ریودوژانیرو در زبان پرتغالی به معنای «رودخانه ژانویه» است.

ریودوژانیرو شهری نام آشنا که با شنیدن نامش تصاویری از سواحل طلایی کوه های سرسبز و مجسمه مسیح منجی در ذهن تداعی می شود. این کلان شهر برزیلی که به «شهر شگفت انگیز» (Cidade Maravilhosa) شهرت دارد ترکیبی بی نظیر از زیبایی های طبیعی خیره کننده فرهنگ غنی و پر جنب وجوش و تاریخ پرفرازونشیب است. از ریتم های تپنده سامبا و هیجان کارناوال گرفته تا آرامش جنگل های شهری و چشم اندازهای پانورامیک بی بدیل ریو تجربه ای منحصربه فرد برای هر بازدیدکننده ارائه می دهد. درک این شهر فراتر از دیدن چند جاذبه مشهور است؛ بلکه غرق شدن در روح کاریوکایی آن شناخت تاریخچه اش و لمس تفاوت های فرهنگی و اجتماعی آن است. این راهنما جامع به شما کمک می کند تا با تمام جنبه های اصلی ریو از ریشه نامش گرفته تا نحوه گشت وگذار در آن آشنا شوید و برای کشف این جواهر برزیلی آماده شوید.

ریودوژانیرو در زبان پرتغالی به معنای «رودخانه ژانویه» است

نام «ریودوژانیرو» ریشه در تاریخچه کشف این منطقه توسط اروپاییان دارد. در اول ژانویه سال ۱۵۰۲ میلادی کاوشگری پرتغالی به نام گاسپار دو لموس به خلیجی وسیع در سواحل برزیل کنونی رسید. او گمان کرد که این خلیج دهانه یک رودخانه بزرگ است. از آنجایی که این کشف در ماه ژانویه رخ داد نام «ریو دو ژانیرو» که در زبان پرتغالی به معنای «رودخانه ژانویه» است بر این منطقه نهاده شد. این نامگذاری هرچند بر پایه تصور اشتباهی از یک رودخانه به جای خلیج بود اما برای همیشه با هویت این شهر گره خورد و به یکی از شناخته شده ترین نام های جغرافیایی در جهان تبدیل شد. این داستان نامگذاری نقطه آغازین تاریخ ثبت شده این شهر و ورود فرهنگ و زبان پرتغالی به این ناحیه است.

حقایقی جالب درباره ریودوژانیرو

ریودوژانیرو شهری پر از شگفتی و نکات جالب است که شاید کمتر شناخته شده باشند. فراتر از سواحل معروف و مجسمه مسیح این شهر پایتخت سابق برزیل خانه بزرگترین جنگل شهری جهان و مهد هنر خیابانی قانونی است. ریو همچنین به خاطر رویدادهای بزرگ جهانی از جمله میزبانی بزرگترین کنسرت ها و هیجان انگیزترین کارناوال در دنیا شهرت دارد. مردم محلی با نام خاص «کاریوکا» شناخته می شوند که خود ریشه در زبان بومی دارد. این حقایق نشان دهنده لایه های متعدد فرهنگ طبیعت و تاریخ هستند که ریو را به مقصدی بی نظیر برای کاوش تبدیل کرده اند.

ریو بزرگترین جنگل شهری جهان است

پارک ملی تیجوکا یک جنگل بارانی وسیع است که در قلب شهر ریودوژانیرو قرار گرفته و به عنوان بزرگترین جنگل شهری جهان شناخته می شود. این جنگل که مساحتی حدود ۳۹ کیلومتر مربع (۳۹۰۰ هکتار) را پوشش می دهد در اواخر قرن نوزدهم میلادی و پس از تخریب گسترده جنگل های بومی برای مزارع قهوه به صورت مصنوعی احیا شد. کاشت میلیون ها درخت در این منطقه نه تنها به حفظ تنوع زیستی کمک کرد بلکه نقش حیاتی در تنظیم آب و هوای شهر و تامین آب شرب ایفا می کند. تیجوکا خانه گونه های متنوعی از گیاهان و جانوران است و مسیرهای پیاده روی آبشارها و نقاط دیدنی متعددی از جمله ویستا چینی و بخش هایی از مسیر دسترسی به مجسمه مسیح منجی را در خود جای داده است. این جنگل یک ریه سبز حیاتی برای شهر محسوب می شود.

هنر خیابانی در ریودوژانیرو قانونی است

برخلاف بسیاری از شهرهای جهان که با هنر خیابانی و گرافیتی برخورد قانونی می کنند ریودوژانیرو رویکرد متفاوتی در پیش گرفته است. در این شهر هنر خیابانی تحت شرایط خاصی قانونی محسوب می شود. هنرمندان می توانند با کسب اجازه از صاحبان ساختمان ها و به شرطی که ساختمان مورد نظر جزو بناهای تاریخی نباشد دیوارهای شهر را با طرح های خود نقاشی و تزئین کنند. این سیاست باعث شده است که خیابان های ریو به گالری های روباز تبدیل شوند و هنر خیابانی به بخشی جدایی ناپذیر از چشم انداز شهری و هویت فرهنگی ریو تبدیل شود. هنرمندان محلی و بین المللی آثار خیره کننده ای بر روی دیوارهای شهر خلق کرده اند که به زیبایی و پویایی ریو افزوده اند و تجربه ای بصری جذاب برای ساکنان و گردشگران فراهم می آورند.

ریو میزبان بزرگترین کنسرت جهان است

سواحل وسیع ریودوژانیرو به ویژه ساحل کوپاکابانا به دلیل ظرفیت بالای خود برای میزبانی رویدادهای بزرگ شناخته شده اند. این شهر رکورددار برگزاری بزرگترین کنسرت رایگان در جهان است. در شب سال نو میلادی سال ۱۹۹۴ راد استوارت خواننده بریتانیایی کنسرتی در ساحل کوپاکابانا برگزار کرد که طبق تخمین ها حدود ۳.۵ میلیون نفر تماشاگر داشت و این رویداد در کتاب رکوردهای گینس به عنوان بزرگترین کنسرت رایگان تاریخ ثبت شد. علاوه بر این گروه های مشهور دیگری مانند رولینگ استونز نیز در سال ۲۰۰۶ کنسرتی رایگان در همین ساحل برای جمعیتی عظیم برگزار کردند. این رویدادها نشان دهنده مقیاس بی سابقه سرگرمی و تجمع در این شهر و توانایی آن در جذب جمعیت های میلیونی برای جشن و موسیقی هستند.

مدارس سامبا چیزی فراتر از رژه کارناوال است

مدارس سامبا در ریودوژانیرو نهادهایی فرهنگی هستند که نقش بسیار مهم تری از تنها آماده سازی برای رژه های پر زرق و برق کارناوال ایفا می کنند. این مدارس که اغلب در نزدیکی فاولاها (محله های فقیرنشین) مستقر هستند در طول سال فعال بوده و به مراکز اجتماعی برای جوامع محلی تبدیل شده اند. آن ها کلاس های آموزش رقص سامبا موسیقی و همچنین فعالیت های آموزشی و اجتماعی دیگر مانند کلاس های زبان انگلیسی یا برنامه های ورزشی را برای ساکنان به ویژه کودکان و نوجوانان ارائه می دهند. مدارس سامبا با برگزاری رویدادهای هفتگی شامل اجراهای سامبا و سرو غذاهای سنتی مانند فیجوادا حس تعلق و همبستگی را در میان اعضای خود تقویت می کنند. وفاداری مردم به مدرسه سامبای محله خود اغلب به اندازه وفاداری به تیم فوتبال محبوبشان قوی است و این مدارس ستون های حیاتی فرهنگ کاریوکایی محسوب می شوند.

ریو بزرگترین مهمانی کارناوال در جهان را برگزار می کند

کارناوال ریودوژانیرو بدون شک مشهورترین و بزرگترین جشن کارناوال در سراسر جهان است. این رویداد سالانه که پیش از ایام روزه داری مسیحی برگزار می شود میلیون ها نفر را از سراسر برزیل و دنیا به ریو جذب می کند. اوج این جشن رژه مدارس سامبا در سامبادرومو (Sambódromo) است یک استادیوم مخصوص که توسط معمار مشهور برزیلی اسکار نیمایر طراحی شده است. در این رژه مدارس سامبا با لباس های خیره کننده ارابه های تزئین شده و رقص های پرانرژی با یکدیگر به رقابت می پردازند. علاوه بر رژه اصلی صدها مهمانی خیابانی (blocos) در محله های مختلف شهر برگزار می شود که هزاران نفر در آن ها شرکت کرده و در فضایی شاد و صمیمی به رقص و پایکوبی می پردازند. کارناوال ریو نمادی از روحیه جشن موسیقی و فرهنگ غنی برزیلی است و تجربه ای فراموش نشدنی را ارائه می دهد.

ریو رکورددار بیشترین حضور در مسابقات فوتبال است

فوتبال در برزیل و به ویژه در ریودوژانیرو فراتر از یک ورزش یک مذهب است. شور و هیجان مردم ریو نسبت به فوتبال بی بدیل است و این شهر میزبان یکی از تاریخی ترین و پرتماشاگرترین مسابقات فوتبال تاریخ بوده است. استادیوم ماراکانا در ریو که یکی از بزرگترین استادیوم های فوتبال در جهان است در فینال جام جهانی سال ۱۹۵۰ میزبان مسابقه بین برزیل و اروگوئه بود. طبق آمار رسمی و غیررسمی تعداد تماشاگران حاضر در این بازی نزدیک به ۲۰۰,۰۰۰ نفر تخمین زده می شود که این رقم آن را به پرتماشاگرترین مسابقه فوتبال در تاریخ جام های جهانی تبدیل کرده است. این رکورد نشان دهنده جایگاه بی بدیل فوتبال در فرهنگ کاریوکایی و توانایی ریو در گرد هم آوردن جمعیت های عظیم برای حمایت از تیم محبوبشان است.

مجسمه مسیح منجی یکی از هفت عجایب جدید جهان است

مجسمه مسیح منجی (Cristo Redentor) که با آغوش باز بر فراز کوه کورکووادو مشرف به شهر ریودوژانیرو قرار دارد نه تنها نماد اصلی این شهر و برزیل است بلکه به عنوان یکی از هفت عجایب جدید جهان نیز شناخته می شود. این مجسمه عظیم که ۳۰ متر ارتفاع دارد و بر روی پایه ای به ارتفاع ۸ متر قرار گرفته در سال ۱۹۳۱ تکمیل شد. انتخاب آن در سال ۲۰۰۷ به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید جایگاه جهانی آن را به عنوان یک شاهکار هنری و مهندسی و همچنین یک نماد مذهبی و فرهنگی تثبیت کرد. این مجسمه سالانه میلیون ها بازدیدکننده را از سراسر جهان جذب می کند که برای دیدن این اثر نمادین و لذت بردن از چشم اندازهای پانورامیک بی نظیر شهر از بالای کوه کورکووادو به ریو سفر می کنند.

ریودوژانیرو در گذشته پایتخت برزیل بود

گرچه امروزه برازیلیا پایتخت کشور برزیل است اما ریودوژانیرو برای مدت طولانی و در دوره های مختلف تاریخی نقش پایتختی این کشور را بر عهده داشته است. پس از سالوادور که اولین پایتخت برزیل مستعمراتی بود ریو از سال ۱۷۶۳ میلادی به عنوان پایتخت مستعمره برزیل تحت حاکمیت پرتغال انتخاب شد. این شهر همچنین در دوره پادشاهی متحده پرتغال برزیل و آلگارو (۱۸۱۵-۱۸۲۱) و سپس پس از استقلال برزیل به عنوان پایتخت امپراتوری و سپس جمهوری برزیل از سال ۱۸۲۲ تا ۱۹۶۰ باقی ماند. در سال ۱۹۶۰ پایتخت برزیل به شهر جدید برازیلیا منتقل شد که به صورت هدفمند در مرکز کشور ساخته شده بود. این تاریخ طولانی پایتختی نقش مهمی در شکل گیری هویت فرهنگی سیاسی و اقتصادی ریو ایفا کرده است.

مردم محلی ریودوژانیرو با نام کاریوکا شناخته می شوند

مردم بومی و ساکنان ریودوژانیرو با نام خاص و افتخارآمیز «کاریوکا» (Carioca) شناخته می شوند. این واژه ریشه در زبان بومی توپی-گوارانی دارد که قبایل بومی منطقه پیش از ورود پرتغالی ها به آن صحبت می کردند. طبق یکی از نظریه ها زمانی که استعمارگران پرتغالی شروع به ساختن خانه های سنگی در این منطقه کردند بومیان این سازه ها را «کاری اوکا» (Kari’ Oka) به معنای «خانه مرد سفید» نامیدند. با گذشت زمان این واژه به «کاریوکا» تبدیل شد و برای اشاره به ساکنان شهر به کار رفت. امروزه کاریوکا بودن فراتر از صرفاً اهل ریو بودن است؛ این واژه نمادی از سبک زندگی فرهنگ خونگرمی عشق به سواحل فوتبال سامبا و روحیه ای خاص است که مردم این شهر را از سایر برزیلی ها متمایز می کند.

تاریخچه ریودوژانیرو

تاریخ ریودوژانیرو با ورود پرتغالی ها در ژانویه ۱۵۰۲ آغاز می شود گرچه سکونتگاه های دائمی تا سال ۱۵۶۵ با تاسیس شهر سائو سباستیائو دو ریو دو ژانیرو توسط استاسیو دی سا برای مقابله با فرانسوی ها آغاز نشد. موقعیت طبیعی عالی خلیج گوانابارا به رشد سریع شهر کمک کرد به ویژه پس از کشف طلا و الماس در ایالت همسایه میناس گرایس در قرن هجدهم. ریو به بندر اصلی برای صادرات این ثروت تبدیل شد. در سال ۱۷۶۳ ریو جایگزین سالوادور به عنوان پایتخت برزیل مستعمراتی شد. با ورود خانواده سلطنتی پرتغال در سال ۱۸۰۸ که از حمله ناپلئون فرار کرده بودند ریو به مرکز امپراتوری پرتغال تبدیل شد و رشد و توسعه چشمگیری را تجربه کرد. پس از استقلال برزیل در سال ۱۸۲۲ ریو پایتخت امپراتوری و سپس جمهوری برزیل باقی ماند تا اینکه در سال ۱۹۶۰ پایتخت به برازیلیا منتقل شد. تاریخ ریو با دوره های رونق اقتصادی تحولات سیاسی بزرگ و توسعه فرهنگی گره خورده است.

جغرافیا

جغرافیای ریودوژانیرو یکی از ویژگی های برجسته و منحصربه فرد آن است که ترکیبی چشم نواز از کوهستان های سرسبز جنگل های متراکم سواحل طلایی و خلیج های آبی را در بر می گیرد. شهر در حاشیه غربی خلیج گوانابارا و در کنار اقیانوس اطلس واقع شده است. زمین چهره شهر بسیار متنوع است و شامل تپه های سنگی معروفی مانند کوه شوگرلوف و کوه کورکووادو دشت های ساحلی و مناطق کوهستانی داخلی تر است که توسط جنگل تیجوکا پوشیده شده اند. وجود این عناصر طبیعی متنوع در کنار بافت شهری چشم اندازهای خیره کننده ای را خلق کرده که ریو را به یکی از زیباترین شهرهای جهان تبدیل کرده است. این توپوگرافی پیچیده بر توسعه شهری حمل و نقل و حتی فرهنگ محلی تأثیر گذاشته است.

موقعیت جغرافیایی شهر ریو

شهر ریودوژانیرو در منطقه جنوب شرقی برزیل و در خط ساحلی اقیانوس اطلس جنوبی قرار دارد. این شهر در ۲۲ درجه و ۵۴ دقیقه عرض جغرافیایی جنوبی و ۴۳ درجه و ۱۲ دقیقه طول جغرافیایی غربی واقع شده است. موقعیت ساحلی آن در دهانه غربی خلیج گوانابارا دسترسی عالی به دریا فراهم می کند و نقش تاریخی آن به عنوان یک بندر مهم را توجیه می کند. شهر توسط مجموعه ای از تپه ها و کوه ها احاطه شده است که بخشی از رشته کوه سرا دو مار (Serra do Mar) هستند و از شمال و غرب به سمت شهر امتداد می یابند. این موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد با ترکیبی از کوه جنگل خلیج و اقیانوس چشم اندازهای نمادین ریو را شکل داده و تأثیر عمیقی بر آب و هوا و اکوسیستم محلی گذاشته است.

فرهنگ و زندگی در ریودوژانیرو

فرهنگ و زندگی در ریودوژانیرو پر از رنگ موسیقی رقص و شور زندگی است. قلب تپنده این فرهنگ در ریتم های سامبا جشن های کارناوال و عشق به فوتبال می تپد. مردم محلی کاریوکاها به خونگرمی مهمان نوازی و روحیه ای شاد و بدون تکلف معروف هستند. زندگی روزمره اغلب در فضای باز در سواحل پارک ها و میادین شهر جریان دارد. فرهنگ غذایی متنوع هنر خیابانی پویا و صحنه موسیقی غنی از دیگر جنبه های مهم زندگی در ریو هستند. با این حال زندگی در ریو چالش های خاص خود را نیز دارد از جمله نابرابری اجتماعی و مسائل امنیتی در برخی مناطق. با این وجود روحیه مثبت و انعطاف پذیری کاریوکاها فرهنگ این شهر را بسیار جذاب و مقاوم ساخته است. فرهنگ ریو تلفیقی از ریشه های پرتغالی آفریقایی و بومی است که در طول قرن ها تکامل یافته است.

جاذبه های گردشگری ریودوژانیرو

ریودوژانیرو مقصدی ایده آل برای گردشگران با طیف وسیعی از علایق است. این شهر مجموعه ای از جاذبه های طبیعی و ساخته دست بشر را در خود جای داده که هر ساله میلیون ها بازدیدکننده را جذب می کنند. از نمادهای جهانی مانند مجسمه مسیح منجی و کوه شوگرلوف گرفته تا سواحل مشهور جهانی مانند کوپاکابانا و ایپانما و همچنین گنجینه های فرهنگی و تاریخی مانند محله های قدیمی موزه ها و کلیساها ریو چیزی برای همه ارائه می دهد. کاوش در این شهر می تواند شامل بالا رفتن از کوه ها برای دیدن چشم اندازهای پانورامیک استراحت در سواحل آفتابی غرق شدن در تاریخ و فرهنگ محله های قدیمی یا تجربه هیجان یک مسابقه فوتبال در ماراکانا باشد. این بخش به معرفی مهم ترین جاذبه های گردشگری ریو می پردازد.

مجسمه مسیح منجی

مجسمه مسیح منجی (Cristo Redentor) یکی از مشهورترین و نمادین ترین بناهای جهان است که بر فراز کوه کورکووادو در ارتفاع ۷۱۰ متری از سطح دریا در پارک ملی تیجوکا قرار دارد. این مجسمه که در سال ۱۹۳۱ افتتاح شد ۳۰ متر ارتفاع دارد و دست های باز مسیح را به تصویر می کشد که نمادی از صلح و استقبال است. دسترسی به مجسمه از طریق یک قطار برقی قدیمی که از میان جنگل تیجوکا بالا می رود یا با ون و تاکسی امکان پذیر است. از بالای کوه کورکووادو چشم اندازی بی نظیر و پانورامیک از شهر ریو شامل خلیج گوانابارا کوه شوگرلوف سواحل و استادیوم ماراکانا قابل مشاهده است. این مجسمه نه تنها یک جاذبه مذهبی و فرهنگی است بلکه به دلیل معماری و مهندسی خود نیز مورد توجه قرار می گیرد و به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید جهان شناخته می شود.

کوه شوگرلوف

کوه شوگرلوف (Pão de Açúcar) یکی دیگر از نمادهای طبیعی برجسته ریودوژانیرو است. این تپه سنگی مخروطی شکل با ارتفاع ۳۹۶ متر در دهانه خلیج گوانابارا قرار دارد و نام آن از شکل آن که شبیه کله قند است گرفته شده است. دسترسی به بالای کوه شوگرلوف از طریق یک تله کابین معروف در دو مرحله انجام می شود. مرحله اول شما را به تپه اورکا (Morro da Urca) می برد و مرحله دوم به قله شوگرلوف. از هر دو نقطه به ویژه از قله شوگرلوف مناظر خیره کننده ای از شهر سواحل کوپاکابانا و ایپانما مجسمه مسیح منجی خلیج گوانابارا و جزایر اطراف قابل مشاهده است. طلوع و غروب آفتاب از بالای شوگرلوف تجربه ای فراموش نشدنی برای بازدیدکنندگان رقم می زند و این مکان را به یکی از محبوب ترین جاذبه های گردشگری ریو تبدیل کرده است.

سواحل ریودوژانیرو

سواحل ریودوژانیرو بخش جدایی ناپذیری از هویت و سبک زندگی کاریوکایی هستند. این خط ساحلی وسیع در کنار اقیانوس اطلس مجموعه ای از سواحل معروف جهانی را در خود جای داده که هر یک ویژگی ها و فضای خاص خود را دارند. سواحل نه تنها مکان هایی برای آفتاب گرفتن و شنا هستند بلکه مراکز فعالیت های اجتماعی ورزشی و فرهنگی نیز محسوب می شوند. والیبال ساحلی فوتوالی موج سواری و دویدن از جمله فعالیت های رایج در سواحل هستند. کیوسک ها و دکه های متعدد در کنار ساحل انواع نوشیدنی ها غذاها و تنقلات محلی را ارائه می دهند. سواحل کوپاکابانا ایپانما و لبلون از مشهورترین سواحل ریو هستند که هر روز پذیرای هزاران نفر از ساکنان و گردشگران هستند و نمادی از سبک زندگی آزاد و شاداب کاریوکایی محسوب می شوند.

ساحل کوپاکابانا

ساحل کوپاکابانا (Praia de Copacabana) احتمالاً مشهورترین ساحل در ریودوژانیرو و یکی از شناخته شده ترین سواحل در جهان است. این ساحل هلالی شکل به طول حدود ۴ کیلومتر با شن های طلایی و آب های آبی اقیانوس فضایی پر جنب وجوش و همیشه فعال دارد. بلوار کنار ساحل با پیاده روی نمادین موزاییکی سیاه وسفید خود مکانی محبوب برای پیاده روی دویدن و دوچرخه سواری است. کوپاکابانا قلب بسیاری از رویدادهای بزرگ شهر از جمله جشن های شب سال نو با آتش بازی های عظیم و کنسرت های بزرگ بوده است. این ساحل مملو از دکه های فروش نوشیدنی و غذا اجاره دهندگان صندلی و چتر و زمین های والیبال ساحلی است. کوپاکابانا نمادی از زیبایی طبیعی و انرژی بی وقفه ریو است.

ساحل ایپانما

ساحل ایپانما (Praia de Ipanema) یکی دیگر از سواحل مشهور و زیبای ریودوژانیرو است که به دلیل ترانه معروف «دختری از ایپانما» شهرت جهانی یافته است. این ساحل که در منطقه مرفه ایپانما واقع شده فضایی کمی آرام تر و شیک تر از کوپاکابانا دارد اما همچنان بسیار پر جنب وجوش است. ایپانما به بخش های مختلفی تقسیم شده که هر بخش (Posto) حال و هوای خاص خود را دارد و پاتوق گروه های خاصی از مردم است از جمله ورزشکاران خانواده ها هنرمندان و جامعه ال جی بی تی کیو+. شن های نرم موج های مناسب برای موج سواری در برخی نقاط و پس زمینه خیره کننده کوه های دو برادر (Dois Irmãos) در انتهای غربی ساحل ایپانما را به مکانی فوق العاده برای استراحت و تماشای مردم تبدیل کرده است. غروب آفتاب از ایپانما با نور نارنجی که بر کوه های دو برادر می تابد منظره ای دیدنی است.

ساحل لبلون

ساحل لبلون (Praia do Leblon) در امتداد ساحل ایپانما و در منطقه لبلون واقع شده است که یکی از مرفه ترین محله های ریو است. این ساحل معمولاً آرام تر و خانوادگی تر از کوپاکابانا و ایپانما است و فضای کمی انحصاری تر دارد. بخش هایی از ساحل لبلون به ویژه برای خانواده ها با کودکان مناسب سازی شده است. این ساحل نیز مانند ایپانما پس زمینه زیبایی از کوه های دو برادر دارد. بلوار کنار ساحل لبلون نیز مکانی عالی برای پیاده روی و لذت بردن از هوای تازه است. لبلون با رستوران ها کافه ها و فروشگاه های شیک در نزدیکی ساحل تجربه ای متفاوت از زندگی ساحلی در ریو ارائه می دهد که ترکیبی از آرامش زیبایی و امکانات رفاهی است و اغلب مورد توجه ساکنان محلی متمول قرار دارد.

استادیوم ماراکانا

استادیوم ماراکانا (Estádio do Maracanã) یکی از مشهورترین استادیوم های فوتبال در جهان و نمادی از عشق برزیل به این ورزش است. این استادیوم که به طور رسمی به نام استادیوم ژورنالیستا ماریو فیلیو شناخته می شود در سال ۱۹۵۰ برای جام جهانی فوتبال افتتاح شد و در آن زمان بزرگترین استادیوم جهان بود. ماراکانا میزبان رویدادهای تاریخی بسیاری بوده از جمله فینال جام جهانی ۱۹۵۰ و ۲۰۱۴ و مراسم افتتاحیه و اختتامیه بازی های المپیک ۲۰۱۶ ریو. تماشای یک مسابقه فوتبال در ماراکانا با حضور ده ها هزار تماشاگر پرشور تجربه ای بی نظیر از فرهنگ ورزشی برزیل ارائه می دهد. این استادیوم همچنین دارای موزه کوچکی است که تاریخچه فوتبال برزیل و رویدادهای مهم ماراکانا را به نمایش می گذارد و برای علاقه مندان به ورزش یک جاذبه مهم محسوب می شود.

پارک ملی تیجوکا

پارک ملی تیجوکا (Parque Nacional da Tijuca) همانطور که پیشتر ذکر شد بزرگترین جنگل شهری جهان است و بخش قابل توجهی از مساحت ریودوژانیرو را پوشش می دهد. این پارک یک پناهگاه طبیعی حیاتی در دل شهر است که فرصت های متعددی برای فعالیت های فضای باز و ارتباط با طبیعت فراهم می کند. مسیرهای پیاده روی و کوهنوردی متعددی در سراسر پارک وجود دارد که به آبشارها نقاط دیدنی تاریخی مانند ویستا چینی (یک آلاچیق چینی با چشم انداز زیبا) و قله های مختلف منتهی می شوند. مجسمه مسیح منجی نیز در محدوده این پارک ملی قرار دارد. تیجوکا خانه گونه های متنوعی از گیاهان و جانوران بومی منطقه است و نقش مهمی در حفظ اکوسیستم محلی و بهبود کیفیت هوای شهر ایفا می کند. این پارک یک بهشت برای دوستداران طبیعت در نزدیکی مراکز شهری است.

پله های سلارون

پله های سلارون (Escadaria Selarón) یک اثر هنری خیابانی مشهور در محله لاپا و سانتا ترزا در ریودوژانیرو هستند. این پله ها توسط هنرمند شیلیایی خورخه سلارون به مدت بیش از ۲۰ سال و تا زمان مرگش در سال ۲۰۱۳ با کاشی های رنگارنگ از سراسر جهان تزئین شدند. سلارون کار خود را با پوشاندن پله های فرسوده جلوی خانه اش با کاشی های آبی سبز و زرد (رنگ های پرچم برزیل) آغاز کرد و به تدریج این پروژه به یک اشتیاق و اثر هنری در حال تکامل تبدیل شد که هزاران کاشی اهدایی از بازدیدکنندگان و طرفداران را در خود جای داد. پله های سلارون امروزه یکی از پربازدیدترین جاذبه های ریو و نمادی از هنر خیابانی پویا و خلاقیت در این شهر هستند و پس زمینه محبوبی برای عکاسی محسوب می شوند.

فاولاهای ریودوژانیرو

فاولاها (Favelas) محله های فقیرنشین و اغلب خودساخته در ریودوژانیرو هستند که بخشی جدایی ناپذیر از چشم انداز شهری و بافت اجتماعی ریو را تشکیل می دهند. این مناطق که اغلب بر روی دامنه های تپه ها ساخته شده اند زمانی با مسائل جدی مربوط به زیرساخت جرم و جنایت و فقر مرتبط بودند. با این حال در سال های اخیر بسیاری از فاولاها شاهد بهبودهایی در زیرساخت ها و امنیت بوده اند و برخی از آن ها به جاذبه های گردشگری تبدیل شده اند که بازدیدکنندگان می توانند با تورهای هدایت شده از نزدیک با زندگی واقعی ساکنان هنر خیابانی موسیقی و فرهنگ محلی آشنا شوند. بازدید از فاولاها می تواند دیدگاهی متفاوت و عمیق تر نسبت به واقعیت های اجتماعی و فرهنگی ریو ارائه دهد و کلیشه های رایج را به چالش بکشد. این بازدیدها باید با احترام به ساکنان و از طریق تورهای مسئولانه انجام شوند.

باغ گیاه شناسی

باغ گیاه شناسی ریودوژانیرو (Jardim Botânico) یک واحه آرام و سرسبز در دل شهر است که مجموعه ای غنی از گیاهان بومی برزیل و گونه های گیاهی از سراسر جهان را در خود جای داده است. این باغ در سال ۱۸۰۸ توسط پادشاه پرتغال ژوائو ششم تاسیس شد و یکی از مهم ترین موسسات گیاه شناسی در جهان است. در این باغ می توان مجموعه های متنوعی از جمله نخل های سلطنتی بلند گلخانه های ارکیده و بروملیا مجموعه ای از گیاهان دارویی و بخش هایی اختصاص یافته به گونه های در معرض خطر را مشاهده کرد. وجود میمون های کوچک پرندگان و سایر حیوانات نیز به جذابیت این باغ می افزاید. باغ گیاه شناسی مکانی عالی برای فرار از شلوغی شهر قدم زدن در میان طبیعت زیبا و آشنایی با تنوع زیستی برزیل است و فضایی آرامش بخش برای بازدیدکنندگان فراهم می کند.

محله سانتا ترزا

محله سانتا ترزا (Santa Teresa) یکی از جذاب ترین و تاریخی ترین محله های ریودوژانیرو است که بر روی تپه ای مشرف به مرکز شهر قرار دارد. این محله با خیابان های باریک و پر پیچ و خم خانه های قدیمی رنگارنگ استودیوهای هنرمندان بوتیک های کوچک و کافه ها و رستوران های دنج فضایی بوهمی و هنری دارد. تراموای قدیمی سانتا ترزا که از آکوودو دا لاپا (قنات لاپا) عبور می کند یکی از نمادهای این محله و تجربه ای جذاب برای بازدیدکنندگان است. سانتا ترزا پاتوق بسیاری از هنرمندان و روشنفکران بوده و حال و هوای خاص خود را حفظ کرده است. چشم اندازهای زیبا از شهر از نقاط مختلف محله گالری های هنری متعدد و احساس قدم زدن در گذشته سانتا ترزا را به مقصدی محبوب برای گردشگرانی که به دنبال فضایی متفاوت و اصیل هستند تبدیل کرده است.

محله لاپا

محله لاپا (Lapa) در مرکز ریودوژانیرو قلب تپنده صحنه شبانه و موسیقی شهر است. این محله به خاطر قنات قدیمی لاپا (Arcos da Lapa) که یک سازه تاریخی زیبا است و امروزه به عنوان پلی برای عبور تراموای سانتا ترزا استفاده می شود شهرت دارد. لاپا مملو از بارها کلوپ های شبانه و سالن های موسیقی است که در آن ها می توان انواع موسیقی برزیلی به ویژه سامبا و فورو را به صورت زنده شنید و رقصید. شب های پنجشنبه جمعه و شنبه خیابان های لاپا با حضور هزاران نفر از مردم محلی و گردشگران که برای رقص و تفریح می آیند بسیار شلوغ و پرانرژی می شوند. پله های سلارون نیز در مرز بین لاپا و سانتا ترزا قرار دارند. لاپا مکانی عالی برای تجربه فرهنگ شبانه پر جنب وجوش و اصیل ریو است.

کافه کلمبو قدیمی ترین کافه بیکری ریودوژانیرو

کافه کلمبو (Confeitaria Colombo) یک موسسه تاریخی و فرهنگی در مرکز ریودوژانیرو است که به عنوان یکی از قدیمی ترین و زیباترین کافه های شهر شناخته می شود. این کافه بیکری که در سال ۱۸۹۴ تاسیس شد با دکوراسیون داخلی مجلل به سبک آر نوو شامل آینه های بلژیکی بزرگ شیشه های رنگی و مبلمان چوبی حکاکی شده شما را به دوران طلایی ریو می برد. کافه کلمبو مکانی محبوب برای صرف صبحانه چای بعد از ظهر و انواع شیرینی ها کیک ها و غذاهای سبک است. صرف یک فنجان قهوه یا چای در این فضای تاریخی و زیبا تجربه ای لذت بخش و نوستالژیک را برای بازدیدکنندگان فراهم می کند و فرصتی است برای لمس بخشی از تاریخ و فرهنگ ریو در فضایی بسیار دلپذیر و چشم نواز.

سفر به ریودوژانیرو

سفر به ریودوژانیرو نیازمند برنامه ریزی دقیق برای استفاده حداکثری از زیبایی ها و جاذبه های این شهر است. اولین قدم دریافت ویزا در صورت لزوم و رزرو بلیط هواپیما است. ریو دارای دو فرودگاه اصلی است که پروازهای بین المللی و داخلی را پوشش می دهند. انتخاب محل اقامت بستگی به بودجه و ترجیحات شما دارد؛ از هتل های لوکس در کنار ساحل گرفته تا هاستل ها و آپارتمان های اجاره ای در محله های مختلف. آشنایی با سیستم حمل و نقل عمومی شهر برای جابجایی آسان ضروری است. همچنین آگاهی از مسائل ایمنی و رعایت نکات احتیاطی در برخی مناطق توصیه می شود. بسته بندی مناسب با توجه به آب و هوای گرم و مرطوب و کفش راحت برای پیاده روی در این شهر پر از تپه و پله نیز مهم است. برنامه ریزی برای بازدید از جاذبه های اصلی و اختصاص زمان کافی برای لذت بردن از فضای شهر سفر شما به ریو را به تجربه ای به یادماندنی تبدیل خواهد کرد.

آب و هوای ریودوژانیرو و بهترین زمان سفر

ریودوژانیرو دارای آب و هوای گرمسیری است که با تابستان های گرم و مرطوب و زمستان های معتدل و خشک تر مشخص می شود. میانگین دمای سالانه حدود ۲۴-۲۶ درجه سانتی گراد است. فصل تابستان (دسامبر تا مارس) گرم ترین و مرطوب ترین زمان سال است با دمای بالا که گاهی از ۴۰ درجه سانتی گراد فراتر می رود و بارش باران های سیل آسای بعدازظهر معمول است. کارناوال نیز در این دوره (معمولاً در فوریه یا اوایل مارس) برگزار می شود. فصل زمستان (ژوئن تا سپتامبر) خنک تر و خشک تر است با دمای متوسط حدود ۲۰-۲۵ درجه سانتی گراد و رطوبت کمتر. این دوره اغلب به عنوان بهترین زمان برای بازدید از ریو در نظر گرفته می شود زیرا هوا دلپذیرتر است و برای گشت وگذار مناسب تر. بهار (سپتامبر تا نوامبر) و پاییز (آوریل تا می) نیز آب و هوای معتدل و دلپذیری دارند و زمان های خوبی برای سفر هستند. انتخاب بهترین زمان سفر بستگی به تحمل شما در برابر گرما و رطوبت و همچنین علاقه شما به شرکت در رویدادهای خاص مانند کارناوال دارد.

هزینه سفر به ریو

هزینه سفر به ریودوژانیرو می تواند بسته به سبک سفر زمان سال و انتخاب های شما متفاوت باشد. به طور کلی ریو می تواند مقصدی نسبتاً گران به خصوص در فصل اوج گردشگری (تابستان و کارناوال) و برای اقامت در مناطق ساحلی مرفه باشد. هزینه های اصلی شامل بلیط هواپیما (که می تواند بخش قابل توجهی از هزینه کل باشد) اقامت غذا حمل و نقل داخلی و هزینه های مربوط به بازدید از جاذبه ها و فعالیت ها است. اقامت در هاستل ها یا آپارتمان های اجاره ای و استفاده از حمل و نقل عمومی می تواند به کاهش هزینه ها کمک کند. خوردن غذا در رستوران های محلی ساده تر (Lanchonetes یا Botecos) ارزان تر از رستوران های توریستی است. خرید سوغاتی و شرکت در تورهای مختلف نیز هزینه های اضافی خواهند داشت. برنامه ریزی بودجه پیش از سفر و جستجو برای گزینه های مقرون به صرفه می تواند به مدیریت بهتر هزینه ها کمک کند.

حمل و نقل عمومی در ریودوژانیرو

ریودوژانیرو دارای سیستم حمل و نقل عمومی نسبتاً گسترده ای است که شامل مترو اتوبوس تاکسی و سرویس قایق رانی می شود. مترو سریع ترین و کارآمدترین روش برای جابجایی در مناطق اصلی شهر به ویژه مناطق ساحلی و مرکز شهر است. شبکه مترو در حال گسترش است و به بسیاری از نقاط مهم دسترسی دارد. اتوبوس ها شبکه وسیع تری را پوشش می دهند اما ممکن است شلوغ و کمتر قابل پیش بینی باشند. تاکسی ها به وفور در دسترس هستند اما گران تر از حمل و نقل عمومی هستند؛ استفاده از اپلیکیشن های تاکسی آنلاین می تواند گزینه مناسبی باشد. سرویس قایق رانی (Ferry) بین ریو و شهر نیتروی در آن سوی خلیج گوانابارا فعال است و چشم اندازهای زیبایی از شهر ارائه می دهد. برای گردشگران ترکیبی از استفاده از مترو برای مسافت های طولانی تر و تاکسی یا اتوبوس برای مقاصد خاص تر معمولاً بهترین راه برای گشت وگذار در شهر است.

فرودگاه های ریودوژانیرو

شهر ریودوژانیرو توسط دو فرودگاه اصلی خدمات رسانی می شود که نقش مهمی در اتصال این شهر به سایر نقاط برزیل و جهان ایفا می کنند. این دو فرودگاه از نظر نوع پروازهایی که پوشش می دهند و موقعیت مکانی تفاوت هایی دارند و هر دو برای دسترسی مسافران به شهر و خروج از آن حیاتی هستند. آشنایی با این فرودگاه ها و نحوه دسترسی به آن ها برای هر مسافری که قصد سفر هوایی به ریو را دارد ضروری است. انتخاب فرودگاه بستگی به مبدأ و مقصد پرواز و همچنین ترجیحات شخصی مسافر دارد. این فرودگاه ها امکانات مختلفی از جمله رستوران ها فروشگاه ها خدمات حمل و نقل و دفاتر اجاره خودرو را ارائه می دهند تا سفر مسافران را تسهیل کنند.

فرودگاه بین المللی گالیائو ریو

فرودگاه بین المللی گالیائو (Rio Galeão – Tom Jobim International Airport) با کد اختصاری GIG فرودگاه اصلی برای پروازهای بین المللی ورودی و خروجی به ریودوژانیرو است. این فرودگاه که به افتخار آهنگساز مشهور برزیلی آنتونیو کارلوس ژوبیم نیز نامگذاری شده است در جزیره گُوِرنادور (Ilha do Governador) در فاصله حدود ۲۰ کیلومتری شمال مرکز شهر قرار دارد. گالیائو بزرگترین فرودگاه ریو از نظر حجم مسافر و تعداد پرواز است و پروازهای طولانی مدت و بین قاره ای از آن انجام می شود. برای دسترسی از فرودگاه گالیائو به مرکز شهر یا مناطق توریستی مانند کوپاکابانا و ایپانما می توان از تاکسی اتوبوس های شاتل (Aeroporto Executive) یا اتوبوس های شهری استفاده کرد. این فرودگاه دارای دو ترمینال اصلی است و امکانات کاملی برای مسافران فراهم می کند.

فرودگاه سانتوس دومونت

فرودگاه سانتوس دومونت (Santos Dumont Airport) با کد اختصاری SDU فرودگاه داخلی اصلی ریودوژانیرو است و عمدتاً برای پروازهای منطقه ای و مسیرهای پرترافیک مانند ریو به سائو پائولو استفاده می شود. این فرودگاه در موقعیتی بسیار مرکزی و در کنار خلیج گوانابارا و در نزدیکی مرکز شهر و مناطق توریستی مانند فلامنگو و بوتفاگو قرار دارد. موقعیت مرکزی آن باعث می شود دسترسی به آن و از آن بسیار آسان باشد. فرودگاه سانتوس دومونت به دلیل باند کوتاه تر عمدتاً پذیرای هواپیماهای کوچک تر است. چشم اندازهای هنگام فرود و برخاست از این فرودگاه بسیار زیبا هستند و شامل کوه شوگرلوف و بخش هایی از شهر می شوند. دسترسی از این فرودگاه به شهر با تاکسی اتوبوس یا پیاده روی کوتاه تا ایستگاه مترو امکان پذیر است.

تاکسی

تاکسی ها یکی از گزینه های حمل و نقل رایج در ریودوژانیرو هستند و به ویژه برای مسافرانی که با چمدان سفر می کنند یا به دنبال راحتی بیشتر هستند مناسب می باشند. تاکسی های رسمی در ریو معمولاً به رنگ زرد هستند و دارای یک نوار آبی در کنار خود هستند. توصیه می شود از تاکسی های دارای تاکسی متر استفاده کنید و اطمینان حاصل کنید که راننده از تاکسی متر استفاده می کند تا از هزینه های اضافی جلوگیری شود. همچنین استفاده از اپلیکیشن های تاکسی آنلاین محبوب مانند اوبر و ۹۹ (۹۹) در ریو رایج است و اغلب گزینه امن تر و شفاف تری از نظر قیمت محسوب می شوند. در ساعات اوج ترافیک استفاده از تاکسی ممکن است زمان بر باشد اما برای دسترسی به مناطقی که پوشش حمل و نقل عمومی ضعیف تری دارند گزینه مناسبی هستند.

مترو

سیستم مترو ریودوژانیرو (Metrô Rio) یکی از کارآمدترین و سریع ترین روش های حمل و نقل عمومی در این شهر است. این شبکه شامل سه خط اصلی است که مناطق کلیدی شهر از جمله مرکز شهر مناطق توریستی ساحلی مانند کوپاکابانا ایپانما و لبلون و بخش هایی از شمال و غرب شهر را به هم متصل می کند. مترو نسبتاً مدرن تمیز و امن است و در ساعات اوج ترافیک می تواند راهی عالی برای اجتناب از شلوغی خیابان ها باشد. خرید بلیت یا کارت های قابل شارژ برای استفاده از مترو آسان است. مترو به ویژه برای دسترسی به جاذبه های اصلی مانند مرکز شهر تاریخی محله لاپا و نزدیک شدن به مسیرهای دسترسی به مجسمه مسیح منجی و کوه شوگرلوف مفید است و گزینه ای اقتصادی و قابل اعتماد برای جابجایی در مسافت های طولانی تر محسوب می شود.

اتوبوس های شهری

شبکه اتوبوس های شهری در ریودوژانیرو بسیار گسترده است و تقریباً تمام نقاط شهر را پوشش می دهد. این اتوبوس ها ارزان ترین گزینه حمل و نقل عمومی هستند اما می توانند بسیار شلوغ باشند و در ساعات اوج ترافیک حرکت آن ها کند است. مسیرهای اتوبوس ممکن است برای گردشگران ناآشنا پیچیده به نظر برسند اما با استفاده از اپلیکیشن های مسیریابی می توان مسیرها و زمان بندی ها را پیدا کرد. پرداخت کرایه معمولاً به صورت نقدی در هنگام سوار شدن انجام می شود. در حالی که اتوبوس ها دسترسی گسترده ای فراهم می کنند مسائل مربوط به امنیت و راحتی در برخی مسیرها ممکن است وجود داشته باشد. برای مسافت های کوتاه تر یا دسترسی به مناطقی که مترو به آن ها نمی رسد اتوبوس می تواند گزینه مناسبی باشد اما نیاز به کمی آشنایی با مسیرها و صبر دارد.

سرویس قایق-کشتی رانی

سرویس قایق رانی یا فری (Ferry) در ریودوژانیرو عمدتاً برای اتصال ریو به شهر نیتروی (Niterói) که در آن سوی خلیج گوانابارا قرار دارد استفاده می شود. اصلی ترین ترمینال فری در میدان پانزدهم نوامبر (Praça XV) در مرکز شهر ریو واقع شده است. سفر با فری نه تنها یک وسیله حمل و نقل برای ساکنان نیتروی است بلکه می تواند یک تجربه جذاب گردشگری نیز باشد. این سفر فرصتی عالی برای دیدن چشم اندازهای پانورامیک خیره کننده از خط افق ریو شامل کوه شوگرلوف و مجسمه مسیح منجی از روی آب فراهم می کند. سفر با فری نسبتاً سریع و مقرون به صرفه است و راهی متفاوت برای دیدن شهر و بازدید از نیتروی و جاذبه های آن مانند موزه هنر معاصر (MAC) است که توسط اسکار نیمایر طراحی شده است.

فرهنگ غذایی شهر ریودوژانیرو

فرهنگ غذایی ریودوژانیرو بازتابی از تنوع فرهنگی و جغرافیایی برزیل است با تأثیراتی از آشپزی پرتغالی آفریقایی و بومی. غذای ملی برزیل فیجوادا (Feijoada) یک خورش غلیظ از لوبیا سیاه با انواع گوشت های دودی و نمکی است که معمولاً با برنج کلم خرد شده فاروفا (آرد کاساوا برشته شده) و برش های پرتقال سرو می شود و اغلب در روزهای شنبه خورده می شود. غذاهای دریایی تازه به دلیل موقعیت ساحلی ریو بسیار محبوب هستند. میان وعده های خیابانی مانند پائو د کیژو (نان پنیری) پاستل (شیرینی سرخ شده با مغزی های مختلف) و کوشینیا (خمیر سیب زمینی سرخ شده با مرغ) در سراسر شهر یافت می شوند. آبمیوه های تازه از میوه های استوایی متنوع برزیل نیز بسیار محبوب هستند. برای نوشیدنی کایپیرینیا (Caipirinha) کوکتل ملی برزیل با کاشاچا (نوشیدنی الکلی از نیشکر) لیمو و شکر باید امتحان شود. رستوران های ریو از بوتیک های ساده و محلی گرفته تا رستوران های شیک و مدرن را شامل می شوند و تجربه های متنوعی برای هر ذائقه ای ارائه می دهند.

مراکز خرید شهر ریودوژانیرو

ریودوژانیرو گزینه های خرید متنوعی را برای بازدیدکنندگان ارائه می دهد از بازارهای محلی و فروشگاه های صنایع دستی گرفته تا مراکز خرید مدرن و فروشگاه های لوکس. برای خرید سوغاتی ها و صنایع دستی محلی بازارهایی مانند بازار هیپی (Feira Hippie) در ایپانما که یکشنبه ها برگزار می شود مکان های خوبی هستند. خیابان های خرید در محله هایی مانند مرکز شهر و کوپاکابانا نیز فروشگاه های متنوعی دارند. برای تجربه ای مدرن تر مراکز خرید بزرگ مانند ریو سول (Rio Sul) در بوتفاگو وست شاپینگ (West Shopping) در غرب شهر یا باره شاپینگ (BarraShopping) در منطقه بارا دا تیجوکا طیف وسیعی از فروشگاه های پوشاک لوازم الکترونیکی لوازم خانگی و رستوران ها را ارائه می دهند. این مراکز خرید اغلب دارای سینما و سایر امکانات تفریحی نیز هستند. برای خرید اجناس لوکس خیابان های خاصی در محله لبلون و ایپانما فروشگاه های برندهای بین المللی و طراحان محلی را در خود جای داده اند. ریودوژانیرو برای هر سلیقه و بودجه ای فرصت های خرید مناسبی دارد.

ریو پایتخت کجاست؟

ریودوژانیرو در حال حاضر پایتخت کشور برزیل نیست. پایتخت فعلی برزیل شهر برازیلیا است که از سال ۱۹۶۰ این عنوان را بر عهده دارد. ریو پیش از آن برای مدت طولانی پایتخت برزیل بود.

شهر ریو در کدام کشور است؟

شهر ریودوژانیرو در کشور برزیل (Brazil) واقع شده است. این شهر یکی از مهم ترین و مشهورترین شهرهای این کشور بزرگ آمریکای جنوبی است.

المپیک ریو کجاست؟

بازی های المپیک تابستانی سال ۲۰۱۶ در شهر ریودوژانیرو برزیل برگزار شد. این اولین بار بود که یک شهر در آمریکای جنوبی میزبان بازی های المپیک می شد.

ریو دو ژانیرو آبی ترین آسمان دنیا را دارد؟

ادعای اینکه ریودوژانیرو آبی ترین آسمان دنیا را دارد بیشتر یک باور عمومی یا توصیفی شاعرانه است تا یک حقیقت علمی اثبات شده. زیبایی آسمان ریو به دلیل ترکیب نور و چشم اندازهای طبیعی آن است.

مجسمه مسیح منجی در طول سال چندین بار مورد اصابت صائقه قرار می گیرد؟

بله به دلیل ارتفاع زیاد و موقعیت مجسمه مسیح منجی بر فراز کوه کورکووادو این مجسمه در معرض اصابت صاعقه قرار دارد و در طول سال چندین بار توسط صاعقه مورد اصابت قرار می گیرد.