سردترین شهرهای روسیه

روسیه پهناورترین کشور جهان سرزمینی با تنوع اقلیمی شگفت انگیز است. از سواحل معتدل دریای سیاه گرفته تا دشت های وسیع و منجمد سیبری این کشور پهناور طیف وسیعی از شرایط آب وهوایی را در خود جای داده است. برای بسیاری نام روسیه با سرمای شدید گره خورده است سرمایی که در برخی مناطق به حدی طاقت فرسا می شود که زندگی روزمره را دستخوش چالش های بی سابقه ای می کند. در این میان شهرهایی وجود دارند که نه تنها سردترین نقاط روسیه بلکه در شمار سردترین مناطق مسکونی دائم در کره زمین محسوب می شوند. درک چگونگی سازگاری انسان با چنین شرایط آب وهوایی دشواری معماری منحصربه فرد این مناطق و شیوه های زندگی که در مواجهه با یخبندان دائمی شکل گرفته اند موضوعی جذاب و تأمل برانگیز است. این مقاله به بررسی عمیق ترین نقاط سردسیر روسیه می پردازد و ضمن معرفی این شهرها نگاهی به چالش ها و زیبایی های زندگی در قلب زمستان سیبری خواهد داشت.

نقشه شهرهای روسیه

روسیه با وسعتی بیش از ۱۷ میلیون کیلومتر مربع از اروپای شرقی تا اقیانوس آرام شمالی گسترده شده است. این وسعت بی نهایت تنوع جغرافیایی و اقلیمی فوق العاده ای را ایجاد کرده است. در بخش غربی و اروپایی کشور شهرهای بزرگ و پرجمعیتی مانند مسکو و سن پترزبورگ با اقلیمی نسبتاً معتدل تر (البته با زمستان های سرد) قرار دارند. با حرکت به سمت شرق وارد پهنه وسیع سیبری می شویم که بخش اعظم مساحت روسیه را تشکیل می دهد و به دلیل دوری از اقیانوس ها و عرض جغرافیایی بالا آب و هوایی قاره ای و بسیار سرد دارد. سردترین شهرهای روسیه عمدتاً در این منطقه به ویژه در جمهوری یاقوتستان (ساخا) در شمال شرق سیبری واقع شده اند. شهرهایی مانند یاکوتسک اویمیاکن و ورخویانسک در این پهنه یخ زده قرار دارند. شهرهای شمالی تر مانند نوریلسک دودینکا دیکسون و تیکسی نیز در مناطق قطبی یا نزدیک به قطب شمال واقع شده اند و تحت تأثیر سرمای قطبی قرار دارند. نقشه روسیه به وضوح نشان می دهد که مناطق سردسیر عمدتاً در نیمه شرقی و شمالی کشور متمرکز شده اند در حالی که مناطق گرم تر (در تابستان) در جنوب غربی و نزدیک به دریای سیاه و خزر یافت می شوند. درک موقعیت جغرافیایی این شهرها بر روی نقشه به درک بهتر شرایط اقلیمی و چالش های زندگی در آن ها کمک می کند.

اویمیاکن

اویمیاکن روستایی کوچک در شرق سیبری و در جمهوری یاقوتستان اغلب به عنوان سردترین منطقه مسکونی دائم در جهان شناخته می شود. این منطقه در دره ای میان کوه ها واقع شده که باعث تجمع هوای سرد در آن می شود. دمای هوا در زمستان در اویمیاکن به طور معمول به منفی ۵۰ درجه سانتی گراد می رسد و پایین ترین دمای غیررسمی ثبت شده در آن منفی ۷۱.۲ درجه سانتی گراد و پایین ترین دمای رسمی منفی ۶۷.۷ درجه سانتی گراد بوده است. زندگی در اویمیاکن نیازمند سازگاری های فوق العاده ای است. باتری خودروها باید همیشه روشن بمانند یا در گاراژهای گرم نگهداری شوند تا یخ نزنند. کشاورزی به دلیل یخبندان دائمی خاک (پرمافراست) عملاً غیرممکن است و رژیم غذایی مردم عمدتاً بر پایه گوشت و ماهی استوار است. دفن مردگان نیز یک فرآیند طاقت فرساست؛ ابتدا باید آتش های بزرگی بر روی زمین روشن کرد تا لایه سطحی خاک ذوب شده و امکان حفر قبر فراهم شود. حدود ۵۰۰ نفر جمعیت اویمیاکن با این شرایط سخت خو گرفته اند و زندگی در این نقطه منجمد کره زمین جریان دارد هرچند با چالش های فراوان. دوری از سایر مناطق مسکونی و زیرساخت های محدود زندگی را در این منطقه دشوارتر می سازد.

یاکوتسک

یاکوتسک پایتخت جمهوری یاقوتستان یکی از بزرگترین شهرهایی است که بر روی لایه ضخیمی از پرمافراست (خاک منجمد دائمی) بنا شده است و به عنوان یکی از سردترین شهرهای جهان شناخته می شود. این شهر با جمعیتی حدود ۳۰۰ هزار نفر در فاصله حدود ۴۵۰ کیلومتری جنوب دایره قطب شمال قرار دارد. میانگین دمای زمستان در یاکوتسک اغلب زیر منفی ۴۰ درجه سانتی گراد است و دما می تواند تا منفی ۵۰ درجه سانتی گراد و پایین تر نیز کاهش یابد. تابستان ها در یاکوتسک می تواند نسبتاً گرم باشد اما کوتاه است و خاک تنها تا عمق کمی ذوب می شود. ساخت و ساز در یاکوتسک چالش برانگیز است؛ ساختمان ها باید بر روی پایه ها یا ستون هایی بنا شوند که در پرمافراست فرو رفته اند تا از ذوب شدن خاک زیر ساختمان و نشست آن جلوگیری شود. مردم یاکوتسک برای مقابله با سرما از لباس های بسیار گرم اغلب از جنس خز استفاده می کنند. خودروها معمولاً در تمام طول روز روشن می مانند یا در گاراژهای گرم پارک می شوند. سرمای شدید بر تمام جنبه های زندگی از لوله کشی آب و فاضلاب گرفته تا حمل ونقل و ارتباطات تأثیر می گذارد. با وجود سرما یاکوتسک یک مرکز فرهنگی و اقتصادی مهم در شرق سیبری است و دارای دانشگاه ها موزه ها و تئاترهای متعددی است که نشان دهنده روحیه مقاوم ساکنان آن است.

نوریلسک

نوریلسک شهری صنعتی در شمال سیبری در منطقه کراسنویارسک واقع شده و یکی از سردترین و دورافتاده ترین شهرهای بزرگ جهان است. این شهر در شمال دایره قطب شمال قرار دارد و میانگین دمای سالانه آن بسیار پایین است. زمستان ها در نوریلسک بسیار طولانی و سخت هستند با دماهایی که اغلب به منفی ۳۰ تا منفی ۴۰ درجه سانتی گراد می رسد و گاهی اوقات تا منفی ۵۰ درجه سانتی گراد نیز کاهش می یابد. بوران های شدید و طولانی مدت بخش جدایی ناپذیر زندگی در این شهر هستند به طوری که در حدود ۱۳۰ روز از سال با برف و بوران مواجه است. موقعیت جغرافیایی نوریلسک و دوری آن از سایر مراکز جمعیتی بزرگ دسترسی به آن را دشوار کرده و عمدتاً از طریق هوایی یا دریایی (در تابستان) امکان پذیر است. این شهر به دلیل معادن غنی و صنایع فلزی خود به ویژه تولید نیکل مس و پالادیوم شناخته شده است. فعالیت های صنعتی گسترده متأسفانه منجر به آلودگی شدید هوا و خاک در نوریلسک شده است تا حدی که آن را به یکی از آلوده ترین شهرهای جهان تبدیل کرده است. تاریخ نوریلسک نیز با دوران گولاگ گره خورده است؛ این شهر در ابتدا به عنوان یک اردوگاه کار اجباری ساخته شد و بسیاری از زیرساخت های آن توسط زندانیان بنا گردید. ترکیب سرمای شدید آلودگی و تاریخچه دشوار بر روحیه ساکنان نوریلسک تأثیر گذاشته و گاهی اوقات آن را به عنوان یکی از شهرهای افسرده جهان توصیف می کنند.

ورخویانسک

ورخویانسک شهرکی کوچک در جمهوری یاقوتستان در شمال یاکوتسک و در کنار رودخانه یانا واقع شده است. این شهر یکی دیگر از مدعیان عنوان سردترین نقطه نیمکره شمالی و یکی از سردترین مناطق مسکونی دائم جهان است. ورخویانسک به دلیل دامنه دمایی بسیار وسیع خود شناخته می شود؛ در حالی که دمای زمستان به طور مرتب به منفی ۵۰ درجه سانتی گراد و پایین تر می رسد (پایین ترین دمای ثبت شده رسمی منفی ۶۷.۶ درجه سانتی گراد است) تابستان ها می تواند نسبتاً گرم باشد و دما گاهی به بالای ۳۰ درجه سانتی گراد نیز می رسد که اختلاف دمایی حدود ۱۰۰ درجه سانتی گراد را در طول سال ایجاد می کند. جمعیت ورخویانسک کمتر از دو هزار نفر است و زندگی در آن شباهت های زیادی به اویمیاکن و یاکوتسک دارد. ساختمان ها بر روی پایه ها ساخته شده اند تا از تأثیر پرمافراست جلوگیری شود. در زمستان رودخانه یانا یخ می زند و به عنوان یک مسیر حمل ونقل موقت استفاده می شود اما در تابستان تنها راه دسترسی عمده از طریق هوایی است. تاریخچه ورخویانسک نیز مانند نوریلسک با تبعید و کار اجباری در دوران شوروی مرتبط است. ساکنان محلی برای تأمین معاش خود به شکار ماهیگیری و پرورش گوزن شمالی متکی هستند. سرمای شدید زندگی روزمره را تحت تأثیر قرار می دهد اما مردم ورخویانسک با آن سازگار شده اند و زندگی در این منطقه دورافتاده و سرد ادامه دارد.

خاباروفسک

خاباروفسک شهری بزرگ در خاور دور روسیه و مرکز اداری سرزمین خاباروفسک در نزدیکی مرز چین و در کنار رودخانه آمور واقع شده است. با وجود اینکه در فهرست سردترین شهرهای روسیه قرار می گیرد آب و هوای آن نسبت به شهرهای واقع در عمق سیبری مانند یاکوتسک یا اویمیاکن بسیار معتدل تر است. زمستان ها در خاباروفسک سرد هستند و میانگین دما در ژانویه حدود منفی ۲۰ درجه سانتی گراد است اما به ندرت به دماهای بسیار پایین تر از منفی ۳۰ یا ۴۰ درجه سانتی گراد می رسد که در شهرهای یاقوتستان رایج است. تابستان ها در خاباروفسک می تواند گرم و مرطوب باشد. موقعیت جغرافیایی این شهر در کنار رودخانه و نزدیکی به مرز چین اهمیت آن را به عنوان یک مرکز تجاری و حمل ونقل افزایش داده است. خاباروفسک شهری زیبا با فضای سبز فراوان و بلوارهای وسیع است. در زمستان زمانی که رودخانه آمور یخ می زند و دما به اندازه کافی پایین می ماند هنرمندان محلی مجسمه های یخی زیبایی در سطح شهر می سازند. فاصله خاباروفسک تا مسکو با قطار بسیار زیاد است و سفر با قطار سراسری سیبری از این شهر می گذرد. خاباروفسک با وجود زمستان های سرد شهری پویا با زندگی فرهنگی و اجتماعی فعال است و تفاوت قابل توجهی با شرایط زندگی در سردترین نقاط سیبری دارد.

دودینکا

دودینکا شهری بندری در شمال منطقه کراسنویارسک بر روی کرانه شرقی رودخانه ینی سئی واقع شده و یکی دیگر از شهرهای بسیار سرد روسیه در منطقه قطبی است. این شهر به عنوان بندر اصلی برای شهر صنعتی نوریلسک عمل می کند و عمدتاً از طریق رودخانه ینی سئی (در تابستان) و مسیر دریای شمال (در تابستان) به سایر نقاط متصل می شود. زمستان ها در دودینکا بسیار طولانی و سرد هستند با دماهایی که به طور معمول به منفی ۳۰ درجه سانتی گراد می رسد و گاهی تا منفی ۵۰ درجه سانتی گراد نیز کاهش می یابد. رودخانه ینی سئی در طول زمستان یخ می زند و به عنوان یک مسیر یخی برای حمل ونقل استفاده می شود. دمای هوا در تابستان بسیار کوتاه و خنک است و به ندرت به بالای ۱۰ درجه سانتی گراد می رسد. زندگی در دودینکا تحت تأثیر شرایط قطبی قرار دارد از جمله شب های قطبی طولانی در زمستان که خورشید برای هفته ها یا ماه ها طلوع نمی کند و روزهای قطبی در تابستان که خورشید غروب نمی کند. جمعیت این شهر عمدتاً درگیر فعالیت های مرتبط با بندر و حمل ونقل هستند. با وجود شرایط سخت آب و هوایی دودینکا نقش حیاتی در تأمین نیازهای شهر نوریلسک و سایر مناطق شمالی ایفا می کند. جشنواره های محلی مانند جشنواره گوزن شمالی بخشی از فرهنگ مردم این منطقه را تشکیل می دهند.

دیکسون

دیکسون یک بندر و ایستگاه قطبی در شمال منطقه کراسنویارسک در ساحل دریای کارا و در نزدیکی دهانه رودخانه ینی سئی واقع شده است. این منطقه یکی از شمالی ترین نقاط مسکونی در روسیه و جهان است و به همین دلیل با شرایط آب و هوایی بسیار سخت و قطبی مواجه است. دیکسون به معنای واقعی کلمه در لبه جهان قرار دارد و زمستان آن بسیار طولانی و طاقت فرساست. میانگین دمای سالانه در دیکسون بسیار پایین و حدود منفی ۱۱ درجه سانتی گراد است. دما در زمستان به طور معمول به منفی ۲۰ تا منفی ۳۰ درجه سانتی گراد می رسد و می تواند تا منفی ۴۰ درجه سانتی گراد و پایین تر نیز کاهش یابد. شب قطبی در دیکسون برای ماه ها ادامه دارد و خورشید برای مدت طولانی طلوع نمی کند. بادهای شدید و بوران های سهمگین نیز از ویژگی های آب و هوای این منطقه هستند. جمعیت دیکسون بسیار کم است و عمدتاً در ایستگاه قطبی بندر و تأسیسات مرتبط با آن مشغول به کار هستند. دسترسی به دیکسون بسیار محدود است و عمدتاً از طریق هوایی یا دریایی در طول فصل کوتاه تابستان امکان پذیر است. با وجود شرایط دشوار دیکسون نقش مهمی در تحقیقات علمی قطبی و ناوبری در مسیر دریای شمال ایفا می کند. تماشای شفق قطبی در آسمان شب های زمستان و حیات وحش قطبی از جذابیت های این منطقه برای بازدیدکنندگان محدود آن است.

تیکسی

تیکسی شهرکی بندری در شمال جمهوری یاقوتستان در ساحل دریای لاپتف بخشی از اقیانوس منجمد شمالی واقع شده است. این شهر یکی از شمالی ترین نقاط مسکونی در یاقوتستان و یکی دیگر از سردترین مناطق روسیه است. تیکسی در منطقه ای دورافتاده قرار دارد و دسترسی به آن بسیار محدود است؛ هیچ جاده ای به این شهر منتهی نمی شود و تنها راه ارتباطی عمده از طریق هوایی است. زمستان در تیکسی بسیار طولانی است و حدود ۱۰ ماه به طول می انجامد. دمای هوا در زمستان به طور معمول به منفی ۳۰ درجه سانتی گراد و پایین تر می رسد. دریای لاپتف در بیشتر ایام سال یخ زده است و امکان کشتیرانی تنها برای مدت کوتاهی در تابستان فراهم می شود. مانند سایر مناطق قطبی تیکسی نیز شب های قطبی طولانی در زمستان و روزهای قطبی در تابستان را تجربه می کند. جمعیت این شهر در سال های اخیر کاهش یافته است به ویژه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی که بسیاری از پایگاه های نظامی و علمی در منطقه تعطیل شدند. خانه های خالی از سکنه در شهر دیده می شود. با این حال تیکسی همچنان به عنوان یک بندر مهم در مسیر دریای شمال و یک مرکز تحقیقات علمی قطبی فعالیت می کند. زندگی در تیکسی نیازمند سازگاری با سرمای شدید انزوای جغرافیایی و محدودیت های حمل ونقل است.

چالش های زندگی در سردترین شهرهای روسیه

زندگی در سردترین شهرهای روسیه به ویژه در مناطق دورافتاده سیبری و قطب شمال با چالش های بی شماری همراه است که بر تمام جنبه های حیات تأثیر می گذارد. یکی از اصلی ترین مشکلات تأمین گرما و حفظ دمای مناسب در محیط های داخلی است. ساختمان ها باید با عایق بندی بسیار قوی ساخته شوند و سیستم های گرمایشی باید به صورت مداوم و بدون وقفه کار کنند زیرا قطع شدن گرما برای مدت کوتاه می تواند منجر به یخ زدن لوله ها و آسیب های جدی به ساختمان شود. یخبندان دائمی خاک (پرمافراست) نیز چالش های مهندسی قابل توجهی را برای ساخت و ساز ایجاد می کند؛ ساختمان ها جاده ها و خطوط لوله باید به گونه ای طراحی شوند که از ذوب شدن پرمافراست زیرین جلوگیری شود که این امر مستلزم استفاده از پایه ها و ستون های عمیق یا تهویه زیر ساختمان ها است. حمل ونقل نیز در سرمای شدید با مشکلات جدی روبرو می شود. باتری خودروها در دماهای بسیار پایین از کار می افتند و نگهداری وسایل نقلیه در فضای باز بدون روشن ماندن موتور یا گرمایش مخصوص تقریباً غیرممکن است. جاده ها ممکن است به دلیل برف و یخ مسدود شوند و حمل ونقل هوایی نیز تحت تأثیر شرایط جوی نامساعد قرار می گیرد. در برخی مناطق دورافتاده دسترسی در زمستان تنها از طریق مسیرهای یخی بر روی رودخانه ها یا با وسایل نقلیه مخصوص برف امکان پذیر است.

تأمین مواد غذایی تازه در تمام طول سال یک چالش دیگر است زیرا کشاورزی در فضای باز به دلیل فصل رشد بسیار کوتاه یا نبود آن عملاً غیرممکن است. بسیاری از مواد غذایی باید از فواصل دور حمل شوند که این امر هزینه و دسترسی را تحت تأثیر قرار می دهد. رژیم غذایی مردم محلی اغلب شامل گوشت و ماهی است که می تواند برای مدت طولانی در فضای باز منجمد بماند. سلامت جسمی و روانی نیز در معرض خطر قرار دارد. سرمای شدید می تواند منجر به سرمازدگی و هیپوترمی شود. کمبود نور خورشید در طول شب های قطبی می تواند بر سلامت روان تأثیر گذاشته و منجر به اختلالات فصلی و افسردگی شود. انزوای جغرافیایی و محدودیت در ارتباطات اجتماعی نیز می تواند به مشکلات روحی و روانی دامن بزند. سیستم های آب و فاضلاب نیز باید به گونه ای طراحی شوند که در برابر یخ زدگی مقاوم باشند که این امر اغلب مستلزم استفاده از خطوط لوله گرم شده یا مدفون در عمق زیاد است. حتی مراسم ساده ای مانند دفن مردگان نیز در سرمای شدید به یک فرآیند پیچیده و زمان بر تبدیل می شود که نیازمند ذوب کردن زمین با آتش است. با این حال مردم این مناطق با شجاعت و سازگاری های فرهنگی و عملی زندگی را در این شرایط سخت ادامه می دهند و جوامع خود را حفظ کرده اند.

گرم ترین شهرهای روسیه

با وجود شهرت روسیه به سرمای شدید این کشور پهناور مناطقی نیز با تابستان های گرم و حتی آب و هوای نیمه گرمسیری دارد به ویژه در بخش های جنوبی و جنوب غربی. گرم ترین شهرهای روسیه عمدتاً در نزدیکی دریای سیاه و دریای خزر واقع شده اند. آستراخان شهری در دلتای رودخانه ولگا در شمال دریای خزر یکی از گرم ترین شهرهای روسیه است. تابستان ها در آستراخان می تواند بسیار گرم و طولانی باشد با دماهایی که به طور مرتب به بالای ۳۰ درجه سانتی گراد می رسد و گاهی اوقات از ۴۰ درجه سانتی گراد نیز فراتر می رود. زمستان ها در آستراخان نسبتاً معتدل تر از مناطق داخلی روسیه است هرچند دما می تواند به زیر صفر نیز برسد. ولگوگراد شهری دیگر در جنوب غربی روسیه در کنار رودخانه ولگا نیز تابستان های بسیار گرمی را تجربه می کند با دماهای مشابه آستراخان. این شهر به دلیل تاریخچه مهم خود در جنگ جهانی دوم (نبرد استالینگراد) شناخته شده است. سوچی شهری بندری در ساحل دریای سیاه دارای آب و هوای نیمه گرمسیری مرطوب است. زمستان ها در سوچی بسیار معتدل هستند و دما به ندرت به زیر صفر می رسد در حالی که تابستان ها گرم و آفتابی هستند. سوچی یک مقصد گردشگری محبوب برای تفریحات تابستانی و ورزش های زمستانی (در کوهستان های اطراف) است. این تفاوت های اقلیمی شدید در روسیه نشان دهنده وسعت و تنوع جغرافیایی این کشور است.

زیباترین شهرهای روسیه

روسیه با تاریخ غنی و فرهنگ پربار خود دارای شهرهای بسیاری است که از نظر معماری تاریخی و طبیعی زیبایی های خیره کننده ای دارند. انتخاب زیباترین شهر روسیه امری سلیقه ای است اما برخی شهرها به طور گسترده ای به عنوان شهرهای بسیار زیبا شناخته می شوند. سن پترزبورگ پایتخت سابق امپراتوری روسیه اغلب به عنوان زیباترین شهر این کشور و حتی یکی از زیباترین شهرهای جهان شناخته می شود. این شهر که توسط پتر کبیر در اوایل قرن هجدهم بنا نهاده شد دارای معماری کلاسیک اروپایی کانال های زیبا (که به آن لقب «ونیز شمال» داده اند) کاخ های مجلل مانند کاخ زمستانی (موزه ارمیتاژ) و کاخ کاترین و کلیساهای باشکوه است. شب های سفید در تابستان زمانی که خورشید به طور کامل غروب نمی کند جلوه ای رؤیایی به این شهر می بخشد. مسکو پایتخت فعلی و بزرگترین شهر روسیه نیز دارای زیبایی های خاص خود است. کرملین و میدان سرخ با کلیسای جامع سنت باسیل ایستگاه های متروی با معماری چشم نواز و پارک های وسیع بخشی از جاذبه های مسکو هستند. کازان پایتخت جمهوری تاتارستان به دلیل ترکیب فرهنگ های روسی و تاتاری و کرملین تاریخی خود که شامل مسجد قل شریف و کلیسای بشارت است زیبایی منحصربه فردی دارد. سوچی با موقعیت ساحلی خود در کنار دریای سیاه و پس زمینه کوه های قفقاز زیبایی طبیعی جذابی دارد. شهرهای تاریخی مانند ولیکی نووگورود و سوزدال با معماری باستانی روسی و کلیساهای چوبی نیز زیبایی های خاص خود را به نمایش می گذارند. هر یک از این شهرها به نوعی بازتابی از تاریخ فرهنگ و طبیعت متنوع روسیه هستند.

بزرگ ترین شهرهای روسیه

روسیه دارای چندین شهر بزرگ و پرجمعیت است که مراکز اصلی اقتصادی فرهنگی و سیاسی کشور محسوب می شوند. بزرگترین شهرهای روسیه از نظر جمعیت به ترتیب عبارتند از: مسکو پایتخت و قلب تپنده روسیه با جمعیتی بیش از ۱۲ میلیون نفر (و در منطقه کلانشهری بسیار بیشتر). مسکو نه تنها بزرگترین شهر روسیه است بلکه یکی از بزرگترین کلانشهرهای اروپا نیز به شمار می رود. این شهر مرکز اصلی قدرت سیاسی اقتصادی و فرهنگی کشور است و نقش محوری در تمام جنبه های زندگی روسیه ایفا می کند. سن پترزبورگ دومین شهر بزرگ روسیه با جمعیتی بیش از ۵ میلیون نفر. این شهر که در شمال غربی روسیه و در نزدیکی دریای بالتیک واقع شده یک مرکز مهم فرهنگی علمی و بندری است و به دلیل زیبایی های تاریخی و معماری خود شهرت جهانی دارد. نووسیبیرسک سومین شهر بزرگ روسیه با جمعیتی حدود ۱.۶ میلیون نفر. این شهر در جنوب غربی سیبری واقع شده و به عنوان مرکز علمی و صنعتی منطقه شناخته می شود. یکاترینبورگ و نیژنی نووگورود نیز از دیگر شهرهای بزرگ روسیه با جمعیتی بیش از یک میلیون نفر هستند. این شهرهای بزرگ نقش مهمی در توسعه منطقه ای و ملی روسیه ایفا می کنند و قطب های اصلی فعالیت های اقتصادی فرهنگی و آموزشی در مناطق مختلف کشور هستند.

نزدیکترین شهرهای روسیه به ایران

نزدیکترین شهرهای روسیه به ایران عمدتاً در منطقه قفقاز شمالی و در سواحل غربی دریای خزر واقع شده اند. این شهرها از نظر جغرافیایی به مرزهای شمالی ایران نزدیک تر هستند و ارتباطات تاریخی و فرهنگی نیز با منطقه قفقاز دارند. ماخاچکالا پایتخت جمهوری داغستان در روسیه یکی از نزدیکترین شهرهای بزرگ روسیه به مرز ایران است. این شهر بندری در ساحل دریای خزر قرار دارد و فاصله آن تا مرز زمینی ایران نسبتاً کم است. آستراخان شهری دیگر در دلتای ولگا و در شمال دریای خزر نیز از جمله شهرهای نزدیک به ایران محسوب می شود به ویژه از طریق مسیر دریایی. این شهر یک مرکز مهم تجاری و حمل ونقل در منطقه خزر است. ولگوگراد که در فاصله بیشتری از مرز مستقیم قرار دارد اما از نظر مسیرهای ارتباطی تاریخی و جغرافیایی در منطقه جنوب غربی روسیه واقع شده نیز گاهی در زمره شهرهای نزدیک به ایران (نسبت به سایر نقاط روسیه) ذکر می شود. این شهرها نقطه اتصال روسیه با منطقه خزر و قفقاز هستند و از نظر تجاری و فرهنگی با کشورهای همسایه از جمله ایران ارتباط دارند. سفر بین ایران و این شهرها عمدتاً از طریق هوایی یا دریایی (از طریق دریای خزر) انجام می شود.

سردترین شهر روسیه کدام است؟

اویمیاکن در جمهوری یاقوتستان معمولاً به عنوان سردترین منطقه مسکونی دائم در روسیه و جهان شناخته می شود هرچند یاکوتسک و ورخویانسک نیز از سردترین شهرها هستند.

سردترین منطقه مسکونی دائم کجاست؟

اویمیاکن در جمهوری یاقوتستان روسیه به طور گسترده ای به عنوان سردترین منطقه مسکونی دائم در جهان پذیرفته شده است.

چرا یاکوتسک سردترین شهر دنیا است؟

یاکوتسک به دلیل موقعیت جغرافیایی خود در شرق سیبری و دوری از اقیانوس ها و قرار گرفتن بر روی پرمافراست ضخیم زمستان های بسیار سردی را تجربه می کند که آن را در شمار سردترین شهرهای بزرگ جهان قرار می دهد.

زندگی در سردترین شهرهای روسیه چگونه است؟

زندگی در این شهرها با چالش های بزرگی مانند نیاز به گرمایش مداوم مشکلات حمل ونقل دشواری در تأمین مواد غذایی تازه و تأثیر سرما بر سلامت همراه است اما ساکنان با آن سازگار شده اند.

در سردترین شهرهای روسیه برای دفن اجساد مردگان چه می کنند؟

به دلیل یخبندان دائمی خاک برای دفن مردگان ابتدا باید با روشن کردن آتش های بزرگ بر روی زمین لایه سطحی خاک را ذوب کرد تا امکان حفر قبر فراهم شود.