کارم احساسی است و ابایی هم از این بابت ندارم

الهام محمودی همزمان با دور سوم اجرای نمایش «مامان» گفت: نمایش من یک کار احساسی است و از این بابت ابایی ندارم.

این کارگردان تیاتر که این روزها دور دوم اجرای نمایش «مامان» را در تیاتر هامون روی صحنه می برد، در گفتگو با تفریحبار با بیان این که در این نمایش دنبال نصیحت کردن نیست، بر ضرورت اجرای مستمر نمایش عروسکی تاکید کرد.

او ابتدا این نمایش را در جشنواره نمایش عروسکی اجرا کرد و بعدتر هم اجرای عمومی آن را در تالار سایه مجموعه تیاتر شهر روی صحنه برد و از 12 بهمن ماه نیز دور دوم اجراهای آن را در تیاتر هامون به صحنه می برد.

محمودی با اشاره به بازخورد دور اول اجراهای نمایشش گفت: خوشحالم که این نمایش توانست با تماشاگران ارتباط برقرار کند چون موضوعی عمومی دارد و درباره رابطه فرزند و پدر و مادر است و به زعم تماشاگران، مفهومی را مطرح می کند که برای همه اهمیت دارد.

او در عین حال تاکید کرد: در این نمایش دنبال نصیحت کردن نیستیم. ما صرفا روایتگر رابطه یک فرزند و مادر هستیم و فقط می خواهیم به خودمان تلنگر بزنیم تا اگر در رابطه با پدر و مادر خود، راهی را انتخاب کرده ایم که آسیب هایی دارد، مسیرمان را تغییر بدهیم.

این کارگردان اضافه کرد: درست است که نمایش ما یک کار احساسی است ولی از این بابت هیچ ابایی ندارم چون مهم این است که بتوانیم برای لحظه ای تماشاگر را درگیر کار کنیم تا او در خلوت خودش به مفهوم مورد نظر ما بیندیشد بنابراین مهم نیست که از ابزار احساسات استفاده کنیم چون در نهایت او به موضوعی نمایش، فکر می کند.

محمودی که نمایش خود را به عنوان یک اثر عروسکی روی صحنه می برد، با تاکید بر اینکه نبود جریان مستمر در اجرای نمایش عروسکی وضعیت اسف باری برای فعالان این شاخه هنری ایجاد می کند، افزود: تولید تیاتر عروسکی بسیار هزینه بر است و اصلا قابل قیاس با تیاتری نیست که بازیگران در آن بازی می کنند. بنابراین اگر تهیه کننده ای برای سرمایه گذاری حضور نداشته باشد، آنچه از راه گیشه نمایش به دست می آید، هرگز کفاف هزینه های تولید کار را نمی دهد، چه برسد به دستمزد عوامل کار. از سوی دیگر وقتی شرایط اجرای نمایش عروسکی مشخص نیست، هیچ ارگانی هم در این زمینه سرمایه گذاری نمی کند.

او اضافه کرد: در دوره اخیر جشنواره عروسکی، با پیگیری دبیر جشنواره، کمک هزینه ای به گروه های شرکت کننده پرداخت شد که تنها برای شروع کار کافی بود ولی قطعا کمبود بودجه بر کیفیت آثار تاثیر می گذارد.

محمودی با بیان اینکه پروسه آماده سازی نمایش عروسکی با تیاتری که بازیگران در آن بازی می کنند، زمین تا آسمان تفاوت دارد، خاطرنشان کرد: تولید یک نمایش عروسکی بسیار پر هزینه تر است. از طرف دیگر هرچند در این مدت تیاترهای خصوصی متعددی فعال شده اند، ولی آنها هم به دلیل شرایط اقتصادی، دنبال درآمد هستند و در حال حاضر اجرای تیاتر در سالن های خصوصی از نظر بازگشت سرمایه بسیار پرریسک است چه برسد به تیاتر عروسکی که تا این اندازه مهجور و ناشناخته است و مدیر سالن حق دارد که برای دادن نوبت اجرا به گروه های عروسکی دست و دلش بلرزد.

این کارگردان تیاتر ادامه داد: به دلیل همین مهجوریت نمایش عروسکی، در پوستر دور دوم اجرایمان اشاره ای نکردیم که نمایش ما عروسکی است چون همین که می گوییم نمایش عروسکی، همه یاد نمایش های کودک و کانون پرورش فکری می افتند. بنابراین به دلیل نبود آگاهی عمومی در این زمینه، بهتر دیدیم روی عروسکی بودن کار، مانور ندهیم. همچنانکه در دور اول اجرا هم، ابتدا تماشاگران غیرتخصصی کار ما را دیدند و مخاطبان تیاتربین، زمانی به دیدن کار آمدند که نمایش ما سر و صدا کرد و از کیفیت آن مطمین شدند چون حتی تماشاگر حرفه ای هم برای دیدن یک نمایش عروسکی، ریسک نمی کند که البته حق هم دارد. مگر در سال چند نمایش عروسکی اجرا می شود و این چنین است که در حال حاضر، برخی از دانشجویان رشته عروسکی حتی یک نمایش عروسکی ندیده اند. وقتی هم که بعد از مدت های طولانی، نمایشی اجرا می شود، حتی در فضای دانشگاه برای دانشجویان رشته عروسکی، اطلاع رسانی درستی صورت نمی گیرد که آنان از اجرای آن نمایش با خبر شوند.

او یادآوری کرد: اگر نمایش ما در تیاترشهر اجرای عمومی داشت و حالا هم نمایش عروسکی دیگری در این مجموعه روی صحنه رفته، به دلیل تعهدی است که مدیر تیاترشهر به هادی حجازی فر، دبیر جشنواره عروسکی داده بود. در حال حاضر هم من در سالنی اجرا دارم که مورد حمایت آن قرار گرفته ام ولی به جز اینها، شرایط خوبی برای اجرای عمومی نمایش های عروسکی وجود ندارد.

محمودی در پاسخ به اینکه ورود بخش خصوصی چقدر می تواند در زمینه نمایش عروسکی کارگشا باشد، توضیح داد: قطعا موثر است. نمایش عروسکی برای پرداختن به مفاهیم زیادی از جمله مفاهیم ملی، اجتماعی، آموزشی و … امکانات فراوان دارد. ولی نکته اصلی این است که نبود حمایت از تولیدات عروسکی، بر کیفیت آثار تاثیر نامطلوبی می گذارد و اجرای آثار سطح پایین، خود نقض غرض است.

او درباره نبود یک سالن مشخص برای اجرای نمایش های عروسکی که به عنوان پاتوق عروسکی تعریف شود، تصریح کرد: قطعا یک سالن، نمی تواند نیاز تمام گروه های عروسکی را تامین کند چون هر نمایش عروسکی بسته به شیوه اجرایی خود، نیازمند امکانات و سالن خاصی است. ضمن اینکه در حال حاضر پاتوق هایی مانند انجمن نمایشگران عروسکی و … داریم ولی ما بیش از پاتوق، نیازمندیم که نمایش عروسکی بزرگسال در جریان روتین تیاتر، تعریف شود.

محمودی با تاکید بر اینکه باید خط کشی میان تیاتر و تیاتر عروسکی برداشته شود، خاطرنشان کرد: نباید نمایش عروسکی را از گونه های دیگر تیاتر جدا کرد چون این هم تیاتر است که از ابزار عروسک استفاده می کند. یعنی فقط ابزارش تفاوت دارد. ضمن اینکه در کشور ما شروع اجراهای عروسکی با کارهای کودک بوده و این تلقی ایجاد شده که این گونه نمایشی، متعلق به کودکان است در حالیکه این نگرش، کاملا نادرست است. تیاتر عروسکی هم مانند انواع دیگر تیاتر، می تواند برای مخاطب کودک یا بزرگسال اجرا شود و این خط کشی ها بی معناست.

او با ابراز تاسف از اینکه با این خط کشی ها، تیاتر عروسکی مهجورتر می شود، افزود: وقتی نمایشی برای مخاطب بزرگسال اجرا می شود، دیگر چه اهمیت دارد که ابزار اجرای آن چیست، مهم این است که چه مفهمومی را به تماشاگر منتقل می کنیم و او هم می خواهد یک نمایش خوب ببیند و برایش فرقی نمی کند که بازیگر در آن بازی کند یا عروسک در آن وجود داشته باشد.

این کارگردان در پایان صحبت های خود از همه علاقه مندان تیاتر به ویژه دانشجویان رشته های گوناگون دعوت کرد تا نمایش «مامان» را ببینند.

او گفت: در سری جدید اجراها توانستیم نگاه عمیق تری به موضوع نمایش داشته باشیم و حالا روایتی تازه از «مامان» را روی صحنه برده ایم که دیدن دوباره آن خالی از لطف نیست.

به گزارش تفریحبار، نمایش «مامان» به نویسندگی و کارگردانی الهام سلج محمودی هر شب ساعت 20 و سی و به مدت 45 دقیقه در تیاتر هامون به نشانی خیابان انقلاب، خیابان فلسطین جنوبی، نرسیده به شهدای ژاندارمری روی صحنه می رود.

   

پایان خبر تفریحبار