پشت پای صداوسیما به دو دهه خبرنگاری کامران نجف زاده/ آیا مدیران صداوسیما همه هزینه کردهایشان شبیه این است؟
به گزارش تفریحبار زینب اسماعیلی -رسانه نگار- در سایت رسانه بلاگ نوشت:از شب یلدا به این سو، سیما نشان داده که در حال تلاش برای ساخت برنامه های سرگرم کننده بیشتر با تنوع دکور و مجری و میهمان است. یکی از این برنامه ها که اخیرا در حال پخش است، برنامه ای است به نام «برمودا» از شبکه نسیم که خوب مجری برنامه معروف تر از خود برنامه است؛ «کامران نجف زاده»
خبرنگار جوانی که از اوایل دهه 80 با واحد مرکزی خبر کار خود را آغاز کرد ولی با ورود به بخش خبری 20:30 و نحوه اجرای صمیمانه اش،بسیار سریعتر از دیگران پله های ترقی را طی کرد. می توان گفت بخش های خبری که او درآن مجری بود یا مستندهای خبری که ساخت، از قاب تلویزیون دیده می شد. در حالی که مخاطبان از اجراهای خشک مجریان خبر قدیمی دلزده بودند.
کامران نجف زاده بعد از دوره ای کار در بخش های خبری به پاریس فرستاده شد اما بعد از مدتی کار در آنجا، به عنوان عنصر نامطلوب از سوی دولت فرانسه شناخته شده و به تهران بازگشت. بعد از یکی دو نوبت حضور در پوشش مذاکرات هسته ای در وین، پرنده اقبال روی شانه اش نشست و مدیران صداوسیما، آس خود را به او رو کردند؛ اعزام به نیویورک در سمت نماینده خبری ایران در سازمان ملل. اما نتیجه رو شدن آس مدیران سازمان برای افزودن به سابقه کاری او تقریبا هیچ بود. نه گزارش چندان چشمگیر یا مصاحبه خاصی از نیویورک ارسال کرد و نه او که بازگشته نشان می دهد تجربه خاصی اندوخته باشد. نباید از یاد برد که کار در نیویورک به دلیل حضور همه شبکه های بزرگ دنیا و اعزام صدها تیم خبری در مناسبت های مهم سازمان ملل، کار را برای خبرنگاری که در محیط بدون رقیب صداوسیما فراگرفته بسیار بسیار سخت است و شاید یکی از دلایل چشمگیر نبودن عملکرد او در نیویورک به همین نکته بازمی گردد که البته مساله این یادداشت نیست.
حالا این خبرنگار و مجری سابق به تهران بازگشته و برنامه ای گفت وگو محور به نام «برمودا» را اجرا می کند.
خود همین موضوع، نیازمند توقف و بررسی است. چرا نجف زاده بعد از دو دهه تجربه در کار خبرنگاری و تولید محتوای خبری و جدی باید مجری یک برنامه گفت وگو محور و سرگرم کننده شود؟ در او چه پتانسیلی بعد از دو دهه کشف شده که می تواند میزبان گفت وگوهای سرگرم کننده ای شود؟ از همه مهم تر آیا صداوسیما با این انتخاب، نشان می دهد که در دو دهه گذشته با دادن بخش خبری به او اشتباه کرده است؟ آیا مدیران صداوسیما همه هزینه کردهایشان شبیه این است؟ اکنون فرصت این نیست که او در قامت یک برنامه ساز جدی گفتگو محور به مسایل مهم تری بپردازد؟ مسایل مهم تری از چالش های همسر دوم رامین مهمان پرست یا اینکه آقای حیاتی با چه وسیله ای کاغذ خبر را رول می کرد تا بتواند سریع بخواند؟ و نظایر این بحث ها که در این برنامه مطرح می شود.
تجربه نیویورک دست کم برای نجف زاده می توانست این فرصت را ایجاد کند که به مدت زمانی که در آنجا حضور داشت برنامه های گفت وگو محور و جدی خبری را دنبال کند و تجربه می اندوخت. می دید که مجری یک برنامه چگونه مدیر یا مسیولی را به چالش می کشد یا در راستای اهداف رسانه و حزبی که به آن نزدیک است، چطور بحث را مدیریت می کند.
تربیت نیروی حرفه ای خبرنگار و کارآزموده دستکم دو دهه زمان می برد. یعنی برای اینکه یک خبرنگار تازه کار از گذراندن اولین دروس دانشگاهی اش به یک ژورنالیست حرفه ای تبدیل شود که مقابل وزیری بنشیند و خط سوالات مصاحبه اش را بدون دستپاچگی و تحت تاثیر قرار گرفتن بپرسد دستکم باید 15 سال کار حرفه ای کند. که البته برخی بعد از گذراندن همین ده ، 15 سال به روابط عمومی چی نهادها تغییر مسیر می دهند که خب انتخاب یا اجبار مسیر زندگی شان است و حرجی بر آن نیست. اما صداوسیما باید بداند که با چنین تغییر مسیرهایی هر چه هزینه برای نجف زاده کرده را دور ریخته و تازه او را وارد یک وادی دیگر کرده که در آن کم سابقه است. چه آنکه ناگیرایی گفت وگوها، نگاه بهت زده و منگی لابلای گفت وگوهای برمودا و یخی فضا از همین بی تجربگی به دست می آید.
جای سوال است که بین این همه بازیگری که این سال ها علاقمند به شومنی شده اند، چرا مجری برای «برمودا» انتخاب نشده است شاید کمی بتواند قلاب را در دهان ماهی مخاطب نگه دارد.
نکته نهایی اینکه، گردانندگان برنامه برمودا در طول تولید یک برنامه گفت وگو محور که دستکم بین دو تا چهار ساعت طول می کشد، یک نیم صفحه اول روزنامه را با یک تیتر و عکس، پرینت می گیرند و به میهمان برنامه هدیه می دهند و به خیال خود شگفتانه ای رقم می زنند. به عنوان کسی که بیست و یک سال در روزنامه و صفحات خبری کار کرده ام باید بگویم دوستان روزنامه نگار هر روز بین پنج تا هشت ساعت کار می کنند و 12 یا 16 صفحه روزنامه واقعی با مصاحبه و گزارش و تحلیل تازه و به روز منتشر می کنند و این همه قمپز در نمی کنند. آنهم با هزار نگرانی سانسور و خط قرمز و نفروختن و … یک نیم تای عکس و تیتر پرینت گرفتن کار نیم ساعت هم نیست.
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "پشت پای صداوسیما به دو دهه خبرنگاری کامران نجف زاده/ آیا مدیران صداوسیما همه هزینه کردهایشان شبیه این است؟" هستید؟ با کلیک بر روی فرهنگ و هنر، به دنبال مطالب مرتبط با این موضوع هستید؟ با کلیک بر روی دسته بندی های مرتبط، محتواهای دیگری را کشف کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "پشت پای صداوسیما به دو دهه خبرنگاری کامران نجف زاده/ آیا مدیران صداوسیما همه هزینه کردهایشان شبیه این است؟"، کلیک کنید.