سرخ پوستان یا بومیان آمریکا

سرخ پوستان که امروزه بیشتر با عنوان بومیان قاره آمریکا شناخته می شوند ساکنان اصیل و اولیه این سرزمین پهناور هستند. این اقوام با تاریخچه ای غنی و فرهنگ های متنوع پیش از ورود مهاجران اروپایی در سراسر آمریکای شمالی مرکزی و جنوبی سکونت داشتند و تمدن های منحصربه فردی را بنیان نهادند. درک تاریخ پراکندگی جغرافیایی زبان ها فرهنگ و سرنوشت این مردمان در مواجهه با دنیای جدید برای شناخت کامل قاره آمریکا و تحولات آن ضروری است. این مقاله به کاوش در جنبه های مختلف زندگی این مردمان کهن از دوران پیش از کشف توسط اروپاییان تا وضعیت کنونی آن ها در جوامع امروزی می پردازد و اطلاعات جامعی را برای علاقه مندان به تاریخ و فرهنگ بومیان آمریکا ارائه می دهد.

تاریخ

تاریخ بومیان قاره آمریکا داستانی هزاران ساله از مهاجرت سازگاری و توسعه تمدن های گوناگون است. شواهد باستان شناسی نشان می دهد که اجداد این اقوام حدود بیست هزار سال پیش یا حتی زودتر از طریق تنگه برینگ که در آن زمان پلی زمینی بین آسیا و آمریکای شمالی بوده وارد قاره جدید شدند. این مهاجران اولیه به تدریج در سراسر قاره پراکنده شده و با محیط های متنوع جغرافیایی سازگار شدند که منجر به شکل گیری فرهنگ ها و شیوه های زندگی مختلف از شکارچی-گردآورندگان کوچ نشین در دشت های بزرگ تا جوامع کشاورز و شهرنشین در مزوآمریکا و آند شد. پیش از ورود اروپاییان در اواخر قرن پانزدهم قاره آمریکا میزبان جمعیتی قابل توجه با سازمان های اجتماعی اقتصادی و سیاسی پیچیده بود. این دوران با شکوفایی هنری معماری و دانش بومی همراه بود که متأسفانه بخش زیادی از آن در پی استعمار و بیماری های واگیردار از بین رفت.

دوران پیشاکلمبی

دوران پیشاکلمبی به بازه زمانی پیش از ورود کریستوف کلمب به قاره آمریکا در سال ۱۴۹۲ میلادی اطلاق می شود. در این دوره تمدن های بومی متعددی در سراسر قاره شکوفا شدند. در آمریکای شمالی فرهنگ های متنوعی مانند آناسازی ها (پوئبلوهای باستان) میسیسیپی ها و اقوام دشت های بزرگ زندگی می کردند که هر یک دارای سازمان اجتماعی و اقتصادی خاص خود بودند. در مزوآمریکا (مکزیک و آمریکای مرکزی) تمدن های بزرگی مانند اولمک ها (به عنوان تمدن مادر) مایاها (با دستاوردهای چشمگیر در نجوم ریاضیات و خط) تئوتی هواکان تولتک ها و آزتک ها (با امپراتوری پهناور و پایتخت تنوچتیتلان) ظهور کردند. در آمریکای جنوبی نیز تمدن های مهمی نظیر نورته چیکو (یکی از کهن ترین تمدن های قاره) چاوین موچه نازکا و در نهایت امپراتوری گسترده اینکاها در منطقه آند شکل گرفتند. این تمدن ها در زمینه های کشاورزی معماری هنر و سازماندهی اجتماعی به پیشرفت های قابل توجهی دست یافته بودند.

فرانسه نو

فرانسه نو (New France) به مناطقی در آمریکای شمالی گفته می شود که از قرن شانزدهم تا سال ۱۷۶۳ میلادی تحت استعمار فرانسه قرار داشتند. این قلمرو شامل بخش هایی از کانادای کنونی و دره رود می سی سی پی در ایالات متحده امروزی بود. فرانسوی ها عمدتاً به دنبال تجارت خز به ویژه پوست سگ آبی با اقوام بومی بودند و برخلاف اسپانیایی ها یا انگلیسی ها کمتر به دنبال استقرار گسترده شهرک نشینان بودند. این رویکرد باعث شد تا روابط فرانسوی ها با بسیاری از قبایل بومی به خصوص در مناطق شمالی و مرکزی نسبتاً بهتر از سایر قدرت های اروپایی باشد. آن ها با قبایلی مانند هورون و آلگانکین پیمان هایی بستند و در جنگ های خود علیه انگلیسی ها از حمایت برخی از این قبایل برخوردار بودند. هرچند ورود فرانسوی ها نیز پیامدهایی منفی مانند معرفی بیماری های جدید و درگیری های ناشی از رقابت بر سر منابع را برای بومیان به همراه داشت. در نهایت فرانسه در جنگ هفت ساله (معروف به جنگ فرانسویان و سرخ پوستان در آمریکای شمالی) از بریتانیا شکست خورد و کنترل بیشتر قلمروهای خود در آمریکای شمالی را از دست داد.

اشغال قاره آمریکا و سرنوشت بومیان

اشغال قاره آمریکا توسط قدرت های اروپایی از اواخر قرن پانزدهم آغاز شد و پیامدهای فاجعه باری برای بومیان به همراه داشت. کاشفان و مهاجران اروپایی با انگیزه های مختلفی از جمله جستجوی طلا و ثروت گسترش مسیحیت و یافتن سرزمین های جدید برای سکونت وارد قاره شدند. برخورد فرهنگ ها و فناوری های متفاوت به سرعت منجر به درگیری های گسترده شد. بومیان در برابر بیماری های واگیردار اروپایی مانند آبله سرخک و آنفولانزا که سیستم ایمنی بدنشان در برابر آن ها مقاومتی نداشت بسیار آسیب پذیر بودند و بخش عظیمی از جمعیت آن ها بر اثر این بیماری ها از بین رفت. علاوه بر این اروپایی ها با استفاده از برتری نظامی خود زمین های بومیان را تصرف کرده آن ها را به بردگی گرفته و فرهنگ و سنت های آن ها را سرکوب کردند. سیاست های دولتی در کشورهای جدیدالتأسیس مانند ایالات متحده و کانادا نیز شامل اخراج اجباری از سرزمین های اجدادی (مانند مسیر اشک ها) اسکان در مناطق حفاظت شده (رزرویشن ها) با منابع محدود و تلاش برای همسان سازی فرهنگی از طریق مدارس شبانه روزی بود. این فرآیند اشغال و استعمار ساختار اجتماعی اقتصادی و فرهنگی جوامع بومی را به شدت مختل کرد و زخم های عمیقی بر پیکره آن ها وارد آورد.

روز شکرگزاری

روز شکرگزاری (Thanksgiving) یکی از جشن های سنتی در ایالات متحده و کانادا است که ریشه در تاریخ اولیه استعمار آمریکای شمالی دارد. روایت رایج در ایالات متحده این جشن را به اولین برداشت محصول موفقیت آمیز مهاجران انگلیسی در پلیموث ماساچوست در سال ۱۶۲۱ مرتبط می داند جایی که مهاجران موسوم به «پدران زائر» پس از تحمل سختی های فراوان برداشت خوبی داشتند و جشنی را برگزار کردند که در آن تعدادی از بومیان قبیله وامپانواگ نیز شرکت داشتند. این روایت اغلب به عنوان نمادی از همکاری اولیه بین مهاجران و بومیان مطرح می شود. با این حال بسیاری از بومیان آمریکا دیدگاه متفاوتی نسبت به این روز دارند و آن را یادآور آغاز دوران استعمار تصرف سرزمین ها و ظلم و ستمی می دانند که در قرون پس از آن بر آن ها رفت. برای برخی روز شکرگزاری نمادی از فراموشی یا تحریف تاریخ واقعی تعاملات بین مهاجران و بومیان است و به جای جشن آن را روز عزاداری یا یادبودی برای مقاومت در برابر استعمار می دانند.

پراکنش جغرافیایی و زبان ها

بومیان قاره آمریکا پیش از ورود اروپاییان در سراسر این قاره پهناور پراکنده بودند و در محیط های اکولوژیکی بسیار متنوعی از مناطق قطبی و جنگل های انبوه شمالی گرفته تا دشت های وسیع بیابان های خشک کوهستان های مرتفع و جنگل های بارانی استوایی زندگی می کردند. این تنوع محیطی منجر به شکل گیری فرهنگ ها شیوه های زندگی و زبان های بسیار متفاوتی در میان آن ها شد. امروزه بومیان آمریکا همچنان در سراسر قاره هم در مناطق سنتی خود مانند مناطق حفاظت شده (رزرویشن ها) در ایالات متحده و ذخایر بومی در کانادا و هم در شهرها و مناطق غیربومی زندگی می کنند. تراکم جمعیت بومی در برخی مناطق مانند جنوب غربی ایالات متحده دشت های بزرگ آلاسکا و بخش هایی از کانادا مکزیک پرو بولیوی و گواتمالا بیشتر است. این پراکندگی گسترده تنوع فرهنگی و زبانی بی نظیری را در میان این اقوام به وجود آورده است.

آمریکای شمالی

در آمریکای شمالی (شامل ایالات متحده و کانادا) بومیان دارای تنوع فرهنگی و زبانی بسیار زیادی هستند. در ایالات متحده بیش از ۵۰۰ قبیله به رسمیت شناخته شده فدرال وجود دارد که هر یک دارای تاریخ فرهنگ و زبان خاص خود هستند. این قبایل در مناطق مختلفی مانند شمال غربی اقیانوس آرام کالیفرنیا جنوب غربی دشت های بزرگ شمال شرقی و جنوب شرقی زندگی می کردند و شیوه های زندگی متفاوتی داشتند که با محیط زیست آن ها سازگار شده بود. امروزه بسیاری از بومیان ایالات متحده در رزرویشن ها زندگی می کنند که دارای درجه ای از خودمختاری قبیله ای هستند هرچند تعداد زیادی نیز در شهرها ساکن شده اند. زبان های بومی در ایالات متحده شامل خانواده های زبانی بزرگی مانند آتاباسکی (شامل ناواهو و آپاچی) سیویی (شامل داکوتا و لاکوتا) آلگانکیان و یوما-آزتکی است هرچند بسیاری از این زبان ها امروزه در معرض خطر انقراض قرار دارند و تلاش هایی برای احیای آن ها در حال انجام است.

کانادا

در کانادا بومیان به سه گروه اصلی تقسیم می شوند: ملل اول (First Nations) اینوئیت ها (Inuit) و متیس ها (Métis). ملل اول که اکثریت جمعیت بومی کانادا را تشکیل می دهند شامل قبایل متعددی با فرهنگ ها و زبان های متنوع در سراسر کشور هستند. اینوئیت ها عمدتاً در مناطق قطبی و ساحلی شمال کانادا زندگی می کنند و دارای فرهنگ و زبان منحصربه فردی هستند که با محیط سرد قطبی سازگار شده است. متیس ها افرادی هستند که دارای ریشه های مختلط اروپایی (عمدتاً فرانسوی) و بومی هستند و فرهنگ و هویت متمایز خود را دارند. دولت کانادا نیز مانند ایالات متحده تاریخچه ای طولانی از سیاست های استعماری و همسان سازی علیه بومیان داشته است از جمله سیستم مدارس شبانه روزی که هدف آن جداسازی کودکان بومی از فرهنگ و زبان خود بود. امروزه بومیان کانادا در حال تلاش برای احیای فرهنگ و زبان خود و دستیابی به خودمختاری و عدالت اجتماعی هستند.

آمریکای مرکزی

آمریکای مرکزی (شامل کشورهایی مانند مکزیک گواتمالا بلیز هندوراس السالوادور نیکاراگوئه کاستاریکا و پاناما) منطقه دیگری با تنوع فرهنگی و زبانی غنی در میان بومیان است. مکزیک دارای بزرگترین جمعیت بومی در میان کشورهای آمریکای مرکزی است و میزبان اقوام متعددی از جمله ناواهو آزتک ها (نوادگان ناهواتل زبان ها) مایاها و زاپوتک ها است. در گواتمالا جمعیت قابل توجهی از نوادگان مایاها زندگی می کنند که هنوز به زبان های مایایی صحبت می کنند و سنت های فرهنگی خود را حفظ کرده اند. سایر کشورهای آمریکای مرکزی نیز دارای جمعیت های بومی کوچکتر اما مهمی هستند که هر یک زبان ها و فرهنگ های منحصربه فرد خود را دارند. این منطقه کانون تمدن های بزرگ پیشاکلمبی مانند مایاها و آزتک ها بود که دستاوردهای چشمگیری در معماری هنر و علوم داشتند. امروزه بومیان آمریکای مرکزی با چالش های اجتماعی و اقتصادی متعددی روبرو هستند اما در عین حال برای حفظ هویت فرهنگی و حقوق خود تلاش می کنند.

آمریکای جنوبی

آمریکای جنوبی بزرگترین بخش قاره آمریکا از نظر وسعت و تنوع جغرافیایی است و میزبان جمعیت های بومی متعددی با فرهنگ ها و زبان های بسیار متنوع است. کشورهای با بیشترین جمعیت بومی شامل پرو بولیوی اکوادور و گواتمالا (که گاهی جزو آمریکای مرکزی محسوب می شود) هستند. در منطقه آند نوادگان امپراتوری اینکا از جمله اقوام کچوا و آیمارا زندگی می کنند که زبان های خود را حفظ کرده اند و هنوز برخی از سنت های اجدادی خود را رعایت می کنند. در حوضه آمازون قبایل بومی متعددی با شیوه های زندگی سنتی که با محیط جنگل های بارانی سازگار شده سکونت دارند هرچند بسیاری از آن ها در معرض تهدید ناشی از جنگل زدایی و توسعه قرار دارند. برزیل کلمبیا شیلی آرژانتین و سایر کشورهای آمریکای جنوبی نیز دارای جمعیت های بومی هستند. تنوع زبانی در آمریکای جنوبی بسیار زیاد است و شامل خانواده های زبانی بزرگی مانند کچوا آیمارا گوارانی و زبان های متعدد آمازونی است. بومیان آمریکای جنوبی نیز مانند همتایان خود در شمال تاریخچه ای از استعمار و ستم را تجربه کرده اند و امروزه برای حفظ حقوق خود و سرزمین های اجدادی مبارزه می کنند.

قبایل مشهور

قاره آمریکا میزبان صدها قبیله و گروه قومی بومی بوده است که هر یک دارای تاریخ فرهنگ و سازمان اجتماعی خاص خود هستند. برخی از این قبایل به دلیل نقششان در تاریخ مقاومت در برابر استعمار یا دستاوردهای فرهنگی خود شهرت بیشتری یافته اند. در آمریکای شمالی قبایلی مانند ناواهو (بزرگترین قبیله در ایالات متحده) چروکی لاکوتا آپاچی سو کومانچی و ایروکوا از شناخته شده ترین ها هستند. ناواهوها به دلیل گستردگی جمعیت و سرزمین خود و همچنین نقششان در جنگ جهانی دوم (کدتاکرها) شهرت دارند. چروکی ها به دلیل مقاومت در برابر اخراج اجباری و سازگاری با برخی جنبه های فرهنگ اروپایی شناخته می شوند. در مزوآمریکا آزتک ها (مکزیکا) مایاها و اولمک ها به دلیل تمدن های بزرگ و شهرهای باشکوه خود مشهورند. در آمریکای جنوبی اینکاها به دلیل امپراتوری وسیع شبکه های راه ها و معماری بی نظیرشان شهرت جهانی دارند. این قبایل و بسیاری دیگر هر یک سهم مهمی در تاریخ و فرهنگ قاره آمریکا داشته اند و میراث آن ها همچنان زنده است.

فرهنگ و هنر

فرهنگ بومیان قاره آمریکا فوق العاده متنوع و غنی است که بازتاب دهنده سازگاری آن ها با محیط های مختلف و تاریخ طولانی آن ها در این سرزمین است. این فرهنگ شامل جنبه های مختلفی از جمله ساختارهای اجتماعی باورهای معنوی دانش بومی شیوه های زندگی و بیان هنری است. احترام عمیق به طبیعت و جهان هستی ارتباط قوی با سرزمین و اهمیت جامعه و خانواده از جمله ویژگی های مشترک بسیاری از فرهنگ های بومی است. هر قبیله و گروه قومی سنت ها مراسم داستان ها و هنرهای خاص خود را دارد که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است. این تنوع فرهنگی در زبان ها لباس ها موسیقی رقص ها و هنرهای دستی آن ها مشهود است و نشان دهنده خلاقیت و انعطاف پذیری این مردمان در طول تاریخ است.

هنر

هنر بومیان قاره آمریکا بسیار متنوع است و شامل طیف وسیعی از اشکال و تکنیک ها می شود که هر یک بازتاب دهنده فرهنگ باورها و محیط زیست قبیله ای خاص است. در دوران پیشاکلمبی تمدن هایی مانند مایاها آزتک ها و اینکاها آثار هنری شگفت انگیزی در زمینه پیکرتراشی سفالگری جواهرسازی (به ویژه با طلا و نقره) و نقاشی خلق کردند که اغلب دارای مضامین مذهبی و آیینی بودند. در آمریکای شمالی هنرهای دستی مانند سبدبافی ساخت سفال منجوق دوزی کار با چرم و حکاکی روی چوب و استخوان در میان قبایل مختلف رایج بود. هنرهای بومی نه تنها جنبه زیبایی شناختی دارند بلکه اغلب دارای معانی عمیق معنوی تاریخی و اجتماعی هستند و به عنوان وسیله ای برای انتقال دانش داستان ها و هویت فرهنگی عمل می کنند. امروزه نیز هنرمندان بومی معاصر با الهام از سنت های اجدادی خود آثار جدیدی خلق می کنند که هم ریشه در گذشته دارد و هم با مسائل و واقعیت های دنیای امروز آن ها مرتبط است.

تمدن و معماری

بومیان قاره آمریکا به ویژه در مزوآمریکا و آمریکای جنوبی تمدن های پیچیده ای را با دستاوردهای معماری چشمگیر توسعه دادند. تمدن هایی مانند اولمک مایا تئوتی هواکان آزتک و اینکا شهرهای بزرگی با بناهای یادبود اهرام معابد و کاخ های باشکوه ساختند. معماری مایاها با اهرام پلکانی و معابد سنگی تزئین شده با نقوش برجسته و هیروگلیف ها شناخته می شود. آزتک ها پایتخت خود تنوچتیتلان را بر روی جزیره ای در دریاچه بنا کردند و با سیستم چینامپا (باغ های شناور) به کشاورزی در مقیاس بزرگ پرداختند. اینکاها در منطقه کوهستانی آند شهرهایی مانند ماچو پیچو و کوسکو را با استفاده از سنگ های عظیم و بدون ملات ساختند که دقت و مهارت مهندسی آن ها را نشان می دهد. در آمریکای شمالی پوئبلوهای باستان سازه های چند طبقه ای از خشت و سنگ در دل صخره ها یا روی فلات ها ساختند. این سازه ها نه تنها نشان دهنده دانش فنی و سازماندهی اجتماعی بالای این اقوام هستند بلکه بازتاب دهنده باورهای کیهانی و ارتباط آن ها با محیط طبیعی نیز می باشند.

دبیره و زبان ها

تنوع زبانی در میان بومیان قاره آمریکا پیش از ورود اروپاییان بسیار زیاد بود و تخمین زده می شود که صدها یا حتی هزاران زبان مختلف در این قاره صحبت می شد. این زبان ها به خانواده های زبانی متعددی تعلق دارند که ارتباط آن ها با یکدیگر یا با زبان های خارج از قاره آمریکا هنوز به طور کامل مشخص نشده است. در زمینه دبیره (خط) تمدن مایا یکی از معدود تمدن های پیشاکلمبی بود که سیستم نوشتاری کاملاً توسعه یافته ای داشت. خط مایایی یک سیستم لوگوسیلاویک بود که ترکیبی از نشانه های واژه نگار و هجانگار را شامل می شد و برای ثبت تاریخ نجوم و رویدادهای سیاسی استفاده می شد. سایر تمدن ها مانند آزتک ها نیز از سیستم های نگارشی استفاده می کردند اما این سیستم ها اغلب بیشتر ایدئوگرافیک یا پیکتوگرافیک بودند و به اندازه خط مایایی پیچیده نبودند. با ورود اروپاییان و گسترش زبان های اسپانیایی پرتغالی انگلیسی و فرانسوی بسیاری از زبان های بومی به تدریج منقرض شدند یا در معرض خطر قرار گرفتند. امروزه تلاش هایی برای مستندسازی و احیای این زبان ها در حال انجام است.

افتخارات و مراسم خاص

بومیان قاره آمریکا دارای افتخارات و مراسم خاص متعددی هستند که ریشه در باورهای معنوی تاریخ و سبک زندگی آن ها دارد. این مراسم اغلب برای جشن گرفتن رویدادهای مهم زندگی (مانند تولد بلوغ ازدواج) فصول سال (مانند برداشت محصول تغییرات آب و هوا) یا ارتباط با جهان معنوی برگزار می شوند. رقص ها آوازها موسیقی (با استفاده از سازهایی مانند طبل فلوت و جغجغه) و پوشاک خاص از اجزای مهم این مراسم هستند. به عنوان مثال رقص باران در برخی قبایل جنوب غربی برای طلب باران و تضمین محصول خوب برگزار می شود. مراسم بلوغ برای پسران و دختران در بسیاری از قبایل نشان دهنده ورود آن ها به دنیای بزرگسالی است. پاتلاچ (Potlatch) در میان قبایل شمال غربی اقیانوس آرام مراسمی برای نمایش ثروت و بخشش هدایا بود. این مراسم نه تنها برای حفظ سنت ها و هویت فرهنگی اهمیت دارند بلکه به عنوان وسیله ای برای تقویت پیوندهای اجتماعی و انتقال دانش از نسلی به نسل دیگر عمل می کنند. علیرغم سرکوب های تاریخی بسیاری از این مراسم هنوز هم در میان جوامع بومی برگزار می شوند.

رهبران نامدار

تاریخ بومیان قاره آمریکا مزین به نام رهبران برجسته ای است که در زمان های مختلف نقش مهمی در هدایت قبایل خود مقاومت در برابر استعمارگران یا مذاکره برای حقوق مردم خود ایفا کردند. این رهبران اغلب دارای ویژگی های شخصیتی قوی شجاعت و حکمت بودند و احترام زیادی در میان مردم خود داشتند. در آمریکای شمالی نام هایی مانند گاو نشسته (Sitting Bull) اسب سرکش (Crazy Horse) و ابر سرخ (Red Cloud) از قبیله لاکوتا تکومسه (Tecumseh) از قبیله شاون و جرونیمو (Geronimo) از قبیله آپاچی به دلیل مقاومت شدیدشان در برابر ارتش ایالات متحده مشهور هستند. پونتیاک (Pontiac) از قبیله اتاوا و جوزف (Chief Joseph) از قبیله نز پرس نیز از دیگر رهبران مقاوم بودند. در مزوآمریکا نام هایی مانند مونته زوما دوم امپراتور آزتک در زمان ورود کورتس و آتاهوالپا آخرین امپراتور اینکا در پرو شناخته شده اند. این رهبران هرچند نتوانستند مانع از پیشروی استعمار شوند اما نمادی از مقاومت و پایداری مردم خود در برابر مصائب بودند و داستان زندگی آن ها بخشی مهم از تاریخ بومیان قاره آمریکا را تشکیل می دهد.

زندگی در جامعه امروزی آمریکا

زندگی بومیان قاره آمریکا در جامعه امروزی به ویژه در ایالات متحده و کانادا پیچیده و چندوجهی است. در حالی که بسیاری از بومیان سنت ها و فرهنگ خود را حفظ کرده اند و در مناطق حفاظت شده یا ذخایر بومی زندگی می کنند تعداد فزاینده ای نیز در شهرها ساکن شده اند و با چالش های سازگاری با زندگی شهری و حفظ هویت فرهنگی خود روبرو هستند. بومیان آمریکا با مشکلات اجتماعی و اقتصادی متعددی از جمله فقر نرخ بالای بیکاری دسترسی محدود به خدمات بهداشتی و آموزشی با کیفیت و تبعیض سیستماتیک مواجه هستند. با این حال در دهه های اخیر جنبش های بومی برای احیای فرهنگ و زبان دستیابی به خودمختاری بیشتر و مبارزه برای حقوق خود قدرت گرفته اند. بسیاری از قبایل در حال توسعه اقتصادی مناطق خود ایجاد موسسات آموزشی و فرهنگی و مشارکت فعال در سیاست هستند. جوانان بومی نیز نقش مهمی در این جنبش ها ایفا می کنند و با استفاده از فناوری و رسانه های اجتماعی صدای خود را به گوش جهان می رسانند. زندگی امروزی بومیان ترکیبی از حفظ سنت ها سازگاری با دنیای مدرن و مبارزه مداوم برای عدالت و شناخت است.

حقایقی عجیب در مورد سرخ پوستان

درباره بومیان قاره آمریکا حقایق کمتر شناخته شده ای وجود دارد که ممکن است برای بسیاری عجیب به نظر برسد. به عنوان مثال برخی قبایل در آمریکای شمالی سیستم خویشاوندی ماتریلینال (مادرتبار) داشتند به این معنی که نسب از طریق مادر منتقل می شد و زنان نقش مهمی در تصمیم گیری های قبیله ای داشتند که این موضوع در تضاد با ساختارهای پدرسالارانه اروپایی بود. همچنین برخی قبایل دشت های بزرگ قبل از ورود اسب توسط اروپاییان عمدتاً پیاده یا با استفاده از سگ ها برای حمل بار سفر می کردند. استفاده از اسب به سرعت شیوه زندگی آن ها را متحول کرد. سیستم پیام رسانی دود (Smoke signals) یکی از روش های ارتباطی از راه دور در میان برخی قبایل بود که امکان ارسال پیام های ساده را در فواصل طولانی فراهم می کرد. برخی از بازی های سنتی بومیان مانند لاکراس (Lacrosse) که توسط قبایل شمال شرقی بازی می شد بسیار خشن و در مقیاس وسیع بود و گاهی اوقات صدها یا هزاران بازیکن در آن شرکت داشتند. این حقایق نشان دهنده تنوع و پیچیدگی فرهنگ های بومیان است که اغلب در روایت های ساده شده تاریخی نادیده گرفته می شود.

سرخ پوستان به کدام افراد گفته می شده؟

سرخ پوستان یا بومیان آمریکا به ساکنان اولیه و اصیل قاره آمریکا گفته می شود که پیش از ورود مهاجران اروپایی در این سرزمین زندگی می کردند. این عنوان امروزه کمتر استفاده می شود و اصطلاحات بومیان قاره آمریکا یا مردم بومی ترجیح داده می شود.

سرخ پوستان در کجا زندگی می کنند؟

بومیان قاره آمریکا امروزه در سراسر قاره آمریکا از شمال کانادا و آلاسکا گرفته تا آمریکای مرکزی و جنوبی زندگی می کنند. بسیاری در مناطق سنتی مانند مناطق حفاظت شده (رزرویشن ها) و ذخایر بومی ساکنند اما تعداد قابل توجهی نیز در شهرها زندگی می کنند.

قاره آمریکا چگونه اشغال شد و چه سرنوشتی برای بومیان رقم خورد؟

قاره آمریکا توسط قدرت های اروپایی از اواخر قرن ۱۵ میلادی اشغال شد. این اشغال منجر به تصرف زمین ها گسترش بیماری های واگیردار جنگ ها بردگی و سرکوب فرهنگی شد که جمعیت بومیان را به شدت کاهش داد و زندگی آن ها را متحول کرد.