خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال در کوینکس

دنیای پویای ارزهای دیجیتال فرصت های سرمایه گذاری متنوعی را پیش روی علاقه مندان قرار می دهد اما همواره یافتن پروژه های نوظهوری که پتانسیل رشد بالایی دارند یکی از چالش های اصلی سرمایه گذاران به شمار می رود. مشارکت در مراحل اولیه عرضه یک ارز دیجیتال جدید می تواند راهی هیجان انگیز برای ورود به این پروژه ها باشد. این فرآیند که تحت عناوینی مانند عرضه اولیه (Initial Offering) شناخته می شود به سرمایه گذاران امکان می دهد توکن های یک پروژه را پیش از لیست شدن رسمی در صرافی ها و در قیمت های اولیه خریداری کنند.

با این حال ورود به دنیای عرضه های اولیه بدون آگاهی کافی می تواند با ریسک های قابل توجهی همراه باشد. تشخیص پروژه های معتبر از موارد کلاهبرداری درک سازوکارهای مختلف عرضه و شناخت پلتفرم های امن برای مشارکت از جمله دغدغه های اصلی سرمایه گذارانی است که به دنبال بهره مندی از این فرصت هستند. صرافی های ارز دیجیتال با ارائه پلتفرم هایی برای عرضه اولیه تلاش کرده اند تا این فرآیند را برای کاربران ساده تر و امن تر سازند.

در این محتوا به بررسی جامع مفهوم عرضه اولیه ارز دیجیتال انواع رایج آن و ریسک های مرتبط با این نوع سرمایه گذاری می پردازیم. سپس تمرکز خود را بر روی صرافی کوینکس (CoinEx) قرار می دهیم؛ پلتفرمی که به دلیل دسترسی نسبی برای کاربران ایرانی و ارائه خدمات متنوع مورد توجه قرار گرفته است. سازوکار عرضه اولیه در کوینکس شرایط مشارکت در آن و تفاوت های آن با سایر روش ها را تشریح خواهیم کرد. در نهایت یک راهنمای گام به گام برای شرکت در عرضه اولیه در این صرافی ارائه خواهیم داد تا سرمایه گذاران با دید باز و آمادگی کامل تری وارد این حوزه شوند.

عرضه اولیه ارز دیجیتال چیست

عرضه اولیه ارز دیجیتال (Initial Coin Offering – ICO) یا به طور کلی تر عرضه توکن اولیه روشی برای جذب سرمایه توسط پروژه های جدید در فضای بلاک چین و ارزهای دیجیتال است. در این فرآیند تیم توسعه دهنده پروژه توکن های بومی خود را در ازای دریافت ارزهای دیجیتال رایج تر مانند بیت کوین (BTC) اتریوم (ETH) یا استیبل کوین هایی مانند تتر (USDT) به سرمایه گذاران عرضه می کند. هدف اصلی از برگزاری عرضه اولیه تامین مالی برای توسعه پروژه بازاریابی و پوشش سایر هزینه های عملیاتی است. سرمایه گذاران نیز با خرید این توکن ها در مراحل اولیه امیدوارند که با موفقیت پروژه و افزایش تقاضا برای توکن ارزش سرمایه گذاری آن ها در آینده رشد قابل توجهی داشته باشد. این روش جذب سرمایه جایگزینی برای روش های سنتی مانند عرضه اولیه سهام (IPO) در بازارهای مالی سنتی محسوب می شود با این تفاوت که در فضای غیرمتمرکز بلاک چین اتفاق می افتد و دسترسی گسترده تری را برای سرمایه گذاران خرد در سراسر جهان فراهم می کند.

فرآیند عرضه اولیه معمولاً با انتشار یک وایت پیپر (Whitepaper) آغاز می شود. وایت پیپر سندی جامع است که جزئیات فنی پروژه مدل کسب وکار نقشه راه توسعه تیم توسعه دهنده و اطلاعات مربوط به عرضه توکن از جمله تعداد کل توکن ها قیمت عرضه و نحوه توزیع آن ها را شرح می دهد. سرمایه گذاران علاقه مند با مطالعه وایت پیپر و ارزیابی پتانسیل پروژه تصمیم به مشارکت در عرضه اولیه می گیرند. خرید توکن ها معمولاً از طریق وب سایت رسمی پروژه یا یک پلتفرم واسطه مانند صرافی انجام می شود. پس از پایان دوره عرضه اولیه و جمع آوری سرمایه مورد نیاز تیم پروژه فعالیت خود را برای توسعه و پیاده سازی نقشه راه آغاز می کند و توکن های عرضه شده نیز در نهایت در صرافی های مختلف لیست شده و قابل معامله عمومی می شوند.

عرضه های اولیه در سال های اخیر به عنوان یک ابزار قدرتمند برای تامین مالی پروژه های کریپتویی شناخته شده اند اما به دلیل ماهیت نوظهور و فضای کمتر قانون گذاری شده همواره با ریسک های قابل توجهی برای سرمایه گذاران همراه بوده اند. از جمله این ریسک ها می توان به احتمال کلاهبرداری شکست پروژه عدم موفقیت در توسعه محصول یا نوسانات شدید قیمت پس از لیست شدن اشاره کرد. بنابراین انجام تحقیقات کامل و درک دقیق پروژه قبل از هرگونه سرمایه گذاری در عرضه اولیه امری حیاتی است. با گذشت زمان و بلوغ بازار انواع مختلفی از عرضه های اولیه با سازوکارهای متفاوت و با هدف افزایش امنیت و شفافیت برای سرمایه گذاران ظهور کرده اند که هر کدام ویژگی ها و مزایای خاص خود را دارند و به نیازهای مختلف پروژه ها و سرمایه گذاران پاسخ می دهند.

انواع عرضه اولیه ارز دیجیتال

بازار ارزهای دیجیتال با سرعت در حال تحول است و روش های جذب سرمایه برای پروژه های جدید نیز از این قاعده مستثنی نیستند. در ابتدا عرضه اولیه سکه (ICO) رایج ترین روش بود اما با ظهور چالش ها و ریسک هایی در این مدل انواع جدیدتری از عرضه های اولیه پدیدار شدند که هر کدام ویژگی ها و سازوکارهای خاص خود را دارند. این تنوع هم به پروژه ها امکان می دهد تا روش مناسب تری برای جذب سرمایه انتخاب کنند و هم به سرمایه گذاران گزینه های بیشتری برای مشارکت ارائه می دهد هرچند که درک تفاوت های آن ها برای انتخاب آگاهانه ضروری است. شناخت این انواع به سرمایه گذاران کمک می کند تا پلتفرم های مختلف را بهتر ارزیابی کرده و ریسک های مربوط به هر مدل را درک کنند. این مدل های مختلف پاسخ هایی به نقاط ضعف مدل های قبلی بوده اند و سعی در ایجاد محیطی امن تر یا با دسترسی بیشتر برای سرمایه گذاران دارند.

عرضه اولیه صرافی (IEO)

عرضه اولیه صرافی (Initial Exchange Offering – IEO) یکی از محبوب ترین انواع عرضه اولیه است که با هدف افزایش اعتماد و امنیت برای سرمایه گذاران معرفی شد. در مدل IEO عرضه توکن پروژه به جای اینکه مستقیماً توسط خود تیم توسعه دهنده انجام شود از طریق یک پلتفرم صرافی ارز دیجیتال صورت می گیرد. صرافی در اینجا نقش واسطه را ایفا می کند. قبل از اینکه یک پروژه بتواند توکن های خود را از طریق IEO در یک صرافی عرضه کند تیم صرافی فرآیند بررسی و ارزیابی دقیقی (Due Diligence) روی آن پروژه انجام می دهد. این بررسی شامل ارزیابی تیم مدل کسب وکار نقشه راه جنبه های فنی و پتانسیل بازار پروژه است. هدف از این بررسی اطمینان از مشروعیت پروژه و کاهش احتمال کلاهبرداری است.

برای سرمایه گذاران مشارکت در IEO معمولاً ساده تر و امن تر از ICOهای سنتی است. سرمایه گذاران برای خرید توکن در IEO از حساب کاربری خود در صرافی میزبان استفاده می کنند و وجوه (معمولاً به صورت ارزهای دیجیتال پذیرفته شده توسط صرافی) را از طریق پلتفرم صرافی برای خرید توکن اختصاص می دهند. این فرآیند شفاف تر است و به دلیل دخالت صرافی به عنوان یک نهاد نسبتاً معتبر اعتماد بیشتری را برای سرمایه گذاران فراهم می کند. همچنین توکن های خریداری شده در IEO معمولاً بلافاصله یا مدت کوتاهی پس از پایان عرضه در همان صرافی لیست شده و قابل معامله می شوند که این موضوع نقدینگی اولیه را برای سرمایه گذاران فراهم می کند و سهولت در خرید و فروش توکن ها را تضمین می کند. صرافی ها اغلب پشتیبانی بازاریابی و تبلیغاتی نیز برای پروژه های IEO ارائه می دهند که به افزایش دیده شدن پروژه و جذب سرمایه گذاران بیشتر کمک می کند. با این حال حتی با وجود بررسی های صرافی ریسک سرمایه گذاری همچنان وجود دارد و موفقیت پروژه یا رشد قیمت توکن پس از لیست شدن تضمین شده نیست بنابراین تحقیقات شخصی سرمایه گذار (DYOR) همچنان ضروری است.

عرضه اولیه سنتی (ICO)

عرضه اولیه سنتی (Initial Coin Offering – ICO) اولین و اصلی ترین روش جذب سرمایه در فضای ارزهای دیجیتال بود که در اوایل رونق این بازار به اوج محبوبیت خود رسید. در مدل ICO تیم توسعه دهنده پروژه به طور مستقیم و بدون واسطه یک صرافی یا پلتفرم دیگر اقدام به فروش توکن های خود به سرمایه گذاران می کند. این فرآیند معمولاً از طریق وب سایت رسمی پروژه یا یک پلتفرم فروش اختصاصی که توسط خود تیم طراحی شده است انجام می شود. سرمایه گذاران علاقه مند با ارسال ارزهای دیجیتال (مانند ETH یا BTC) به آدرس کیف پول مشخص شده توسط پروژه توکن های جدید را دریافت می کنند.

مزیت اصلی ICO برای تیم های پروژه سادگی و کنترل کامل بر فرآیند جذب سرمایه است. آن ها نیازی به واسطه ندارند و می توانند تمام جزئیات عرضه از جمله قیمت تعداد توکن ها و شرایط فروش را خودشان تعیین کنند. با این حال این مدل برای سرمایه گذاران با ریسک های بسیار بالایی همراه بود. نبود نهاد واسطه ای برای بررسی پروژه ها به این معنا بود که هر کسی می توانست با انتشار یک وایت پیپر جذاب اقدام به جذب سرمایه کند. همین موضوع منجر به ظهور تعداد زیادی پروژه کلاهبرداری (Scam) و طرح پانزی شد که پس از جمع آوری سرمایه ناپدید می شدند و سرمایه گذاران تمام دارایی خود را از دست می دادند. همچنین حتی پروژه های واقعی نیز با چالش هایی مانند مشکلات فنی در پلتفرم فروش عدم شفافیت در فرآیند توزیع توکن و نبود نقدینگی اولیه پس از عرضه مواجه بودند. به همین دلیل محبوبیت ICOهای سنتی با گذشت زمان کاهش یافت و مدل های جایگزین مانند IEO و IDO با هدف بهبود امنیت و شفافیت ظهور کردند. با این حال هنوز هم برخی پروژه ها از مدل ICO استفاده می کنند اما سرمایه گذاران باید در مشارکت در آن ها نهایت دقت و تحقیق را به عمل آورند.

عرضه اولیه غیرمتمرکز (IDO)

عرضه اولیه غیرمتمرکز (Initial DEX Offering – IDO) یکی از جدیدترین و نوآورانه ترین روش های عرضه اولیه توکن است که با استفاده از پلتفرم های مبادلات غیرمتمرکز (DEX) انجام می شود. در مدل IDO پروژه به جای استفاده از یک صرافی متمرکز توکن های خود را از طریق یک لانچ پد غیرمتمرکز که بر روی یک بلاک چین خاص (مانند اتریوم بایننس اسمارت چین سولانا و …) فعالیت می کند عرضه می کند. این لانچ پدها معمولاً بر اساس قراردادهای هوشمند عمل می کنند و فرآیند جمع آوری سرمایه و توزیع توکن را به صورت خودکار و شفاف انجام می دهند.

مزیت اصلی IDO ماهیت غیرمتمرکز آن است. این روش با فلسفه اصلی ارزهای دیجیتال که بر تمرکززدایی تاکید دارد همخوانی بیشتری دارد. مشارکت در IDO معمولاً نیازی به احراز هویت (KYC) در سطح صرافی های متمرکز ندارد (اگرچه برخی لانچ پدها ممکن است الزامات خاص خود را داشته باشند) و دسترسی بیشتری را برای کاربران در سراسر جهان فراهم می کند. توکن های عرضه شده در IDO معمولاً بلافاصله پس از پایان عرضه در یک DEX لیست شده و قابل معامله می شوند که این موضوع نقدینگی اولیه را فراهم می کند. همچنین فرآیند تخصیص توکن در IDOها اغلب بر اساس سازوکارهایی مانند لاتاری (قرعه کشی) یا تخصیص بر اساس میزان هولد کردن توکن بومی لانچ پد انجام می شود که می تواند فرصت مشارکت را برای طیف وسیع تری از کاربران فراهم کند.

با این حال IDOها نیز ریسک های خاص خود را دارند. اگرچه فرآیند فنی عرضه بر روی بلاک چین شفاف است اما بررسی و ارزیابی پروژه ها در مقایسه با IEO که توسط صرافی های بزرگ انجام می شود ممکن است کمتر دقیق باشد. خطر کلاهبرداری (مانند راگ پول) در IDOها همچنان وجود دارد به خصوص در لانچ پدهای کوچکتر یا پروژه هایی که کمتر شناخته شده اند. همچنین نوسانات قیمت پس از لیست شدن در DEXها می تواند بسیار بالا باشد. سرمایه گذاران قبل از مشارکت در هر IDO باید به دقت پروژه تیم وایت پیپر و اعتبار لانچ پد میزبان را بررسی کنند. مدل IDO به دلیل ارائه دسترسی غیرمتمرکز و فرآیندهای شفاف مبتنی بر قرارداد هوشمند به سرعت در حال رشد و تبدیل شدن به یکی از روش های اصلی جذب سرمایه در اکوسیستم دیفای (DeFi) است.

سایر انواع عرضه اولیه

علاوه بر روش های اصلی مانند ICO IEO و IDO با تکامل بازار ارزهای دیجیتال و ظهور نیازهای جدید انواع دیگری از عرضه های اولیه نیز پدیدار شده اند که هر کدام ویژگی های خاص خود را دارند و برای سناریوهای متفاوتی مورد استفاده قرار می گیرند. شناخت این روش های متنوع به درک بهتر اکوسیستم جذب سرمایه در کریپتو کمک می کند و نشان دهنده نوآوری مستمر در این حوزه است.

یکی از این انواع عرضه اولیه فارمینگ (Initial Farming Offering – IFO) است که اغلب بر روی پلتفرم های دیفای و به خصوص صرافی های غیرمتمرکز مانند پنکیک سواپ (PancakeSwap) انجام می شود. در IFO سرمایه گذاران برای مشارکت در عرضه اولیه توکن یک پروژه جدید باید توکن های خاصی (معمولاً توکن بومی پلتفرم یا توکن های LP حاصل از استیکینگ) را در یک استخر فارمینگ قفل کنند. در ازای قفل کردن دارایی ها آن ها سهمی از توکن های جدید پروژه را دریافت می کنند. این روش علاوه بر جذب سرمایه برای پروژه به پلتفرم میزبان نیز کمک می کند تا نقدینگی و فعالیت کاربران خود را افزایش دهد.

نوع دیگر عرضه اولیه سهام (Initial Stock Offering – ISO) یا عرضه اولیه امنیتی (Security Token Offering – STO) است که در آن توکن های عرضه شده به عنوان اوراق بهادار (Securities) تلقی می شوند. این مدل تلاش می کند تا با رعایت قوانین و مقررات اوراق بهادار در حوزه های قضایی مختلف جذب سرمایه را به صورت قانونی تر انجام دهد. توکن های امنیتی می توانند نشان دهنده مالکیت در دارایی های دنیای واقعی مانند سهام شرکت ها املاک و مستغلات یا سود پروژه باشند. این مدل به دلیل پیچیدگی های قانونی و نیاز به رعایت مقررات کمتر از ICO یا IEO رایج شده است.

همچنین می توان به عرضه اولیه توکن حراجی (Initial Auction Offering – IAO) اشاره کرد که در آن قیمت توکن از طریق یک فرآیند حراج تعیین می شود عرضه اولیه توکن تبادلی (Initial Exchange Offering – IEO) که قبلاً به تفصیل شرح داده شد و عرضه اولیه توکن استیکینگ (Initial Staking Offering – ISO – با ISO امنیتی متفاوت است) که در آن کاربران با استیک کردن توکن های خاصی توکن های جدید را به عنوان پاداش دریافت می کنند. هر یک از این روش ها مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب آن ها بستگی به ماهیت پروژه اهداف جذب سرمایه و پلتفرم مورد استفاده دارد. سرمایه گذاران باید قبل از مشارکت در هر نوع عرضه اولیه سازوکار دقیق آن را بررسی کرده و ریسک های مرتبط را درک کنند.

چرا عرضه اولیه ارز دیجیتال محبوب شده است

محبوبیت عرضه های اولیه ارز دیجیتال با وجود ریسک های قابل توجهی که دارند ریشه در چندین عامل کلیدی دارد که آن ها را به فرصتی جذاب برای سرمایه گذاران تبدیل کرده است. اصلی ترین دلیل جذابیت عرضه های اولیه پتانسیل بالای کسب سود در مدت زمان کوتاه است. سرمایه گذارانی که در مراحل اولیه و با قیمت پایین توکن های یک پروژه موفق را خریداری می کنند در صورت رشد و پذیرش پروژه و لیست شدن توکن در صرافی های بزرگ می توانند شاهد افزایش چند برابری یا حتی چند ده برابری ارزش سرمایه گذاری خود باشند. این امکان کسب بازدهی های بالا که در بازارهای مالی سنتی کمتر دیده می شود عامل محرک بسیاری از سرمایه گذاران برای ورود به این حوزه است.

دلیل دیگر محبوبیت دسترسی نسبتاً آسان به پروژه های نوآورانه است. عرضه های اولیه به سرمایه گذاران خرد در سراسر جهان این امکان را می دهند که در پروژه هایی سرمایه گذاری کنند که شاید در حالت عادی و از طریق کانال های سنتی سرمایه گذاری برای آن ها قابل دسترسی نباشند. این دموکراتیک کردن فرآیند سرمایه گذاری جذابیت زیادی برای افرادی دارد که به دنبال مشارکت در آینده فناوری بلاک چین و کاربردهای جدید آن هستند. همچنین مشارکت در عرضه اولیه به سرمایه گذاران حس تعلق به یک جامعه اولیه (Early Community) را می دهد و آن ها را بخشی از مسیر رشد پروژه می کند.

عرضه های اولیه همچنین به پروژه های نوپا امکان می دهند تا بدون نیاز به واسطه های سنتی مانند بانک ها یا شرکت های سرمایه گذاری خطرپذیر سرمایه لازم برای توسعه خود را جذب کنند. این موضوع فرآیند جذب سرمایه را سریع تر و کارآمدتر می کند و به تیم های کوچک و نوآور اجازه می دهد ایده های خود را عملی سازند. از منظر صرافی ها و لانچ پدها میزبانی عرضه های اولیه باعث جذب کاربران جدید افزایش حجم معاملات و بهبود اعتبار پلتفرم می شود که این خود به رشد اکوسیستم کلی کمک می کند.

در نهایت هیجان و فضای گمانه زنی پیرامون عرضه های اولیه نیز در محبوبیت آن ها نقش دارد. موفقیت برخی پروژه ها در گذشته و کسب سودهای نجومی توسط سرمایه گذاران اولیه داستان های جذابی را خلق کرده که بسیاری را به سمت امتحان شانس خود در عرضه های اولیه جدید سوق می دهد. با این حال همانطور که پیشتر اشاره شد این پتانسیل سود بالا همواره با ریسک های متناسبی همراه است و نباید بدون آگاهی و تحقیق کافی وارد این بازار شد.

ریسک سرمایه گذاری در عرضه اولیه ارز دیجیتال

سرمایه گذاری در عرضه های اولیه ارز دیجیتال در کنار پتانسیل سود بالا با ریسک های قابل توجه و متعددی همراه است که سرمایه گذاران باید به طور کامل از آن ها آگاه باشند. نادیده گرفتن این ریسک ها می تواند منجر به از دست رفتن بخش قابل توجهی یا تمام سرمایه شود. یکی از بزرگترین ریسک ها خطر کلاهبرداری (Scam) است. به خصوص در مدل های قدیمی تر مانند ICOهای سنتی به دلیل عدم وجود نهاد واسطه و نبود بررسی های دقیق پروژه های زیادی صرفاً با هدف جمع آوری پول و ناپدید شدن (Rug Pull) راه اندازی شدند. اگرچه مدل های جدیدتر مانند IEO و IDO سعی در کاهش این ریسک دارند اما همچنان احتمال وجود پروژه های متقلب وجود دارد و هیچ تضمینی برای مشروعیت کامل یک پروژه نیست.

ریسک مهم دیگر شکست پروژه است. حتی اگر یک پروژه کلاهبرداری نباشد ممکن است تیم توسعه دهنده نتواند نقشه راه خود را اجرا کند محصول مورد نظر را توسعه دهد یا پذیرش کافی در بازار به دست آورد. در این صورت تقاضا برای توکن پروژه کاهش یافته و ارزش آن به شدت افت می کند یا حتی ممکن است پروژه به طور کامل متوقف شود. سرمایه گذاری در مراحل اولیه به معنای سرمایه گذاری بر روی یک ایده و یک تیم است که هنوز محصول نهایی یا کاربران زیادی ندارند بنابراین احتمال عدم موفقیت بالاست.

نوسانات شدید قیمت ریسک دیگری است که سرمایه گذاران در عرضه های اولیه با آن مواجه هستند. حتی اگر توکن در صرافی لیست شود قیمت آن می تواند به شدت نوسان کند. ممکن است قیمت بلافاصله پس از لیست شدن به دلیل فروش توسط سرمایه گذاران اولیه (که به دنبال نقد کردن سریع سود خود هستند) افت قابل توجهی داشته باشد. همچنین شرایط کلی بازار کریپتو نیز بر قیمت توکن های جدید تاثیرگذار است و در یک بازار نزولی (Bear Market) احتمال موفقیت یک عرضه اولیه و رشد قیمت توکن پس از لیست شدن کاهش می یابد.

ریسک های دیگری نیز وجود دارند از جمله ریسک نقدینگی (Illiquidity) که به معنای دشواری یا عدم امکان فروش توکن ها در حجم بالا پس از لیست شدن است ریسک های فنی مربوط به پلتفرم عرضه یا خود بلاک چین پروژه و ریسک های قانونی و نظارتی که ممکن است در آینده بر فعالیت پروژه یا وضعیت حقوقی توکن تاثیر بگذارند. با توجه به این ریسک ها سرمایه گذاری در عرضه های اولیه تنها برای افرادی مناسب است که تحمل ریسک بالایی دارند و تنها بخشی از سبد سرمایه گذاری خود را به این حوزه اختصاص می دهند. انجام تحقیقات کامل و درک عمیق پروژه قبل از هرگونه سرمایه گذاری امری ضروری است.

نحوه اطلاع از زمان و پیدا کردن عرضه اولیه ارز دیجیتال

یکی از چالش های اصلی برای سرمایه گذارانی که علاقه مند به مشارکت در عرضه های اولیه هستند پیدا کردن اطلاعات موثق و به موقع در مورد عرضه های جدید است. با توجه به تعداد زیاد پروژه هایی که به دنبال جذب سرمایه هستند اطلاع از زمان و جزئیات عرضه های معتبر نیازمند استفاده از منابع و ابزارهای مناسب است. خوشبختانه چندین راهکار برای یافتن عرضه های اولیه ارز دیجیتال وجود دارد که سرمایه گذاران می توانند از آن ها استفاده کنند تا فرصت های بالقوه را شناسایی کنند.

معرفی سایت های ردیابی و لانچ پدها

یکی از رایج ترین روش ها برای اطلاع از عرضه های اولیه جدید استفاده از وب سایت های ردیابی (Tracking Websites) است که تقویمی از عرضه های آتی را ارائه می دهند. سایت هایی مانند CoinMarketCap CoinGecko ICOBench ICODrops و TokenSniffer بخشی دارند که به لیست کردن عرضه های اولیه در حال انجام یا آتی اختصاص یافته است. این سایت ها معمولاً اطلاعاتی مانند نام پروژه نوع عرضه (ICO, IEO, IDO) تاریخ های شروع و پایان عرضه پلتفرم میزبان (در صورت وجود) و لینک هایی به وب سایت پروژه و وایت پیپر آن را ارائه می دهند. استفاده از چندین سایت ردیابی می تواند دید جامع تری از فرصت های موجود ارائه دهد.

روش دیگر پیگیری مستقیم لانچ پدها (Launchpads) است. لانچ پدها پلتفرم هایی هستند که به طور خاص برای میزبانی عرضه های اولیه (به خصوص IEO و IDO) طراحی شده اند. صرافی های بزرگ مانند بایننس (Binance Launchpad) کوکوین (KuCoin Spotlight) و همچنین لانچ پدهای غیرمتمرکز مانند Polkastarter DAO Maker و Solanium به طور مرتب پروژه های جدیدی را برای عرضه اولیه معرفی می کنند. با دنبال کردن اخبار و اطلاعیه های این لانچ پدها می توان از جدیدترین فرصت های عرضه اولیه مطلع شد. هر لانچ پد معمولاً شرایط و قوانین خاص خود را برای مشارکت دارد که باید به دقت بررسی شوند.

علاوه بر این دنبال کردن اخبار و تحلیل های حوزه ارزهای دیجیتال از طریق وب سایت های خبری معتبر شبکه های اجتماعی پروژه ها (مانند توییتر و تلگرام) و انجمن های آنلاین نیز می تواند به شناسایی عرضه های اولیه جذاب کمک کند. با این حال مهم است که همواره اطلاعات را از منابع متعدد بررسی کرده و قبل از هرگونه تصمیم گیری تحقیقات شخصی خود را در مورد پروژه انجام دهید حتی اگر از طریق یک لانچ پد معتبر معرفی شده باشد. هیچ منبعی نمی تواند موفقیت یک عرضه اولیه را تضمین کند و ریسک سرمایه گذاری همواره وجود دارد.

بهترین لانچ پدهای مناسب کاربران ایرانی

یافتن لانچ پدهایی که برای کاربران ایرانی قابل دسترسی باشند به دلیل محدودیت های جغرافیایی و تحریم ها می تواند چالش برانگیز باشد. بسیاری از صرافی ها و لانچ پدهای بزرگ بین المللی به دلیل الزامات سخت گیرانه احراز هویت (KYC) و قوانین بین المللی امکان سرویس دهی مستقیم به کاربران ایرانی را ندارند. با این حال برخی پلتفرم ها وجود دارند که در حال حاضر شرایط بهتری را برای کاربران ایرانی فراهم می کنند یا روش هایی برای دسترسی به آن ها وجود دارد که نیاز به دقت و احتیاط فراوان دارد.

یکی از صرافی هایی که به دلیل سیاست های احراز هویت نسبتاً منعطف تر در گذشته مورد توجه کاربران ایرانی قرار گرفته صرافی کوینکس (CoinEx) است. کوینکس تا سطوح مشخصی از برداشت روزانه اجازه فعالیت بدون احراز هویت کامل (فقط تایید ایمیل/تلفن) را می داد که این موضوع آن را برای بسیاری از کاربران ایرانی قابل دسترسی کرده بود. این صرافی لانچ پد خود را نیز دارد که پروژه های جدید را برای عرضه اولیه معرفی می کند. بنابراین کوینکس می تواند یکی از گزینه ها برای بررسی فرصت های عرضه اولیه برای کاربران ایرانی باشد البته با در نظر گرفتن اینکه سیاست های KYC ممکن است در آینده تغییر کنند و باید همیشه از قوانین و شرایط فعلی صرافی مطلع بود.

برخی لانچ پدهای غیرمتمرکز (IDO platforms) نیز ممکن است به دلیل ماهیت غیرمتمرکز خود الزامات احراز هویت سخت گیرانه ای نداشته باشند و برای کاربران ایرانی قابل دسترسی تر باشند. با این حال دسترسی به این پلتفرم ها معمولاً نیازمند استفاده از کیف پول های غیرحضانتی (Non-custodial Wallets) و درک نحوه کار با شبکه های بلاک چین مختلف است. نمونه هایی از این لانچ پدها شامل پلتفرم هایی است که بر روی بلاک چین هایی مانند بایننس اسمارت چین یا پالیگان فعالیت می کنند و ممکن است بدون محدودیت جغرافیایی خاصی قابل استفاده باشند.

مهم ترین نکته برای کاربران ایرانی هنگام استفاده از هر پلتفرم بین المللی چه متمرکز و چه غیرمتمرکز رعایت نکات امنیتی و حریم خصوصی است. استفاده از ابزارهایی مانند VPN یا VPS با IP ثابت از کشورهایی که تحریم نیستند می تواند به کاهش ریسک شناسایی هویت جغرافیایی کمک کند. همچنین همیشه باید قوانین و شرایط خدمات پلتفرم مورد نظر را به دقت مطالعه کرد و از ریسک های احتمالی آگاه بود. انتخاب پلتفرم مناسب نیازمند تحقیق و بررسی دقیق است.

معرفی صرافی کوینکس (CoinEx)

صرافی کوینکس (CoinEx) یک پلتفرم مبادله ارز دیجیتال جهانی است که در دسامبر ۲۰۱۷ تأسیس شد و دفتر مرکزی آن در هنگ کنگ قرار دارد. این صرافی توسط یانگ هایپو (Yang Haipo) بنیانگذار استخر استخراج ViaBTC راه اندازی شده است. کوینکس با هدف ارائه یک پلتفرم معاملاتی امن پایدار و آسان برای کاربران در سراسر جهان فعالیت می کند. این صرافی طیف وسیعی از خدمات را ارائه می دهد که شامل خرید و فروش اسپات (Spot Trading) معاملات مارجین (Margin Trading) معاملات فیوچرز (Futures Trading) خدمات استیکینگ (Staking) و همچنین پلتفرم عرضه اولیه خود به نام CoinEx Dock می شود.

یکی از ویژگی های کلیدی کوینکس پشتیبانی از تعداد زیادی ارز دیجیتال و جفت ارز معاملاتی است. این صرافی به طور مداوم در حال اضافه کردن رمزارزهای جدید به خصوص توکن های پروژه های نوظهور به لیست خود است. پلتفرم معاملاتی کوینکس با داشتن رابط کاربری نسبتاً ساده و ابزارهای تحلیلی پایه برای معامله گران مبتدی و متوسط مناسب است. کوینکس از زیرساخت های ViaBTC بهره می برد که تجربه قابل توجهی در حوزه استخراج و امنیت بلاک چین دارد.

امنیت یکی از اولویت های اصلی کوینکس است. این صرافی از اقدامات امنیتی چند لایه ای برای محافظت از دارایی های کاربران استفاده می کند از جمله ذخیره سازی بخش عمده دارایی ها در کیف پول های سرد (Cold Wallets) استفاده از احراز هویت دو عاملی (2FA) و سیستم های کنترل ریسک پیشرفته. همچنین کوینکس صندوق ذخیره امنیتی برای پوشش ضررهای احتمالی ناشی از حوادث غیرمنتظره دارد.

توکن بومی صرافی کوینکس CET (CoinEx Token) نام دارد. هولد کردن توکن CET در صرافی مزایای مختلفی برای کاربران به همراه دارد از جمله تخفیف در کارمزدهای معاملاتی شرکت در رویدادهای ویژه صرافی و امکان مشارکت در عرضه های اولیه پروژه های جدید از طریق پلتفرم CoinEx Dock. مدل اقتصادی توکن CET به گونه ای طراحی شده که با رشد صرافی و افزایش فعالیت کاربران ارزش آن نیز افزایش یابد.

مزایای کوینکس برای کاربران ایرانی

با توجه به محدودیت ها و تحریم های بین المللی دسترسی به صرافی های معتبر جهانی همواره یکی از دغدغه های اصلی کاربران ایرانی در بازار ارزهای دیجیتال بوده است. در این میان صرافی کوینکس (CoinEx) به دلایلی مورد توجه بخش قابل توجهی از جامعه کریپتوی ایران قرار گرفته و مزایایی را برای این کاربران فراهم کرده است که در سایر صرافی های بزرگ کمتر دیده می شود.

مهم ترین مزیت کوینکس برای کاربران ایرانی سیاست احراز هویت (KYC) آن است. برخلاف بسیاری از صرافی های بزرگ که برای استفاده از بخش عمده خدمات خود از جمله واریز و برداشت مبالغ قابل توجه یا شرکت در عرضه های اولیه نیازمند احراز هویت با مدارک شناسایی بین المللی هستند که برای ایرانیان دشوار یا غیرممکن است کوینکس در گذشته امکان فعالیت بدون احراز هویت کامل را برای سطوح مشخصی از برداشت روزانه فراهم می کرد. این به کاربران ایرانی اجازه می داد تا با استفاده از یک ایمیل یا شماره تلفن در صرافی ثبت نام کرده دارایی واریز و برداشت کنند و به معاملات اسپات و سایر خدمات دسترسی داشته باشند. اگرچه سیاست های احراز هویت ممکن است تغییر کنند و همیشه باید آخرین قوانین صرافی را بررسی کرد اما این انعطاف پذیری نسبی در مقایسه با سایر رقبا کوینکس را به گزینه ای قابل دسترس تر تبدیل کرده بود.

مزیت دیگر پشتیبانی از زبان فارسی در وب سایت و اپلیکیشن موبایل کوینکس است. این ویژگی کاربری را برای افراد غیرانگلیسی زبان بسیار ساده تر می کند و امکان استفاده راحت تر از خدمات صرافی را فراهم می آورد. همچنین کوینکس معمولاً از ارزهای دیجیتال متنوعی پشتیبانی می کند از جمله توکن های با مارکت کپ پایین تر که ممکن است در صرافی های بزرگتر لیست نشده باشند که این موضوع فرصت های معاملاتی بیشتری را برای کاربران ایجاد می کند.

در نهایت با وجود اینکه هیچ صرافی بین المللی نمی تواند تضمین ۱۰۰ درصدی در برابر تغییر سیاست ها یا مشکلات احتمالی ارائه دهد کوینکس تلاش کرده تا با ارائه خدمات متنوع و رابط کاربری مناسب نیازهای بخش قابل توجهی از کاربران از جمله کاربران ایرانی را برطرف سازد. با این حال توصیه می شود کاربران ایرانی همواره با احتیاط و با در نظر گرفتن ریسک های مرتبط با استفاده از صرافی های بین المللی در شرایط تحریم در این پلتفرم فعالیت کنند.

امکان ترید بدون احراز هویت در کوینکس

یکی از جنبه هایی که صرافی کوینکس را برای کاربران در مناطقی که با محدودیت های احراز هویت مواجه هستند از جمله ایران جذاب کرده است امکان فعالیت در سطوحی بدون نیاز به ارائه مدارک شناسایی کامل بوده است. در بسیاری از صرافی های بزرگ جهانی کاربران برای انجام عملیات پایه مانند واریز و برداشت یا حتی دسترسی به برخی ابزارهای معاملاتی ملزم به تکمیل فرآیند احراز هویت سطح ۱ یا ۲ هستند که شامل ارائه مدارک شناسایی معتبر اثبات آدرس محل سکونت و حتی تشخیص چهره می شود. این فرآیند برای کاربران ایرانی به دلیل تحریم ها و عدم پذیرش مدارک شناسایی عملاً غیرممکن است.

کوینکس در گذشته این امکان را فراهم می کرد که کاربران تنها با تایید ایمیل یا شماره تلفن خود (سطح احراز هویت پایه) بتوانند واریز و برداشت ارز دیجیتال انجام دهند و در بخش معاملات اسپات فعالیت کنند. البته برای این سطح از احراز هویت محدودیت هایی در میزان برداشت روزانه وجود داشت که برای بسیاری از کاربران خرد قابل قبول بود. این سیاست به کاربران ایرانی اجازه می داد تا بدون نگرانی از مسدود شدن حساب به دلیل ملیت به خرید و فروش ارزهای دیجیتال بپردازند و از خدمات پایه صرافی استفاده کنند.

با این حال باید تاکید کرد که سیاست های احراز هویت صرافی ها پویا هستند و ممکن است در طول زمان و با تغییر قوانین بین المللی یا داخلی صرافی تغییر کنند. حتی در کوینکس نیز برای دسترسی به برخی خدمات پیشرفته تر مانند معاملات فیوچرز با اهرم بالا یا شرکت در برخی رویدادهای خاص مانند عرضه های اولیه (بسته به شرایط اعلام شده برای هر رویداد) ممکن است نیاز به تکمیل سطوح بالاتری از احراز هویت باشد. بنابراین کاربرانی که قصد فعالیت در کوینکس بدون احراز هویت کامل را دارند باید همواره از آخرین قوانین و محدودیت های مربوط به حساب های تایید نشده مطلع باشند و ریسک های احتمالی مرتبط با تغییر ناگهانی قوانین را در نظر بگیرند. استفاده از این امکانات باید با احتیاط و مدیریت ریسک همراه باشد.

کارمزد خرید و فروش در صرافی کوینکس

کارمزد معاملات یکی از عوامل مهمی است که سرمایه گذاران هنگام انتخاب یک صرافی ارز دیجیتال به آن توجه می کنند زیرا کارمزدهای بالا می تواند سودآوری معاملات به خصوص معاملات با حجم بالا یا فرکانس زیاد را کاهش دهد. صرافی کوینکس (CoinEx) ساختار کارمزد رقابتی را برای کاربران خود ارائه می دهد که بسته به نوع معامله (اسپات مارجین فیوچرز) و حجم معاملات کاربر متفاوت است.

در بخش معاملات اسپات کوینکس از مدل میکر/تیکر (Maker/Taker) استفاده می کند. کارمزد میکر (Maker Fee) برای سفارش هایی اعمال می شود که به دفتر سفارش (Order Book) اضافه شده و بلافاصله اجرا نمی شوند (مانند سفارشات لیمیت) و به افزایش نقدینگی بازار کمک می کنند. کارمزد تیکر (Taker Fee) برای سفارش هایی اعمال می شود که بلافاصله با سفارشات موجود در دفتر سفارش تطابق یافته و اجرا می شوند (مانند سفارشات مارکت) و از نقدینگی بازار استفاده می کنند. معمولاً کارمزد تیکر کمی بالاتر از کارمزد میکر است.

کوینکس ساختار کارمزد پلکانی دارد به این معنی که با افزایش حجم معاملات کاربر در ۳۰ روز گذشته سطح کارمزد او کاهش می یابد. کاربران با حجم معاملات بالاتر کارمزدهای کمتری پرداخت می کنند که این موضوع برای معامله گران فعال جذاب است. علاوه بر این هولد کردن توکن بومی کوینکس یعنی CET مزیت قابل توجهی در کاهش کارمزدهای معاملاتی دارد. کاربرانی که مقدار مشخصی CET در حساب خود نگهداری می کنند می توانند از تخفیف های قابل توجهی در کارمزدهای میکر و تیکر برخوردار شوند. این تخفیف ها به سطوح مختلف هولد کردن CET بستگی دارد و می تواند کارمزدها را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

ساختار کارمزد در معاملات مارجین و فیوچرز نیز مشابه معاملات اسپات است با این تفاوت که ممکن است نرخ کارمزد اولیه کمی متفاوت باشد و همچنین هزینه های تامین مالی (Funding Rate) در معاملات فیوچرز نیز لحاظ می شود. به طور کلی کوینکس با ارائه ساختار کارمزد پلکانی و تخفیف های مبتنی بر CET سعی در جذب و حفظ معامله گران فعال و تشویق کاربران به استفاده از توکن بومی خود دارد. کاربران باید برای اطلاع دقیق از نرخ کارمزدها و سطوح مختلف آن به صفحه مربوط به ساختار کارمزد در وب سایت رسمی کوینکس مراجعه کنند.

عرضه اولیه در کوینکس چیست و چگونه کار می کند

صرافی کوینکس مانند بسیاری از صرافی های بزرگ دیگر پلتفرم اختصاصی خود را برای میزبانی عرضه های اولیه پروژه های جدید ارز دیجیتال دارد که به آن CoinEx Dock یا بخش پرایم لیست (Prime List) یا عناوین مشابه دیگر گفته می شود. عرضه اولیه در کوینکس در واقع یک مدل IEO (Initial Exchange Offering) است به این معنی که کوینکس به عنوان واسطه عمل کرده و فرآیند عرضه و فروش توکن های یک پروژه جدید را بر روی پلتفرم خود مدیریت می کند. این روش به پروژه امکان می دهد تا از پایگاه کاربری وسیع و زیرساخت های فنی و امنیتی کوینکس بهره مند شود در حالی که به سرمایه گذاران نیز فرصت مشارکت در پروژه های جدید را در محیطی نسبتاً امن تر و با فرآیندی ساده تر نسبت به ICOهای سنتی می دهد.

سازوکار دقیق عرضه اولیه در کوینکس ممکن است برای هر پروژه متفاوت باشد اما معمولاً بر اساس یکی از مدل های رایج در IEOها عمل می کند. یکی از متداول ترین روش ها تخصیص بر اساس نگهداری توکن بومی صرافی یعنی CET است. در این مدل کاربرانی که مقدار مشخصی از توکن CET را در حساب خود نگهداری می کنند (معمولاً در یک دوره زمانی مشخص قبل از عرضه) واجد شرایط شرکت در عرضه اولیه می شوند. میزان تخصیص توکن جدید به هر کاربر می تواند متناسب با میانگین موجودی CET او در طول دوره مشخص شده باشد یا ممکن است بر اساس یک سیستم لاتاری (قرعه کشی) باشد که شانس برنده شدن را بر اساس میزان CET نگهداری شده افزایش می دهد.

فرآیند کلی به این صورت است که ابتدا کوینکس پروژه جدیدی را برای عرضه اولیه معرفی می کند و جزئیات آن از جمله تاریخ و زمان عرضه قیمت هر توکن حداکثر و حداقل میزان مشارکت و شرایط لازم برای شرکت (مانند نگهداری CET یا حجم معاملات) را اعلام می کند. کاربران علاقه مند باید در دوره مشخص شده برای ثبت نام یا اعلام آمادگی برای شرکت اقدام کنند و اطمینان حاصل کنند که شرایط لازم را دارند. در زمان عرضه کاربران می توانند میزان مورد نظر خود برای مشارکت (معمولاً با استفاده از USDT یا CET) را متعهد شوند. پس از پایان دوره عرضه و انجام محاسبات لازم توکن های جدید بر اساس سازوکار تخصیص به حساب کاربران واریز شده و وجوه متعهد شده (به میزان توکن های تخصیص یافته) از حساب آن ها کسر می شود. وجوه اضافی در صورت عدم تخصیص کامل بازگردانده می شود. بلافاصله یا مدت کوتاهی پس از عرضه توکن جدید در بازار اسپات کوینکس لیست شده و قابل معامله عمومی می شود.

شرایط و قوانین شرکت در عرضه اولیه کوینکس

شرکت در عرضه اولیه پروژه هایی که از طریق پلتفرم کوینکس برگزار می شوند تابع شرایط و قوانین خاصی است که توسط خود صرافی و تیم پروژه تعیین می شود. این شرایط ممکن است برای هر عرضه اولیه متفاوت باشد و سرمایه گذاران علاقه مند باید قبل از هرگونه اقدام اطلاعیه های رسمی کوینکس مربوط به عرضه اولیه مورد نظر را به دقت مطالعه کنند. عدم رعایت این شرایط می تواند منجر به عدم امکان مشارکت یا از دست رفتن فرصت خرید توکن شود.

یکی از رایج ترین و مهم ترین شرایط برای شرکت در عرضه های اولیه کوینکس نگهداری توکن بومی این صرافی یعنی CET است. کوینکس اغلب برای پاداش به هولدرهای توکن خود و تشویق به استفاده از CET امکان مشارکت در عرضه های اولیه را به کاربرانی می دهد که مقدار مشخصی از این توکن را در حساب خود نگهداری می کنند. حداقل میزان CET مورد نیاز و دوره زمانی که موجودی CET کاربر باید در آن محاسبه شود (مثلاً میانگین موجودی در ۷ یا ۱۵ روز گذشته) در اطلاعیه هر عرضه اولیه مشخص می شود. هرچه میزان CET نگهداری شده بیشتر باشد شانس تخصیص توکن های جدید نیز ممکن است افزایش یابد (بسته به مدل تخصیص).

شرط دیگر که برای برخی عرضه های اولیه در کوینکس ممکن است اعمال شود حجم معاملات کاربر در یک دوره زمانی مشخص است. صرافی ممکن است از کاربران بخواهد که در یک دوره معین حجم معاملاتی مشخصی در بازارهای اسپات یا فیوچرز داشته باشند تا واجد شرایط شرکت در عرضه اولیه شوند. این شرط با هدف پاداش به کاربران فعال صرافی و تشویق به افزایش فعالیت معاملاتی تعیین می شود.

نکته مهم دیگر الزامات مربوط به احراز هویت (KYC) است. در حالی که کوینکس در گذشته امکان فعالیت بدون احراز هویت کامل را برای معاملات عادی فراهم می کرد برای شرکت در برخی عرضه های اولیه ممکن است نیاز به تکمیل سطح مشخصی از احراز هویت باشد. این الزام با هدف رعایت قوانین و مقررات و افزایش امنیت پلتفرم اعمال می شود. بنابراین کاربران ایرانی که قصد شرکت در عرضه اولیه کوینکس را دارند باید بررسی کنند که آیا برای عرضه مورد نظر نیاز به احراز هویت کامل است یا خیر و آیا می توانند این شرط را برآورده کنند.

همچنین محدودیت های جغرافیایی نیز ممکن است اعمال شوند. برخی عرضه های اولیه ممکن است برای ساکنان کشورهای خاصی که با محدودیت های قانونی یا نظارتی مواجه هستند در دسترس نباشند. کاربران باید اطمینان حاصل کنند که کشور محل اقامت آن ها در لیست کشورهای مجاز برای مشارکت در عرضه اولیه مورد نظر قرار دارد.

در نهایت فرآیند مشارکت در خود عرضه اولیه نیز شامل قوانین خاصی است مانند دوره زمانی مشخص برای اعلام آمادگی یا تعهد وجوه حداکثر و حداقل میزان مشارکت و نوع ارز دیجیتالی که برای خرید توکن های جدید پذیرفته می شود (معمولاً USDT یا CET). رعایت دقیق تمام این شرایط و قوانین برای موفقیت در شرکت در عرضه اولیه کوینکس ضروری است.

ریسک سرمایه گذاری در عرضه اولیه کوینکس

اگرچه مشارکت در عرضه اولیه از طریق یک صرافی معتبر مانند کوینکس (مدل IEO) در مقایسه با ICOهای سنتی که مستقیماً توسط پروژه انجام می شوند با ریسک کمتری همراه است اما این به معنای بدون ریسک بودن سرمایه گذاری نیست. سرمایه گذاری در عرضه های اولیه کوینکس همچنان با ریسک های قابل توجهی همراه است که سرمایه گذاران باید از آن ها آگاه باشند.

اصلی ترین ریسک ریسک پروژه است. حتی با وجود بررسی های اولیه توسط تیم کوینکس هیچ تضمینی برای موفقیت بلندمدت پروژه عرضه شده وجود ندارد. ممکن است تیم پروژه نتواند نقشه راه خود را عملی کند محصول مورد نظر با استقبال بازار مواجه نشود یا مشکلات فنی غیرقابل حلی پیش بیاید. در این صورت تقاضا برای توکن پروژه کاهش یافته و ارزش آن ممکن است به شدت افت کند حتی به صفر برسد. بررسی اولیه توسط صرافی تنها یک فیلتر اولیه است و جایگزین تحقیق و بررسی شخصی سرمایه گذار در مورد جزئیات پروژه تیم وایت پیپر و پتانسیل بازار نمی شود.

ریسک دیگر نوسانات شدید قیمت پس از لیست شدن است. حتی پروژه های معتبر نیز ممکن است پس از لیست شدن در صرافی شاهد نوسانات قیمتی بالایی باشند. ممکن است قیمت بلافاصله پس از لیست شدن کاهش یابد به خصوص اگر سرمایه گذاران اولیه زیادی به دنبال فروش سریع توکن ها باشند. شرایط کلی بازار ارزهای دیجیتال نیز بر عملکرد قیمت توکن های جدید تاثیرگذار است و در یک بازار نزولی کسب سود از عرضه های اولیه دشوارتر می شود.

ریسک مربوط به سازوکار عرضه نیز وجود دارد. در مدل هایی که تخصیص توکن بر اساس لاتاری یا سهمیه بندی است ممکن است سرمایه گذار مقدار کمتری از توکن های مورد نظر خود را دریافت کند که این موضوع می تواند بر استراتژی سرمایه گذاری او تاثیر بگذارد. همچنین ریسک های فنی مربوط به پلتفرم صرافی در زمان عرضه (مانند کندی یا قطعی سایت در زمان اوج ترافیک) نیز هرچند کمتر محتمل اما وجود دارند.

برای کاربران ایرانی ریسک های اضافی مربوط به استفاده از صرافی های بین المللی در شرایط تحریم نیز مطرح است. با وجود اینکه کوینکس در گذشته شرایط نسبتاً منعطفی داشته اما تغییر ناگهانی قوانین مسدود شدن حساب ها یا مشکلات در واریز و برداشت دارایی ها همواره یک ریسک بالقوه است. بنابراین سرمایه گذاری در عرضه اولیه کوینکس مانند هر سرمایه گذاری در بازار کریپتو نیازمند مدیریت ریسک تنوع بخشی به سبد سرمایه گذاری و تنها استفاده از سرمایه ای است که فرد توانایی از دست دادن آن را دارد.

تفاوت عرضه اولیه در کوینکس با انواع دیگر

برای درک بهتر جایگاه عرضه اولیه در کوینکس مقایسه آن با سایر انواع رایج عرضه اولیه یعنی ICO و IDO مفید است. عرضه اولیه در کوینکس اساساً یک مدل IEO (Initial Exchange Offering) است و تفاوت های کلیدی با ICOهای سنتی و IDOهای غیرمتمرکز دارد.

ویژگی	ICO (سنتی)	IEO (مانند کوینکس)	IDO (غیرمتمرکز)
پلتفرم میزبان	مستقیم توسط پروژه (وب سایت پروژه)	صرافی متمرکز (مانند کوینکس)	لانچ پد غیرمتمرکز (بر روی DEX)
فرآیند بررسی پروژه	معمولاً ندارد یا بسیار محدود	توسط تیم صرافی انجام می شود	متفاوت (بسته به لانچ پد) ممکن است کمتر دقیق باشد
ریسک کلاهبرداری	بسیار بالا	کمتر از ICO (به دلیل بررسی صرافی)	متفاوت (بسته به لانچ پد) همچنان قابل توجه
دسترسی سرمایه گذار	معمولاً نیاز به ارسال مستقیم وجوه	از طریق حساب صرافی	از طریق کیف پول غیرحضانتی و لانچ پد
نیاز به احراز هویت (KYC)	معمولاً ندارد	معمولاً برای مشارکت لازم است (بسته به صرافی و عرضه)	متفاوت (بسته به لانچ پد)
نقدینگی اولیه	نامشخص (بسته به لیست شدن در صرافی ها)	معمولاً بلافاصله پس از عرضه در همان صرافی لیست می شود	معمولاً بلافاصله پس از عرضه در DEX لیست می شود
کنترل پروژه بر فرآیند	کامل	مشترک با صرافی	مشترک با لانچ پد و جامعه
توکن مورد نیاز برای مشارکت	معمولاً ETH, BTC, USDT	معمولاً توکن بومی صرافی (مانند CET در کوینکس) یا USDT/BTC	معمولاً توکن بومی لانچ پد یا توکن های LP

همانطور که جدول نشان می دهد عرضه اولیه در کوینکس (IEO) در مقایسه با ICOهای سنتی به دلیل فرآیند بررسی توسط صرافی و استفاده از زیرساخت های موجود صرافی امنیت و سادگی بیشتری را برای سرمایه گذاران فراهم می کند. ریسک کلاهبرداری در IEOها کمتر از ICOها است. در مقابل IDOها بر تمرکززدایی تاکید دارند و معمولاً نیاز به احراز هویت کمتری دارند اما فرآیند بررسی پروژه ها ممکن است کمتر سیستماتیک باشد و ریسک های خاص خود را دارند.

تفاوت اصلی عرضه اولیه در کوینکس با سایر IEOها در صرافی های دیگر در جزئیات شرایط مشارکت (مانند میزان و نحوه استفاده از توکن CET) رابط کاربری پلتفرم و پروژه هایی است که برای عرضه انتخاب می کند. کوینکس با تمرکز بر دسترسی پذیری نسبی برای کاربران ایرانی و استفاده از توکن CET به عنوان اهرم مشارکت ویژگی های خاص خود را دارد. در نهایت هر نوع عرضه اولیه مزایا و معایب خود را دارد و انتخاب آن بستگی به ریسک پذیری سرمایه گذار پلتفرم مورد نظر و جزئیات پروژه دارد.

آموزش گام به گام شرکت در عرضه اولیه کوینکس

شرکت در عرضه اولیه پروژه های جدید در صرافی کوینکس (CoinEx) می تواند فرصتی برای دسترسی به توکن های جدید پیش از لیست شدن عمومی باشد. فرآیند مشارکت معمولاً شامل چند گام اصلی است که باید به دقت دنبال شوند. با توجه به اینکه عرضه اولیه در کوینکس یک مدل IEO است شما برای شرکت نیاز به یک حساب کاربری در این صرافی و دارایی دیجیتال دارید. قبل از شروع فرآیند مشارکت در عرضه اولیه باید اطمینان حاصل کنید که در کوینکس ثبت نام کرده اید و احراز هویت لازم (اگر برای عرضه مورد نظر ضروری است) را انجام داده اید. همچنین داشتن دارایی کافی برای مشارکت (معمولاً به صورت USDT یا CET) در حساب صرافی شما الزامی است.

آموزش واریز و برداشت در صرافی کوینکس

برای شرکت در عرضه اولیه کوینکس ابتدا باید دارایی دیجیتال مورد نیاز (مانند USDT یا CET) را به حساب خود در این صرافی واریز کنید. اگر دارایی شما در صرافی یا کیف پول دیگری است باید آن را به کوینکس منتقل کنید. برای واریز وارد حساب کوینکس خود شوید به بخش «Assets» یا «دارایی ها» بروید و گزینه «Deposit» یا «واریز» را انتخاب کنید. ارز دیجیتال مورد نظر برای واریز (مثلاً USDT) و شبکه انتقال (مثلاً TRC20 برای USDT) را انتخاب کنید. صرافی یک آدرس کیف پول و تگ یا ممو (در صورت نیاز) به شما می دهد. این آدرس را کپی کرده و در صرافی یا کیف پول مبدأ خود برای انجام فرآیند برداشت استفاده کنید. مدت زمان واریز بستگی به سرعت شبکه بلاک چین و تعداد تاییدات مورد نیاز صرافی دارد.

برای برداشت دارایی از کوینکس (مثلاً پس از فروش توکن های عرضه اولیه) به بخش «Assets» یا «دارایی ها» و سپس «Withdraw» یا «برداشت» بروید. ارز دیجیتال و شبکه انتقال مورد نظر را انتخاب کنید. آدرس کیف پول مقصد و مقدار مورد نظر برای برداشت را وارد کنید. صرافی ممکن است کارمزد برداشت را نمایش دهد. پس از تایید جزئیات و وارد کردن کدهای امنیتی (مانند کد تایید پیامکی یا ایمیلی و کد گوگل اتنتیکیتور) درخواست برداشت شما ثبت می شود. برداشت نیز بسته به شلوغی شبکه ممکن است زمان ببرد. توجه داشته باشید که برای برداشت مبالغ بالاتر ممکن است نیاز به احراز هویت سطح بالاتری در کوینکس داشته باشید.

آموزش ترید اسپات در کوینکس

در برخی موارد ممکن است برای شرکت در عرضه اولیه کوینکس نیاز به نگهداری توکن CET داشته باشید یا بخواهید دارایی واریز شده (مثلاً USDT) را به ارز دیگری برای مشارکت تبدیل کنید. در این صورت نیاز به استفاده از بخش معاملات اسپات کوینکس دارید. برای دسترسی به بخش معاملات اسپات وارد حساب کاربری خود شوید و از منوی بالای صفحه یا بخش مربوطه گزینه «Spot Trading» یا «معاملات اسپات» را انتخاب کنید.

در صفحه معاملات اسپات می توانید جفت ارز معاملاتی مورد نظر خود را انتخاب کنید (مثلاً CET/USDT برای خرید CET با استفاده از USDT). نمودار قیمت دفتر سفارش (Order Book) و ابزارهای لازم برای ثبت سفارش در این صفحه قابل مشاهده هستند. برای خرید یا فروش به بخش ثبت سفارش بروید. می توانید از انواع سفارشات مانند Limit Order (سفارش محدود) که در آن قیمت مورد نظر خود را برای خرید یا فروش تعیین می کنید یا Market Order (سفارش بازار) که در آن سفارش شما بلافاصله با بهترین قیمت موجود در بازار اجرا می شود استفاده کنید.

مقدار توکنی که می خواهید بخرید یا بفروشید را وارد کنید و دکمه خرید (Buy) یا فروش (Sell) را بزنید. سفارش شما به دفتر سفارش اضافه شده یا بلافاصله اجرا می شود. پس از تکمیل سفارش دارایی خریداری شده یا فروخته شده در حساب اسپات شما نمایش داده می شود. آشنایی با نحوه کار با بخش معاملات اسپات برای مدیریت دارایی هایتان در کوینکس و آماده سازی برای مشارکت در عرضه های اولیه ضروری است.

فرآیند مشارکت در عرضه اولیه کوینکس

پس از اطمینان از داشتن حساب کاربری احراز هویت لازم (اگر نیاز است) و دارایی کافی در کوینکس می توانید برای شرکت در عرضه اولیه مورد نظر اقدام کنید. اولین قدم اطلاع از زمان و جزئیات عرضه است. کوینکس اطلاعیه های مربوط به عرضه های اولیه جدید را در وب سایت رسمی بخش اخبار و کانال های شبکه های اجتماعی خود منتشر می کند. در این اطلاعیه ها شرایط مشارکت (مانانگهداری CET حجم معاملات) زمان بندی دقیق (دوره ثبت نام دوره تعهد وجوه زمان تخصیص زمان لیست شدن) و جزئیات پروژه معرفی می شود.

در دوره مشخص شده برای ثبت نام یا اعلام آمادگی باید وارد حساب کوینکس خود شده به بخش مربوط به عرضه اولیه (CoinEx Dock یا Prime List) بروید و اقدام به ثبت نام یا اعلام مشارکت کنید. این مرحله معمولاً شامل تایید اینکه شرایط لازم را دارید و موافقت با قوانین عرضه است. اطمینان حاصل کنید که در این دوره زمانی اقدام می کنید زیرا پس از پایان آن امکان ثبت نام وجود ندارد.

سپس در دوره زمانی مشخص شده برای تعهد وجوه باید مقدار مورد نظر از دارایی پذیرفته شده (معمولاً USDT یا CET) را برای شرکت در عرضه اولیه متعهد کنید. این وجوه تا زمان تخصیص توکن قفل می شوند. حداکثر و حداقل میزان مشارکت برای هر کاربر معمولاً مشخص است. بر اساس مدل تخصیص (لاتاری یا سهمیه بندی بر اساس CET هولد شده) سهم شما از توکن های جدید محاسبه می شود.

پس از پایان دوره تعهد وجوه کوینکس فرآیند تخصیص توکن ها را انجام می دهد. این فرآیند ممکن است چند ساعت طول بکشد. پس از تخصیص توکن های جدید به حساب اسپات شما در کوینکس واریز می شوند و وجوه متعهد شده به میزان توکن های تخصیص یافته از حساب شما کسر می شود. وجوه اضافی که تخصیص نیافته اند نیز به حساب شما بازگردانده می شوند. در نهایت در زمان مشخص شده برای لیست شدن توکن جدید در بازار اسپات کوینکس قابل معامله شده و شما می توانید آن را خرید و فروش کنید. پیگیری دقیق زمان بندی و رعایت تمام مراحل برای موفقیت در شرکت در عرضه اولیه کوینکس حیاتی است.

عرضه اولیه ارز دیجیتال چیست؟

عرضه اولیه ارز دیجیتال (ICO/IEO/IDO) روشی است که پروژه های جدید برای جذب سرمایه از طریق فروش اولیه توکن های خود به سرمایه گذاران استفاده می کنند. این فرآیند به سرمایه گذاران امکان می دهد توکن ها را قبل از لیست شدن عمومی و معمولاً با قیمت پایین تر خریداری کنند.

انواع عرضه اولیه ارز دیجیتال کدامند؟

انواع اصلی شامل عرضه اولیه سنتی (ICO) که مستقیماً توسط پروژه انجام می شود عرضه اولیه صرافی (IEO) که توسط یک صرافی میزبان مدیریت می شود و عرضه اولیه غیرمتمرکز (IDO) که بر روی لانچ پدهای غیرمتمرکز صورت می گیرد. انواع دیگری مانند IFO و STO نیز وجود دارند.

چگونه از زمان عرضه اولیه ارز دیجیتال مطلع شویم؟

می توانید از وب سایت های ردیابی عرضه اولیه مانند CoinMarketCap یا ICODrops استفاده کنید اطلاعیه های صرافی ها و لانچ پدهای معتبر مانند CoinEx Dock را دنبال کنید و اخبار و شبکه های اجتماعی پروژه های جدید را پیگیری کنید.

ریسک سرمایه گذاری در عرضه اولیه ارز دیجیتال چقدر است؟

سرمایه گذاری در عرضه اولیه ریسک بالایی دارد. این ریسک ها شامل خطر کلاهبرداری شکست پروژه نوسانات شدید قیمت پس از لیست شدن و ریسک های مربوط به نقدینگی است. همیشه قبل از سرمایه گذاری تحقیقات کامل انجام دهید.

صرافی کوینکس چه ویژگی هایی دارد؟

کوینکس یک صرافی جهانی ارز دیجیتال است که خدمات متنوعی از جمله معاملات اسپات مارجین فیوچرز و عرضه اولیه (IEO) را ارائه می دهد. این صرافی به دلیل پشتیبانی از تعداد زیادی ارز دیجیتال ساختار کارمزد رقابتی و دسترسی نسبی برای کاربران ایرانی شناخته شده است.

عرضه اولیه در کوینکس چگونه است؟

عرضه اولیه در کوینکس یک مدل IEO است که توسط خود صرافی مدیریت می شود. پروژه ها پس از بررسی توسط کوینکس توکن های خود را از طریق پلتفرم این صرافی به فروش می رسانند. مشارکت معمولاً نیازمند نگهداری توکن CET یا داشتن حجم معاملات مشخصی است.

نحوه شرکت در عرضه اولیه کوینکس چگونه است؟

برای شرکت باید در کوینکس حساب داشته باشید احراز هویت لازم را انجام دهید (اگر نیاز است) دارایی مورد نیاز (مانند USDT یا CET) را واریز کنید در دوره مشخص شده ثبت نام کنید و در زمان عرضه وجوه خود را متعهد سازید. سپس بر اساس سازوکار تخصیص توکن دریافت می کنید.

شرایط شرکت در عرضه اولیه کوینکس چیست؟

شرایط ممکن است برای هر عرضه متفاوت باشد اما معمولاً شامل داشتن حساب کوینکس تکمیل سطح مشخصی از احراز هویت و نگهداری مقدار معینی از توکن CET در یک دوره زمانی مشخص است. حجم معاملات نیز ممکن است یکی از شرایط باشد.

آیا برای شرکت در عرضه اولیه کوینکس نیاز به احراز هویت است؟

بستگی به عرضه اولیه خاص دارد. در حالی که کوینکس امکان ترید بدون احراز هویت کامل را برای معاملات عادی فراهم می کند برای شرکت در برخی عرضه های اولیه ممکن است نیاز به تکمیل سطح مشخصی از احراز هویت (KYC) باشد که در اطلاعیه هر عرضه مشخص می شود.

تفاوت عرضه اولیه در کوینکس با ICO و IDO چیست؟

عرضه اولیه در کوینکس (IEO) توسط صرافی میزبان انجام می شود و معمولاً شامل بررسی پروژه است که ریسک را نسبت به ICO (مستقیم توسط پروژه) کاهش می دهد. IDO بر روی پلتفرم های غیرمتمرکز است و با فلسفه تمرکززدایی همخوانی دارد اما ممکن است بررسی پروژه کمتر دقیق باشد.

چه کسانی می توانند در عرضه اولیه کوینکس شرکت کنند؟

کاربران ثبت نام شده در صرافی کوینکس که شرایط و قوانین مربوط به عرضه اولیه خاص (مانند احراز هویت نگهداری CET یا حجم معاملات) را برآورده می کنند می توانند در عرضه اولیه شرکت کنند. محدودیت های جغرافیایی نیز ممکن است اعمال شود.

ارزهای جدید چگونه در صرافی کوینکس لیست می شوند؟

پروژه ها می توانند برای لیست شدن در کوینکس درخواست دهند. تیم کوینکس درخواست ها را بر اساس معیارهایی مانند پتانسیل پروژه نوآوری جامعه کاربری و رعایت قوانین بررسی می کند. پروژه های منتخب ممکن است مستقیماً لیست شوند یا از طریق پلتفرم عرضه اولیه کوینکس (IEO) معرفی شوند.