ساختمانی از کتاب های ممنوعه

آیا تا به حال سازه ای را تصور کرده اید که نه از آجر و سیمان بلکه از هزاران جلد کتاب ساخته شده باشد؟ آن هم کتاب هایی که زمانی خواندن یا نگهداری شان ممنوع بوده است. این ایده عجیب و در عین حال قدرتمند در قالب یک اثر هنری بزرگ به نام «ساختمان کتاب های ممنوعه» تجسم یافته است. این سازه نمادین بازدیدکنندگان را با پرسش های عمیقی درباره سانسور آزادی بیان و قدرت ایده ها درگیر می کند و کنجکاوی بسیاری را برانگیخته است. این مطلب به شما کمک می کند تا با جزئیات این اثر هنری بی نظیر خالق آن تاریخچه ساخت پیام اصلی و اهمیت آن آشنا شوید و درک کاملی از این ساختمان نمادین پیدا کنید.

معرفی ساختمان کتاب های ممنوعه

ساختمان کتاب های ممنوعه یک اثر هنری عمومی در مقیاس بزرگ است که از ده ها هزار جلد کتاب ساخته شده است. این سازه موقت با هدف برجسته کردن موضوع سانسور و دفاع از آزادی بیان خلق شده است. این اثر نه یک بنای معماری سنتی بلکه یک چیدمان هنری قدرتمند است که در فضاهای عمومی به نمایش درآمده است. ظاهر آن اغلب شبیه به یک معبد یونانی یا بنای یادبود باستانی طراحی می شود که تضادی معنایی بین قدمت و پایداری دانش با سرکوب موقت آن ایجاد می کند.

این ساختمان نمادی از مقاومت در برابر تلاش ها برای خاموش کردن صداها و ایده ها در طول تاریخ است. هر کتابی که در این سازه به کار رفته داستانی از ممنوعیت و محدودیت را با خود حمل می کند. این اثر هنری مخاطب را دعوت می کند تا به تاریخچه سانسور در نقاط مختلف جهان و اهمیت پاسداری از حق خواندن و دانستن بیندیشد.

هنرمند خالق اثر کیست

خالق اصلی ایده ساختمان کتاب های ممنوعه هنرمند آرژانتینی برجسته مارتا مینوخین (Marta Minujín) است. او یکی از پیشگامان هنر مفهومی و هنر پاپ در آمریکای لاتین محسوب می شود و به خاطر آثار تعاملی و بزرگ مقیاس خود شهرت دارد. مینوخین همواره در آثارش به موضوعات اجتماعی و سیاسی به ویژه آزادی و دموکراسی پرداخته است. او در دهه ۱۹۸۰ پس از پایان دیکتاتوری نظامی در آرژانتین نسخه ای اولیه از این اثر را با هدف جشن گرفتن بازگشت دموکراسی و آزادی های مدنی خلق کرد.

مینوخین معتقد است که هنر باید در دسترس عموم باشد و بتواند تغییرات اجتماعی را تسهیل کند. ساختمان کتاب های ممنوعه یکی از مشهورترین و تأثیرگذارترین آثار اوست که پیام ضد سانسور و دفاع از آزادی اندیشه را به شکلی بصری و قدرتمند به مخاطبان در سراسر جهان منتقل کرده است. این اثر بازتابی از دغدغه های همیشگی این هنرمند در زمینه حقوق بشر و مقاومت فرهنگی است.

تاریخچه ایده و ساخت

ایده اولیه ساختمانی از کتاب های ممنوعه به اوایل دهه ۱۹۸۰ بازمی گردد. پس از سقوط دیکتاتوری نظامی در آرژانتین در سال ۱۹۸۳ مارتا مینوخین در بوئنوس آیرس اثری مشابه با عنوان «پارتنون کتاب ها» ساخت. این اثر نمادی از آزادی مجدد پس از سال ها سرکوب و سانسور بود و هزاران کتابی که در دوران دیکتاتوری ممنوع شده بودند را به نمایش گذاشت. مردم تشویق شدند که پس از نمایش کتاب ها را برداشته و با خود ببرند که این خود نمادی از بازگشت دانش به جامعه بود.

مشهورترین نسخه این اثر در سال ۲۰۱۷ و در جریان نمایشگاه هنری داکومنتا ۱۴ در شهر کاسل آلمان به نمایش درآمد. این مکان به طور خاص انتخاب شد زیرا کاسل یکی از شهرهایی بود که در سال ۱۹۳۳ توسط نازی ها شاهد سوزاندن کتاب ها بود. ساخت این سازه در کاسل با همکاری دانشگاهیان و دانشجویان محلی انجام شد و هزاران کتاب ممنوعه از سراسر جهان و دوره های تاریخی مختلف برای این منظور جمع آوری شدند. این تکرار از اثر پیام هنرمند را در مقیاسی جهانی و با اشاره ای تاریخی به یکی از تاریک ترین دوره های سانسور ایده ها تقویت کرد.

موقعیت جغرافیایی ساختمان کتاب ها

همانطور که اشاره شد ساختمان کتاب های ممنوعه یک سازه دائمی نیست و در مکان های مختلفی به نمایش درآمده است. اولین تجسم مهم آن در سال ۱۹۸۳ در خیابان ۹ جولای در شهر بوئنوس آیرس پایتخت آرژانتین بود. این مکان به عنوان یکی از وسیع ترین خیابان های جهان فضای مناسبی برای نمایش عمومی این اثر در مقیاس بزرگ فراهم کرد.

مشهورترین نمایش این اثر در سال ۲۰۱۷ در شهر کاسل آلمان بود. این سازه در مکانی به نام «فردریک اسکوئر» (Friedrichsplatz) در مقابل موزه فریدریشیانوم (Fridericianum) یکی از مکان های اصلی نمایشگاه داکومنتا برپا شد. انتخاب این میدان به دلیل سابقه تاریخی آن در ارتباط با سوزاندن کتاب ها در دوران نازی ها اهمیت نمادین ویژه ای داشت و پیام اثر را تقویت می کرد. این مکان ها به دقت برای افزایش تأثیرگذاری پیام هنری انتخاب شده اند.

جزئیات ساخت و ساز اثر هنری

ساختمان کتاب های ممنوعه یک سازه مهندسی پیچیده است که برای تحمل وزن ده ها هزار کتاب طراحی شده است. هسته اصلی سازه معمولاً از داربست ها یا یک ساختار فلزی محکم تشکیل می شود که چارچوب کلی بنا را شکل می دهد. این چارچوب سپس با استفاده از نوارها یا پوشش های پلاستیکی شفاف پوشانده می شود تا کتاب ها در جای خود ثابت بمانند و از عوامل محیطی تا حدودی محافظت شوند.

کتاب ها به دقت و با نظم خاصی در داخل این ساختار قرار داده می شوند تا نمای بیرونی شبیه به دیوارهای یک ساختمان را تشکیل دهند. این فرآیند نیازمند کار دقیق و زمان بر است و اغلب با کمک داوطلبان انجام می شود. هدف این است که کتاب ها از بیرون به وضوح دیده شوند و به عنوان ماده اصلی سازه قابل تشخیص باشند. نورپردازی داخلی نیز گاهی اوقات برای برجسته کردن کتاب ها در شب استفاده می شود و جلوه ای دراماتیک به اثر می بخشد.

مواد به کار رفته در ساخت

ماده اصلی و تعیین کننده در ساخت ساختمان کتاب های ممنوعه خود کتاب ها هستند. این کتاب ها به طور خاص به دلیل ممنوعیت یا سانسور شدن در دوره های زمانی یا مکان های مختلف جمع آوری شده اند. تعداد این کتاب ها به ده ها هزار جلد می رسد و از منابع گوناگونی مانند کتابخانه ها ناشران نویسندگان و مردم عادی که نسخه های ممنوعه را نگهداری کرده اند جمع آوری می شوند.

علاوه بر کتاب ها از مواد ساختمانی موقت برای ایجاد چارچوب و پایداری سازه استفاده می شود. این مواد شامل داربست های فلزی یا سازه های فولادی برای تحمل وزن کتاب ها نایلون یا پلاستیک های شفاف برای پوشاندن و ثابت نگه داشتن کتاب ها و احتمالاً سیم یا نوار برای اتصال کتاب ها به سازه اصلی هستند. این مواد ساختاری صرفاً برای نمایش کتاب ها و شکل دادن به ایده هنری به کار می روند و خودشان بخشی از پیام اصلی اثر نیستند.

ابعاد و اندازه ساختمان

ابعاد ساختمان کتاب های ممنوعه بسته به مکانی که در آن ساخته می شود و نسخه خاص اثر متفاوت است. با این حال نسخه های مشهور این اثر در مقیاس بزرگ ساخته شده اند تا تأثیرگذاری بصری حداکثری داشته باشند و در فضاهای عمومی به خوبی دیده شوند. به عنوان مثال نسخه نمایش داده شده در کاسل آلمان در سال ۲۰۱۷ ابعادی قابل توجه داشت.

این سازه در کاسل حدود ۱۴ متر ارتفاع ۳۰ متر طول و ۱۰ متر عرض داشت و در مجموع از نزدیک به ۱۰۰,۰۰۰ جلد کتاب ممنوعه یا سانسور شده از ۱۰۰ کشور مختلف تشکیل شده بود. این ابعاد عظیم به آن اجازه می داد تا بر فضای میدان مسلط شده و توجه بازدیدکنندگان را به خود جلب کند. مقیاس بزرگ اثر بر اهمیت و حجم بالای دانش و ایده هایی که در طول تاریخ سرکوب شده اند تأکید می کند.

کتاب های استفاده شده در ساختمان

کتاب هایی که در ساختمان کتاب های ممنوعه به کار می روند قلب تپنده این اثر هستند. این کتاب ها نه به خاطر ارزش ادبی یا هنری صرف بلکه به دلیل تاریخچه ممنوعیت شان انتخاب می شوند. فهرست کتاب ها بسیار متنوع است و شامل آثاری از ادبیات داستانی و غیرداستانی فلسفه تاریخ علوم سیاسی و حتی کتاب های علمی و مذهبی است که در دوره های مختلف توسط رژیم های سیاسی نهادهای مذهبی یا گروه های اجتماعی خاص ممنوع اعلام شده اند.

جمع آوری این کتاب ها اغلب یک پروژه بین المللی است. هنرمند و تیمش با همکاری دانشگاه ها سفارتخانه ها سازمان های حقوق بشری و داوطلبان لیستی از کتاب های ممنوعه در کشورهای مختلف تهیه می کنند و سپس از مردم می خواهند نسخه هایی از این کتاب ها را اهدا کنند. روی جلد هر کتاب اغلب عنوان اثر و دلیل یا مکان ممنوعیت آن نوشته می شود تا بازدیدکنندگان از پیشینه هر کتاب مطلع شوند. این فرآیند جمع آوری خود بخشی از پیام اثر در مورد گستردگی سانسور در جهان است.

دلایل ممنوعیت کتاب ها در این اثر

دلایل ممنوعیت کتاب هایی که در ساختمان کتاب های ممنوعه به کار می روند بسیار متنوع و نشان دهنده طیف گسترده ای از انگیزه های سانسور در طول تاریخ است. بسیاری از کتاب ها به دلایل سیاسی ممنوع شده اند؛ آثاری که حاوی ایده های مخالف حکومت انتقاد از سیاست ها یا ترویج دموکراسی و آزادی بودند. در دوران دیکتاتوری ها کتاب هایی که تاریخ واقعی را روایت می کردند یا به حقوق بشر می پرداختند اغلب در فهرست سیاه قرار می گرفتند.

دلایل مذهبی نیز نقش مهمی در سانسور داشته اند؛ کتاب هایی که آموزه های مذهبی رسمی را زیر سوال می بردند به عقاید متفاوت می پرداختند یا حاوی مطالب به ظاهر کفرآمیز بودند. مسائل اجتماعی و اخلاقی نیز از دیگر دلایل ممنوعیت بوده اند؛ آثاری که به موضوعات جنسی نژادی یا طبقاتی می پرداختند و از نظر برخی گروه ها هنجارشکن محسوب می شدند. این تنوع در دلایل ممنوعیت نشان می دهد که سانسور چگونه می تواند تمام جنبه های دانش و فرهنگ بشری را تحت تأثیر قرار دهد.

مفهوم و پیام اصلی ساختمان

مفهوم اصلی ساختمان کتاب های ممنوعه مقاومت در برابر سانسور و دفاع از آزادی بیان است. این اثر هنری به وضوح نشان می دهد که تلاش برای سرکوب ایده ها و محدود کردن دسترسی مردم به اطلاعات امری تاریخی و جهانی است. با استفاده از خود کتاب های ممنوعه به عنوان مصالح ساختمانی هنرمند قدرت و پایداری دانش و اندیشه را در مواجهه با سرکوب به تصویر می کشد. این سازه به ما یادآوری می کند که ایده ها را نمی توان برای همیشه زندانی کرد و حتی زمانی که کتاب ها ممنوع می شوند ایده پشت آن ها می تواند زنده بماند و دوباره ظاهر شود.

این ساختمان همچنین نمادی از شکنندگی آزادی بیان است و ضرورت پاسداری مداوم از آن را گوشزد می کند. نمایش کتاب هایی که زمانی خطرناک تلقی می شدند مخاطب را به فکر درباره ارزش دسترسی آزاد به اطلاعات و مسئولیت محافظت از این حق می اندازد. این اثر به عنوان یک یادآوری بصری قدرتمند عمل می کند که مبارزه برای آزادی اندیشه هنوز به پایان نرسیده است.

اثر به عنوان نماد آزادی بیان

ساختمان کتاب های ممنوعه به طور گسترده ای به عنوان یکی از قدرتمندترین نمادهای آزادی بیان در هنر معاصر شناخته می شود. این سازه با نمایش فیزیکی هزاران کتابی که زمانی تلاش شده بود صدایشان خاموش شود به خودی خود فریادی علیه سانسور است. قرار گرفتن این حجم عظیم از دانش سرکوب شده در قالب یک سازه عمومی و قابل مشاهده برای همگان پیامی آشکار درباره مقاومت اندیشه در برابر محدودیت هاست. این اثر تأکید می کند که دانش و ایده ها حتی زمانی که ممنوع می شوند از بین نمی روند بلکه مانند مصالح ساختمانی پایه ای برای بنای آزادی و آگاهی می شوند.

این نمادگرایی در محل نمایش اثر در کاسل جایی که نازی ها کتاب سوزاندند به اوج خود رسید. در آنجا ساختمان کتاب های ممنوعه نه تنها یادآور گذشته تاریک سانسور بود بلکه نمادی از امید و تعهد به آینده ای بود که در آن آزادی بیان ارزش گذاری و محافظت می شود. این اثر هنری به مخاطبان خود یادآوری می کند که آزادی بیان یک حق اساسی است که باید همواره برای آن ایستادگی کرد.

پیام اعتراض آمیز هنرمند

پیام اصلی مارتا مینوخین از طریق ساختمان کتاب های ممنوعه یک اعتراض صریح و قدرتمند علیه سانسور و هرگونه تلاش برای محدود کردن دسترسی به دانش و اطلاعات است. او با خلق این اثر به سیاست ها و رژیم هایی اعتراض می کند که از ممنوعیت کتاب ها به عنوان ابزاری برای کنترل افکار عمومی و سرکوب مخالفان استفاده کرده اند. این ساختمان به نوعی یادبودی برای تمام نویسندگان ناشران و خوانندگانی است که به خاطر ایده هایشان تحت ستم قرار گرفته اند.

این اثر هنری نه تنها یک بیانیه منفعل بلکه یک اقدام فعال در فضای عمومی است. با قرار دادن این سازه در معرض دید عموم هنرمند موضوع سانسور را از حاشیه به مرکز توجه می آورد و بحث عمومی درباره اهمیت آزادی اندیشه را تشویق می کند. مینوخین با استفاده از کتاب ها به عنوان مصالح قدرت ماندگار ایده ها را به رخ می کشد و نشان می دهد که حتی در مواجهه با شدیدترین اشکال سرکوب ایده های خطرناک (برای سرکوب گران) می توانند دوباره سر برآورند و الهام بخش تغییر شوند.

اهمیت و واکنش ها به ساختمان

ساختمان کتاب های ممنوعه به ویژه نسخه نمایش داده شده در داکومنتا ۱۴ در کاسل بازتاب گسترده ای در سطح بین المللی داشت و واکنش های متفاوتی را برانگیخت. این اثر به سرعت به یکی از نمادین ترین چیدمان های هنری سال ۲۰۱۷ تبدیل شد و تصاویر آن در رسانه های سراسر جهان منتشر گردید. بسیاری از منتقدان و بازدیدکنندگان از پیام قدرتمند و ارتباط تاریخی اثر با موضوع سانسور ستایش کردند.

حضور این سازه در کاسل در مقابل موزه ای که زمانی شاهد سوزاندن کتاب ها بود عمق معنایی اثر را دوچندان کرد و بحث های زیادی را درباره تاریخچه سانسور و وضعیت فعلی آزادی بیان در سراسر جهان برانگیخت. این اثر نه تنها توجه جامعه هنری بلکه توجه عموم مردم و فعالان حقوق بشر را نیز به خود جلب کرد و به ابزاری برای گفتگو درباره ارزش های دموکراتیک و اهمیت دسترسی آزاد به اطلاعات تبدیل شد. موفقیت آن نشان دهنده نیاز مستمر جامعه به یادآوری خطرات سانسور و ارزش آزادی اندیشه است.

واکنش های بین المللی

نمایش ساختمان کتاب های ممنوعه در داکومنتا ۱۴ در سال ۲۰۱۷ پوشش خبری وسیعی در رسانه های بین المللی داشت. خبرگزاری ها روزنامه ها و وب سایت های خبری در کشورهای مختلف به معرفی این اثر پرداختند و پیام ضد سانسور آن را برجسته کردند. این پوشش رسانه ای باعث شد که میلیون ها نفر در سراسر جهان با این اثر و مفهوم آن آشنا شوند.

علاوه بر پوشش خبری این اثر در شبکه های اجتماعی نیز بسیار مورد توجه قرار گرفت و تصاویر و پیام های مرتبط با آن دست به دست شد. بسیاری از افراد و سازمان های حقوق بشری از این اثر به عنوان نمادی برای فعالیت های خود علیه سانسور و در حمایت از آزادی بیان استفاده کردند. این واکنش های بین المللی نشان می دهد که موضوع سانسور و اهمیت آزادی اندیشه مسائلی جهانی هستند که برای مردم در فرهنگ ها و کشورهای مختلف اهمیت دارند و این اثر هنری توانست به خوبی این احساس مشترک را منعکس کند.

اهمیت فرهنگی و هنری اثر

از نظر فرهنگی و هنری ساختمان کتاب های ممنوعه اثری بسیار مهم تلقی می شود. این اثر نمونه ای برجسته از هنر عمومی است که با استفاده از فضاهای شهری و مقیاس بزرگ پیامی قدرتمند را به مخاطبان گسترده ای منتقل می کند. این اثر مرزهای بین هنر سیاست و تاریخ را درهم می شکند و نشان می دهد که هنر چگونه می تواند به ابزاری برای بیداری اجتماعی و بحث های عمومی تبدیل شود.

اهمیت فرهنگی اثر در توانایی آن برای یادآوری تاریخچه سانسور و تشویق مردم به تفکر درباره ارزش آزادی دسترسی به دانش نهفته است. از نظر هنری این اثر به دلیل نوآوری در استفاده از مواد (کتاب های ممنوعه به عنوان مصالح) مقیاس بزرگ و تعامل با فضای عمومی جایگاه ویژه ای در هنر معاصر دارد. این اثر نشان دهنده قدرت هنر برای مقابله با ظلم و الهام بخشیدن به مقاومت فرهنگی است و در تاریخ هنر اعتراضی جایگاهی محکم دارد.

واقعیت یا نماد بودن ساختمان

ساختمان کتاب های ممنوعه یک سازه واقعی و فیزیکی است که از ده ها هزار جلد کتاب و مواد ساختمانی موقت ساخته می شود. این یک چیدمان هنری (Installation Art) است که در فضای عمومی برپا می شود و بازدیدکنندگان می توانند آن را از نزدیک ببینند و حتی در اطراف آن قدم بزنند. بنابراین از نظر وجود فیزیکی کاملاً واقعی است.

با این حال هدف اصلی از ساخت آن نه ارائه یک فضای کاربردی مانند ساختمان های معمولی بلکه انتقال یک پیام عمیق و نمادین است. این سازه نمادی از مقاومت در برابر سانسور پایداری دانش و اهمیت آزادی بیان است. کتاب های به کار رفته در آن نه صرفاً اشیاء بلکه نمادهایی از ایده ها و صداهایی هستند که زمانی تلاش شده بود خاموش شوند. بنابراین در حالی که از نظر فیزیکی واقعی است اهمیت و معنای اصلی آن در لایه های نمادین و پیام اعتراضی آن نهفته است.

امکان بازدید از ساختمان وجود دارد؟

ساختمان کتاب های ممنوعه یک سازه موقت است و به طور دائمی در یک مکان خاص قرار ندارد. این اثر هنری برای نمایش در رویدادها یا نمایشگاه های هنری خاصی مانند داکومنتا در کاسل آلمان (۲۰۱۷) یا در مناسبت های تاریخی مانند بازگشت دموکراسی در بوئنوس آیرس (۱۹۸۳) ساخته شده است. پس از پایان دوره نمایش سازه معمولاً برچیده می شود.

بنابراین در حال حاضر امکان بازدید از این ساختمان در هیچ مکان دائمی وجود ندارد. برای دیدن آن باید منتظر اعلام نمایش های آینده آن در نقاط مختلف جهان باشید در صورتی که هنرمند تصمیم به بازسازی یا نمایش مجدد آن بگیرد. با این حال تصاویر و مستندات زیادی از نسخه های قبلی این اثر در دسترس است که به علاقه مندان اجازه می دهد با شکل و مفهوم آن آشنا شوند.

مقایسه با دیگر آثار مشابه

ساختمان کتاب های ممنوعه مارتا مینوخین اگرچه منحصر به فرد است اما در سنت آثار هنری قرار می گیرد که از کتاب به عنوان ماده اصلی یا موضوع محوری استفاده می کنند. هنرمندان دیگری نیز از کتاب برای خلق مجسمه ها چیدمان ها یا مداخلات شهری استفاده کرده اند تا به موضوعاتی مانند دانش حافظه دسترسی به اطلاعات یا خودِ شیء کتاب بپردازند. با این حال تمرکز مینوخین بر کتاب های «ممنوعه» و ارتباط مستقیم اثر با تاریخچه سانسور آن را متمایز می کند.

اثر دیگری از خود مینوخین به نام «آزادی کتاب ها» (La Liberación de los Libros) نیز وجود دارد که در آن کتاب ها از یک سازه رها می شوند تا مردم آن ها را بردارند و با خود ببرند که این هم نمادی از بازگشت دانش به جامعه است. آثار دیگری نیز با استفاده از کتاب ها ساخته شده اند اما ساختمان کتاب های ممنوعه به دلیل مقیاس عظیم استفاده از کتاب های با پیشینه سانسور شده و پیام صریح سیاسی و اجتماعی اش جایگاه ویژه ای در میان این گونه آثار دارد و شاید مشهورترین نمونه از سازه ای باشد که تماماً از کتاب های ممنوعه ساخته شده است.

ساختمان کتاب های ممنوعه دقیقا چیست و به چه رویدادی مربوط است؟

این یک اثر هنری بزرگ و موقت است که از هزاران کتاب ممنوعه ساخته شده و نمادی علیه سانسور است. مشهورترین نسخه اش در نمایشگاه هنری داکومنتا ۱۴ در کاسل آلمان (۲۰۱۷) و نسخه ای پیش تر در بوئنوس آیرس (۱۹۸۳) به نمایش درآمد.

چرا هنرمند از کتاب های ممنوعه برای ساخت این اثر استفاده کرده است؟

هنرمند مارتا مینوخین با استفاده از کتاب های ممنوعه می خواهد به طور مستقیم به موضوع سانسور اعتراض کند و نشان دهد که ایده ها و دانش حتی زمانی که سرکوب می شوند از بین نمی روند و می توانند پایه ای برای آزادی باشند.

چه تعداد کتاب در ساختمان کتاب های ممنوعه به کار رفته است؟

تعداد کتاب ها بسته به نسخه اثر متفاوت است. در نسخه نمایش داده شده در کاسل آلمان در سال ۲۰۱۷ نزدیک به ۱۰۰,۰۰۰ جلد کتاب ممنوعه از کشورهای مختلف جهان استفاده شد.

آیا این ساختمان یک سازه دائمی است یا موقت؟

این ساختمان یک سازه هنری موقت است که برای نمایش در دوره های زمانی مشخص و در مکان های خاصی ساخته می شود و پس از پایان نمایش برچیده می گردد.

ساختمان کتاب های ممنوعه اولین بار در کجا به نمایش درآمد؟

ایده اولیه و نسخه ای از این اثر با عنوان «پارتنون کتاب ها» اولین بار در سال ۱۹۸۳ در شهر بوئنوس آیرس آرژانتین پس از پایان دوره دیکتاتوری نظامی به نمایش گذاشته شد.

آیا می توان کتاب های استفاده شده در این ساختمان را شناسایی کرد؟

بله روی بسیاری از کتاب های به کار رفته در این اثر عنوان کتاب و دلیل یا مکان ممنوعیت آن ذکر شده است تا بازدیدکنندگان بتوانند اطلاعات مربوط به هر کتاب را مشاهده و شناسایی کنند.