زمان برگزاری جشنواره نوروز بل

جشنواره نوروز بل، یکی از شورانگیزترین و کهن ترین آیین های ایران زمین، هر سال در شب شانزدهم و روز هفدهم مرداد ماه در تقویم شمسی برگزار می شود که معادل آن شب پایان ماه اسپندار ما و آغاز نوروز ما در گاه شماری باستانی دیلمی است. این جشن، آغاز سال نو برای مردمان گیلان و بخش هایی از البرز و مازندران است و با برافروختن آتش و شادمانی، فصلی جدید از زندگی را نوید می دهد. در ادامه این مقاله، به بررسی دقیق تر این زمان بندی، ریشه های تاریخی و فرهنگی آن، و آیین های دلنشین این جشن باستانی خواهیم پرداخت تا ابعاد مختلف این میراث کهن را به تصویر بکشیم.

گاه شماری باستانی تا تقویم امروز: نگاهی دقیق به زمان برگزاری نوروز بل

جشن نوروز بل، بیش از یک تاریخ ساده در تقویم، انعکاسی عمیق از پیوند مردمان گیلان با طبیعت و چرخه های زندگی است. درک زمان برگزاری این جشن نیازمند آشنایی با گاه شماری منحصر به فردی است که ریشه های آن به اعماق تاریخ ایران بازمی گردد. این گاه شماری، با تفاوت هایی چشمگیر از تقویم رایج شمسی، شاکله اصلی زمان بندی نوروز بل را تشکیل می دهد.

سال گالشی و تقویم دیلمی: ریشه های زمان نوروز بل

گاه شماری گیلکی یا دیلمی، یکی از قدیمی ترین و اصیل ترین تقویم های ایرانی است که هنوز هم در بخش هایی از استان گیلان و مناطق همجوار کاربرد دارد. این تقویم ۱۲ ماهه، به نام سال گالشی نیز شناخته می شود و زندگی کشاورزی و دامداری مردم منطقه را تحت تأثیر قرار داده است. نام ماه های این گاه شماری، با تلفظی شیرین و بومی، خود حکایتی از طبیعت و رویدادهای فصلی است:

• نوروز ما (آغاز سال نو)
• کورچ ما
• اریه ما
• تیرما
• موردال ما
• شریرما
• امیرما
• آول ما
• سیا ما
• دیا ما
• ورفنه ما
• اسپندارما (آخرین ماه سال)

جشن نوروز بل دقیقاً در شب پایانی ماه اسپندارما و اولین روز نوروز ما برگزار می شود. این لحظه، برای مردمان دیار گیلان، نه فقط تغییر یک عدد در تقویم، بلکه آغاز فصلی تازه از کار، امید و برکت است که با خرد و تجربه نسل های پیشین، دقیقاً در بهترین زمان برای آغاز سال جدید دامداری و کشاورزی تنظیم شده است.

شب ۱۶ و روز ۱۷ مرداد: معادل شمسی جشنی کهن

مطابق سازی گاه شماری دیلمی با تقویم رسمی شمسی ایران، زمان برگزاری جشنواره نوروز بل را به شب ۱۶ و روز ۱۷ مرداد ماه هر سال می رساند. این تطابق، نتیجه یک محاسبه دقیق و ثابت است که تداوم یک سنت هزاران ساله را در دنیای امروز ممکن ساخته است. اما ممکن است این سوال پیش آید که آیا این تاریخ همواره ثابت می ماند؟

در واقعیت، گاه شماری دیلمی مانند بسیاری از تقویم های باستانی، با چرخه های خورشیدی و نیاز به کبیسه گیری مواجه است. کبیسه بودن یا نبودن سال ها در تقویم شمسی می تواند باعث جابجایی جزئی (در حد یک روز) در مطابقت دقیق تاریخ دیلمی با شمسی شود. با این حال، تاریخ شب ۱۶ و روز ۱۷ مرداد به عنوان مرسوم ترین و پذیرفته ترین زمان برای برگزاری نوروز بل شناخته می شود. این تاریخ، با ثبات خود، به نمادی از پایداری و استمرار فرهنگ گیلان تبدیل شده است. به عنوان مثال، در سال ۱۴۰۳ خورشیدی، جشنواره نوروز بل دقیقاً در شب شانزدهم و روز هفدهم مرداد ماه با شور و هیجان فراوان برگزار خواهد شد.

نوروز بل به چه معناست؟ ریشه یابی نام جشن

نام این جشن باستانی، خود حامل معنایی عمیق و نمادین است که ماهیت اصلی آن را بازگو می کند. واژه نوروز بل از ترکیب دو بخش نوروز و بل تشکیل شده است. نوروز که به معنای آغاز سال نو است، نیازی به توضیح بیشتر ندارد و در فرهنگ ایرانی با جشن و سرور همراه است.

اما بخش دوم، یعنی بل، در زبان گیلکی به معنای شعله آتش است. بنابراین، نوروز بل به معنای آتش نوروزی یا شعله آغاز سال نو است. این نام گذاری، پیوند مستقیمی با یکی از مهم ترین آیین های جشن، یعنی افروختن آتش های بزرگ دارد که نمادی از روشنایی، گرما و دور کردن تاریکی و سرما از زندگی مردم است. این آتش، قلب تپنده جشن نوروز بل است و روح گرمای زندگی را در دل مردمان منطقه زنده نگه می دارد.

چرا میانه مرداد؟ دلایل عمیق تاریخی و فرهنگی انتخاب زمان نوروز بل

انتخاب میانه مرداد ماه برای آغاز سال نو در گاه شماری دیلمی، تصادفی نیست و ریشه های عمیقی در تاریخ، اقتصاد و اساطیر مردمان این سرزمین دارد. این زمان بندی، برخلاف نوروز شمسی که در آغاز بهار است، با چرخه های طبیعی و معیشتی گالشان و کشاورزان گیلان پیوندی ناگسستنی دارد.

آیین خراجی: پیوند ناگسستنی با چرخه زندگی گالشان و کشاورزان

یکی از مهم ترین دلایل انتخاب زمان برگزاری جشنواره نوروز بل در میانه مرداد، ارتباط آن با آیین خراجی است. در گذشته های دور، مردمان گیلان، به ویژه گالشان (دامداران) و کشاورزان، زندگی خود را بر پایه فصول و چرخه های طبیعت بنا کرده بودند. میانه مرداد، زمانی بود که اغلب محصولات کشاورزی، مانند گندم، برداشت شده و آماده فروش بودند. همچنین، دامداران محصولات لبنی خود را جمع آوری کرده و آماده عرضه به بازار می شدند.

در این هنگام، مردم توانایی مالی لازم برای پرداخت خراج (مالیات) به حکومت ها را پیدا می کردند. از این رو، آغاز سال نو در این زمان، به عنوان پایان یک دوره کاری پر مشقت و آغاز دوره ای جدید، همراه با شکرگزاری برای برکت و روزی، جشن گرفته می شد. نوروز بل در واقع، جشن شکرگزاری از طبیعت و ثمره کار یک ساله است؛ جشنی که در آن، مردم از خداوند برای روزی و برکتی که عطا کرده، سپاسگزاری می کنند و با خیالی آسوده و دلی شاد، به استقبال فصلی نو می روند. این آیین، نشان دهنده هوشمندی و درایت مردمانی است که زندگی خود را بر اساس طبیعت و نیازهای واقعی خویش تنظیم کرده بودند.

اسطوره فریدون و ضحاک: نماد رهایی و آغاز نیک

برخی از روایات اسطوره ای، زمان برگزاری جشنواره نوروز بل را به پیروزی فریدون بر ضحاک ماردوش پیوند می زنند. این داستان که ریشه های عمیقی در اساطیر ایران باستان دارد، روایت گر نبرد نیکی و پلیدی است. ضحاک، فرمانروایی ستمگر بود که بر مردم ظلم می کرد و از دوش های او دو مار روییده بود که هر روز خوراکشان مغز دو جوان بود. این ظلم و ستم، رنج و اندوه فراوانی را برای مردم به ارمغان آورده بود.

فریدون، نماد عدل و رهایی، به پا خاست و پس از نبردی طولانی، ضحاک ماردوش را در کوه های البرز به بند کشید. روز پیروزی فریدون بر ضحاک و آغاز حکومتی عادلانه و سرشار از صلح و آزادی، به عنوان سال نو جشن گرفته شد. این روایت، نوروز بل را نه تنها جشنی برای طبیعت و برداشت محصول، بلکه نمادی از پیروزی نور بر تاریکی و عدالت بر ظلم معرفی می کند. از این رو، شعله های آتش نوروز بل، نمادی از این پیروزی و رهایی تاریخی نیز می تواند باشد، که یادآور روزی است که امید و زندگی دوباره به مردم بازگشت.

زمزمه های فصل سرما: ارتباط نوروز بل با طبیعت گیلان

دیدگاه مردم بومی، ارتباط جشن نوروز بل را با پایان گرمای طاقت فرسای تابستان و استقبال از فصل خنک تر نیز برجسته می کند. در میانه مرداد، با اینکه هنوز تابستان به پایان نرسیده، اما زمزمه های تغییر هوا در ارتفاعات گیلان آغاز می شود. این جشن، به نوعی آماده سازی روحی و عملی برای ورود به فصول سردتر سال است.

آتش افروزی، که یکی از آیین های اصلی نوروز بل است، نه تنها نمادی از روشنایی و دفع بلا، بلکه می تواند نمادی از طلب گرما و دفع سختی های زمستان پیش رو باشد. این باور، نشان دهنده هوشمندی مردمان گیلان در همزیستی با طبیعت و توجه به تغییرات فصلی است. با نوروز بل، مردم خود را برای چالش های فصول سرد آماده می کنند، در حالی که شادی و امید به سالی پربرکت را در دل دارند. این جشن، جشنی از امید، مقاومت و احترام به طبیعت است که در هر شعله آتش آن، داستانی از زندگی و باورهای کهن نهفته است.

«نوروز بل نه تنها آغاز یک سال جدید است، بلکه نمادی از پیوند عمیق انسان گیلانی با خاک، آتش و اسطوره های سرزمینش محسوب می شود. این جشن، تجلی خرد و تجربه نسل های گذشته در همگامی با طبیعت است.»

تاریخچه پرفراز و نشیب نوروز بل: از فراموشی تا درخشش دوباره

جشنواره نوروز بل، مانند بسیاری از گنجینه های فرهنگی ایران، در طول تاریخ خود، فراز و نشیب های فراوانی را تجربه کرده است. از قدمت چند هزار ساله خود تا دوران فراموشی و سپس احیای دوباره و ثبت ملی، این جشن داستانی از پایداری و ریشه های عمیق فرهنگی یک سرزمین را روایت می کند.

قدمت هزار و پانصد ساله و گستره جغرافیایی نوروز بل

قدمت جشن نوروز بل به بیش از ۱۵۰۰ سال پیش بازمی گردد. این آیین باستانی، از دیرباز در پهنه وسیعی از مناطق شمالی ایران، از جمله استان گیلان، بخش های غربی مازندران، الموت و طالقان، با شکوه و شور فراوان برگزار می شده است. این گستره جغرافیایی نشان دهنده نفوذ و اهمیت این جشن در میان اقوام مختلف این مناطق بوده که همگی ریشه های مشترک فرهنگی و معیشتی داشته اند. آتش های بزرگ در بلندترین نقاط کوهستان، نمادی از آغاز سال نو بودند و پیام آن به گوش همه مردم منطقه می رسید.

احیای دوباره: از ملکوت املش تا فراگیری ملی

متاسفانه، در گذر زمان و به دلایل مختلف فرهنگی و اجتماعی، جشن نوروز بل مانند بسیاری از آیین های بومی دیگر، رو به کمرنگ شدن و حتی فراموشی نهاد. اما در سال ۱۳۸۵، جرقه ای از امید در روستای ملکوت املش زده شد. گروهی از جوانان و فعالان فرهنگی این روستا، با عشق و علاقه به میراث نیاکان خود، تصمیم گرفتند این جشن کهن را پس از سال ها به شکلی دوباره برگزار کنند.

این حرکت خودجوش، با استقبال بی نظیری از سوی مردم لنگرود، لاهیجان و سایر شهرهای شرقی گیلان و همچنین علاقه مندان به سنت های بومی مواجه شد. از آن سال به بعد، تعداد شرکت کنندگان و بازدیدکنندگان از این جشن به طور چشمگیری افزایش یافت و نوروز بل، با شکوهی بیشتر از قبل، دوباره زنده شد. این احیای دوباره، نه تنها نشان از زنده بودن فرهنگ گیلان، بلکه تجلی قدرت جوانان در حفظ و پاسداشت میراث ملی بود.

ثبت ملی: جایگاه نوروز بل در میراث فرهنگی ایران

اهمیت روزافزون جشن نوروز بل و نقش آن در حفظ هویت فرهنگی منطقه، سرانجام در سال ۱۳۹۶ به رسمیت شناخته شد. در این سال، این آیین باستانی به عنوان یکی از میراث فرهنگی مهم و ناملموس ایران به ثبت ملی رسید. این اتفاق، نقطه عطفی در تاریخ نوروز بل بود و جایگاه آن را به عنوان یک گنجینه ملی تثبیت کرد.

ثبت ملی، نه تنها به جشن نوروز بل اعتبار بیشتری بخشید، بلکه زمینه را برای حمایت های بیشتر دولتی و مردمی از آن فراهم آورد. امروزه، نوروز بل از یک جشن محلی صرف فراتر رفته و به یک جاذبه فرهنگی و گردشگری ملی تبدیل شده است. این جشن، فرصتی است برای معرفی غنای فرهنگی گیلان به گردشگران داخلی و خارجی و همچنین، تقویت حس هویت و همبستگی در میان مردمان منطقه.

آیین ها و جلوه های شورانگیز نوروز بل: جشنی از فرهنگ و زندگی

جشنواره نوروز بل، فراتر از یک رویداد تقویمی، مجموعه ای از آیین ها، باورها و سرورها است که روح فرهنگ گیلان را در خود جای داده است. هر بخش از این جشن، روایتی از زندگی، طبیعت و امید مردمان این دیار را بازگو می کند. حضور در این جشن، تجربه ای فراموش نشدنی از شور و اصالت فرهنگ ایرانی است.

قلب تپنده جشن: شعله های آتش نوروزی و باورهای کهن

بی شک، آتش افروزی، قلب تپنده و نماد اصلی نوروز بل است. هنگام غروب آفتاب در شب آغاز سال نو دیلمی، شعله های آتش در بلندترین نقاط و کوهستان های منطقه برافروخته می شوند. فلسفه این آتش، ریشه های عمیقی در باورهای کهن دارد؛ آتش نماد پاکی، روشنایی، گرما و دفع بلا و سرما از زندگی است. در گذشته های دور، سَرگالش ها (چوپانان ارشد و باتجربه کوهستان)، مسئول روشن کردن این آتش ها در قله ها بودند تا آغاز سال نو و فصل کوچ دام ها را به دیگر چوپانان و کشاورزان خبر دهند.

مردمان بومی، دور آتش جمع می شوند و با خواندن سرودها و ترانه های محلی، سال نو را با شادی و امید آغاز می کنند. یکی از اشعار معروف گیلکی که در اطراف آتش خوانده می شود و هر کلمه اش بوی زندگی می دهد، به شرح زیر است:

گروم گروم گروم بل
نوروز ما و نوروز بل
نو سال ببی، سال سو
نو بدی خونه واشو
نوزا و بود و وابو
امئه روزی ئره واشو

ترجمه روان و معنای شعر:
این شعر، در ستایش آتش و درخواست برکت برای سال نو خوانده می شود.
گروم گروم گروم بل به معنای ای آتشی که با هیبت و شکوه می سوزی، نوروز ما و نوروز بل یعنی این ماه نوروز و این شعله بلند آتش، نو سال ببی، سال سو به این معنی است که ای سال نو، سراسر روشنایی باشی، نو بدی خونه واشو یعنی فراوانی و برکت را به خانه هایمان ببخش، نوزا و بود و وابو که در آن نوزا به معنای گیاه نورسته، بود به معنای هستی و وابو به معنای رشد و نمو است، منظورش این است که مانند گیاهان نورسته، نعمت و برکت ببخش، و امئه روزی ئره واشو به این معنی است که برای رزق و روزی ما بارآور و پربرکت باشی.

جالب است بدانید که مردم منطقه، بر اساس جهت حرکت دود آتش، زمستان پیش رو را پیش بینی می کردند: اگر دود به سمت کوهستان های شمالی می رفت، زمستانی سرد و پربرف در انتظار بود و اگر به سمت دشت های جنوب متمایل می شد، زمستانی ملایم تر پیش بینی می شد. این باورها، نشان از پیوند عمیق مردم با طبیعت و تلاش برای خواندن نشانه های آن دارد. همچنین، رسم بر این بوده که لباس های کهنه و فرسوده را به نیت پاکی و تجدید حیات در آتش می سوزاندند تا با دلی تازه و روحی نو به استقبال سال جدید بروند.

پایکوبی و ترانه: موسیقی، رقص و نمایش های آیینی

نوروز بل، جشنی همراه با موسیقی و پایکوبی است. نوای دلنشین سازهای بومی مانند نقاره و سُرنا، همراه با آوازهای محلی که از حنجره زنان و مردان گیلک برمی آید، فضایی پر از شور و نشاط ایجاد می کند. رقص های محلی، با حرکات موزون و لباس های رنگارنگ، بخشی جدایی ناپذیر از این جشن هستند و شادمانی جمعی را به اوج می رسانند.

علاوه بر این، نمایش های آیینی مانند جدال نور و ظلمت در برخی مناطق برگزار می شود که روایتگر پیروزی نیکی بر پلیدی و امید بر ناامیدی است. این نمایش ها، با زبان هنر، پیام های اسطوره ای و فرهنگی نوروز بل را به نسل های جدید منتقل می کنند.

بازی ها و سنت های بومی: از لافندبازی تا کشتی گیله مردی

در زمان برگزاری جشنواره نوروز بل، بازی ها و آیین های سنتی مختلفی نیز به اجرا در می آیند که هر کدام جذابیت خاص خود را دارند:

• لافندبازی (طناب بازی): نمایشی پرهیجان که در آن، هنرمندان بر روی طنابی بلند و باریک راه می روند و حرکات آکروباتیک انجام می دهند، که نمادی از تعادل و مهارت در زندگی است.
• عروس گولی: نمایشی کمدی و شاد که در آن، عروسکی به شکل عروس به دست فردی به نام غول یا کوچه گرد به رقص و بازی مشغول می شود و مردم را به خنده وامی دارد.
• کشتی گیله مردی: یک نوع کشتی محلی با قوانین و آداب خاص خود که در آن مردان با قدرت بدنی خود به رقابت می پردازند و نمادی از پهلوانی و دلاوری است.

این بازی ها و آیین ها، فضای جشن را پر از شور و هیجان می کنند و فرصتی برای ارتباط و همدلی بیشتر میان مردم فراهم می آورند. همچنین، کاروان کوچ نمادین نیز برگزار می شود که یادآور سفر دامداران عشایر و آغاز فصل کوچ است.

سفره نوروزی: خانه تکانی، پوشاک نو و طعم غذاهای محلی

شباهت های زیادی میان آیین های نوروز بل و نوروز شمسی وجود دارد. مردم گیلان پیش از آغاز سال نو دیلمی، به خانه تکانی و تمیزکاری می پردازند، لباس های نو می پوشند و به دید و بازدید بزرگان و خویشاوندان می روند. این رسم، نمادی از پاکیزگی، طراوت و آغاز نیک است.

سفره نوروز بل نیز با بوی خوش نان ها و شیرینی های محلی پر می شود. پخت انواع نان های سنتی، شیرینی های خانگی و غذاهای محلی گیلان، بخشی جدایی ناپذیر از این جشن است که طعم و رنگ خاصی به آن می بخشد و ذائقه هر میهمانی را نوازش می دهد.

بازارچه های محلی: رنگ و بوی سوغات گیلان

در حاشیه جشنواره نوروز بل، بازارچه های محلی نیز برپا می شوند که فرصتی عالی برای آشنایی با محصولات بومی و صنایع دستی گیلان است. در این بازارچه ها، محصولات کشاورزی تازه، میوه های محلی، انواع نان ها و شیرینی های سنتی، و همچنین صنایع دستی گیلان از قبیل حصیربافی، سفالگری و بافته های پشمی به فروش می رسد. این بازارچه ها، نه تنها رونق اقتصادی محلی را در پی دارند، بلکه تجربه ای دلنشین از فرهنگ و هنر گیلان را برای گردشگران فراهم می کنند.

تجربه نوروز بل: راهنمای سفر برای علاقه مندان

برای آن دسته از گردشگران و علاقه مندانی که مایلند جشنواره نوروز بل را از نزدیک تجربه کنند، شناخت مناطق اصلی برگزاری و نکات مهم سفر می تواند بسیار مفید باشد. این جشن، فرصتی بی نظیر برای آشنایی با آداب و رسوم کهن و زیبایی های طبیعی گیلان است.

کانون های اصلی برگزاری: دیلمان، املش و لاهیجان

جشنواره نوروز بل به طور خاص در مناطق شرقی استان گیلان و ارتفاعات آن، با شور و شکوه بیشتری برگزار می شود. کانون های اصلی برگزاری این جشن عبارتند از:

• ارتفاعات دیلمان: این منطقه کوهستانی و خوش آب و هوا، یکی از اصیل ترین مراکز برگزاری نوروز بل است. فضای طبیعی بکر و چشم اندازهای دلنشین آن، به شکوه جشن می افزاید.
• املش: روستای ملکوت املش، که نقش مهمی در احیای دوباره این جشن داشت، هنوز هم یکی از فعال ترین نقاط برای برگزاری نوروز بل است.
• لنگرود و لاهیجان: شهرهای لنگرود و لاهیجان و مناطق کوهستانی اطراف آنها نیز هر ساله میزبان جمعیت کثیری از علاقه مندان و گردشگران برای شرکت در این جشن هستند.
• مناطق الموت و طالقان: بخش هایی از این مناطق در استان های قزوین و البرز نیز، به واسطه ریشه های فرهنگی مشترک، نوروز بل را گرامی می دارند.

این مناطق، با طبیعت چشم نواز و مردمان مهمان نواز خود، محیطی ایده آل برای تجربه یک جشن سنتی و اصیل ایرانی فراهم می آورند.

نکاتی برای حضوری خاطره انگیز در جشن

برای برنامه ریزی یک سفر خاطره انگیز و شرکت در جشنواره نوروز بل، توجه به نکات زیر می تواند مفید باشد:

1. زمان مناسب برای رسیدن: از آنجایی که بخش اصلی جشن و آتش افروزی در شب ۱۶ مرداد برگزار می شود، بهتر است از عصر این روز خود را به محل های برگزاری برسانید.
2. پوشاک مناسب: با توجه به اینکه اغلب مراسم در مناطق کوهستانی و باز برگزار می شود، لباس گرم و کفش مناسب پیاده روی ضروری است، حتی در میانه مرداد شب های کوهستان می تواند خنک باشد.
3. امکانات اقامتی: در مناطق اصلی برگزاری جشن، معمولاً امکانات اقامتی بومی (بوم گردی) وجود دارد. توصیه می شود برای اطمینان از دسترسی به محل اقامت، از قبل رزروهای لازم را انجام دهید.
4. احترام به سنت ها: در این جشن ها، با احترام به آداب و رسوم محلی شرکت کنید و سعی در شناخت عمیق تر فرهنگ بومی داشته باشید.
5. ثبت لحظات: دوربین عکاسی خود را فراموش نکنید تا بتوانید لحظات شاد و رنگارنگ این جشن باستانی را ثبت کنید.

شرکت در جشنواره نوروز بل، فرصتی استثنایی برای غرق شدن در دنیایی از سنت های کهن، موسیقی اصیل و همزیستی با طبیعت است؛ تجربه ای که خاطره اش برای همیشه در ذهن خواهد ماند.

نتیجه گیری: نوروز بل، میراثی زنده از هویت یک سرزمین

جشنواره نوروز بل، با زمان برگزاری ثابت خود در شب ۱۶ و روز ۱۷ مرداد ماه، بیش از یک رویداد فصلی است؛ این جشن، نمادی از هویت، مقاومت و پیوستگی فرهنگی مردمان گیلان با ریشه های کهن خود است. از گاه شماری باستانی دیلمی و آیین خراجی گرفته تا اسطوره فریدون و ضحاک، هر جزء از این جشن داستانی از زندگی و باورهای مردمان این دیار را روایت می کند. شعله های آتش آن، نه تنها سرما را از جان و تن دور می سازد، بلکه امید و روشنایی را در دل ها زنده نگه می دارد.

احیای دوباره این جشن باستانی و ثبت ملی آن، نشان دهنده ارزش والا و اهمیت آن برای نسل های امروز و آینده است. نوروز بل، جشنی از موسیقی، رقص، بازی های محلی و طعم دلنشین غذاهای سنتی است که در آن، شادی و همبستگی مردم به اوج خود می رسد. این جشن، فرصتی بی نظیر برای ارتباط عمیق تر با میراث فرهنگی ایران و تجربه مستقیم یک آیین کهن است. بنابراین، به خود فرصت دهید تا در زمان برگزاری جشنواره نوروز بل به این دیار سفر کرده و از نزدیک شاهد این شکوه و اصالت باشید و در این جشن باستانی و پرشور، سهمی در حفظ و پایداری فرهنگ غنی ایران داشته باشید.