زندگی موجودات در اعماق اقیانوس ها

زندگی موجودات در اعماق اقیانوس ها، با وجود تاریکی مطلق، فشار خردکننده و سرمای طاقت فرسا، با سازگاری های حیرت انگیز فیزیولوژیکی و رفتاری امکان پذیر شده است. این موجودات با مکانیزم های منحصر به فردی مانند بدن های ژلاتینی، چشم های تطبیق یافته و زیست تابی، در این قلمرو ناشناخته دوام می آورند و رمز و رازهایی عمیق از بقا را آشکار می سازند. اعماق اقیانوس ها، پهناورترین و در عین حال کم کاوش شده ترین زیستگاه کره زمین، دنیایی سرشار از شگفتی ها را در خود جای داده است. این قلمرو وسیع که از صدها متر زیر سطح اقیانوس آغاز شده و تا گودال های هزاران متری ادامه می یابد، شرایطی به شدت متضاد با حیات در خشکی یا آب های سطحی دارد. با این حال، حیات در این ژرفا نه تنها وجود دارد، بلکه با تنوعی خیره کننده و موجوداتی که هر یک شاهکاری از تکامل هستند، به اوج خود رسیده است. کشف این دنیای پنهان نه تنها کنجکاوی انسان را برمی انگیزد، بلکه درک ما را از حدود امکان پذیر حیات گسترش می دهد.

اعماق اقیانوس: قلمرویی از چالش های بی سابقه

سفری به اعماق اقیانوس ها، پرده از رازهایی برمی دارد که فراتر از تصورات ماست. در هر عمقی، دنیایی جدید به انتظار نشسته است که موجودات آن، با شرایط خاص همان منطقه به شکلی بی نظیر خو گرفته اند. این قلمروهای عمودی، هر یک با خصوصیات محیطی منحصربه فرد، صحنه نمایش نبردی دائمی برای بقا هستند.

تقسیم بندی مناطق عمقی اقیانوس

اقیانوس را می توان بر اساس میزان نفوذ نور و عمق، به لایه های مختلفی تقسیم کرد که هر لایه میزبان زندگی های متفاوتی است:

• منطقه مزوپلاژیک (Mesopelagic Zone / Twilight Zone): این منطقه از عمق ۲۰۰ تا ۱۰۰۰ متری زیر سطح آب قرار دارد. نور خورشید به سختی به این عمق نفوذ می کند و تنها سایه هایی از روشنایی را به ارمغان می آورد، از این رو به آن منطقه گرگ و میش نیز می گویند. فشار آب در این بخش شروع به افزایش قابل توجهی می کند و دما نیز کاهش می یابد. موجودات اینجا باید هم با نور کم و هم با افزایش فشار کنار بیایند.
• منطقه باتیپلاژیک (Bathypelagic Zone / Midnight Zone): از عمق ۱۰۰۰ تا ۴۰۰۰ متری، تاریکی مطلق حکم فرماست. هیچ نوری از خورشید به اینجا نمی رسد و تنها منبع روشنایی، موجودات زیست تاب هستند. فشار آب به شدت بالا می رود و دما نزدیک به انجماد است. غذا نیز بسیار کمیاب تر می شود. موجودات این بخش به طور کامل به حسگرهای دیگر و توانایی های بیولوژیکی برای بقا متکی هستند.
• منطقه ابیسوپلاژیک (Abyssopelagic Zone / Abyssal Zone): این دشت های وسیع عمقی اقیانوس، از ۴۰۰۰ تا ۶۰۰۰ متری گسترده شده اند. محیطی کاملاً تاریک، سرد و با فشار فوق العاده زیاد. زندگی در این منطقه به شدت تحت تأثیر کمبود غذا و شرایط سخت فیزیکی است. ساکنان اینجا معمولاً موجوداتی هستند که به آرامی رشد می کنند و طول عمر بالایی دارند.
• منطقه هادالپلاژیک (Hadopelagic Zone / Hadal Zone): عمیق ترین نقاط اقیانوس، یعنی گودال ها و درازگودال ها، در این منطقه قرار دارند که عمق آن ها می تواند از ۶۰۰۰ تا ۱۱۰۰۰ متر یا بیشتر برسد. اینجا شدیدترین فشارها و سردترین دماها تجربه می شود. کاوش در این مناطق به دلیل چالش های عظیم تکنولوژیکی، بسیار محدود است و موجودات این بخش به شکل باورنکردنی خاص و مقاوم هستند.

عوامل محیطی تعیین کننده حیات

شرایط حاکم بر اعماق اقیانوس ها، چالش هایی را پیش روی زندگی موجودات قرار می دهد که تصور آن ها برای ساکنان سطح زمین دشوار است:

• فشار هیدرواستاتیک: در هر ۱۰ متر عمق، فشار آب به میزان تقریباً یک اتمسفر افزایش می یابد. این بدان معناست که در عمیق ترین گودال ها، فشار می تواند به ۱۱۰۰ برابر فشار سطح دریا برسد. این فشار عظیم می تواند ساختار پروتئین ها را تغییر داده، غشاهای سلولی را درهم بشکند و کیسه های هوایی را متلاشی کند. موجودات اعماق برای مقابله با این پدیده، سازگاری های شگفت انگیزی را تکامل داده اند.
• تاریکی مطلق: پس از عمق حدود ۲۰۰ متری، نور خورشید دیگر قادر به نفوذ نیست و تاریکی کامل بر اقیانوس حاکم می شود. این عدم وجود نور به معنای عدم امکان فتوسنتز است که پایه و اساس زنجیره غذایی در بخش های سطحی اقیانوس را تشکیل می دهد. در نتیجه، موجودات اعماق باید به منابع غذایی جایگزین یا مکانیزم های شکار بدون بینایی تکیه کنند.
• دمای پایین و پایدار: دما در اکثر مناطق اعماق اقیانوس، نزدیک به نقطه انجماد آب (حدود ۱ تا ۴ درجه سانتی گراد) و بسیار پایدار است. این سرمای شدید، فعالیت های متابولیکی را کند می کند و نیازمند سازگاری های خاصی برای حفظ عملکرد حیاتی بدن است.
• کمبود منابع غذایی: با حذف فتوسنتز، منبع اصلی غذا در اعماق، به برف دریایی (Marine Snow) محدود می شود. برف دریایی شامل ذرات آلی مرده، فضولات و بقایای موجودات سطحی است که به آرامی به سمت پایین غرق می شوند. این منابع غذایی پراکنده و کمیاب، منجر به رقابت شدید و تکامل استراتژی های خاص برای تغذیه شده است. علاوه بر این، در نقاطی خاص مانند چشمه های گرمابی، حیات بر پایه شیمی سنتز و بدون نیاز به نور خورشید شکل گرفته است.

سازگاری های هوشمندانه: کلید بقا در ژرفا

برای زنده ماندن در چنین محیط چالش برانگیزی، موجودات اعماق اقیانوس به مجموعه ای از سازگاری های منحصر به فرد روی آورده اند که در طول میلیون ها سال تکامل یافته اند. این سازگاری ها شامل تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی درونی، و همچنین تغییرات رفتاری و مورفولوژیکی در ساختار بدن آن ها می شود.

سازگاری های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی

موجودات اعماق دریا، معماری بدنی خاصی را برای مقابله با فشار بی امان آب تکامل داده اند:

• بدن های ژلاتینی و فاقد کیسه هوایی: بسیاری از ماهی ها و بی مهرگان اعماق، دارای بدن هایی با تراکم بسیار بالا و محتوای آبی زیاد هستند که ساختاری ژلاتینی به آن ها می بخشد. این بدن های نرم و انعطاف پذیر به جای مقاومت در برابر فشار، با آن سازگار می شوند و اجازه می دهند فشار آب به طور یکنواخت از طریق مایعات بدن توزیع شود. همچنین، نداشتن کیسه هوایی که در ماهی های سطحی برای تنظیم شناوری استفاده می شود، از خطر ترکیدن تحت فشار جلوگیری می کند.
• مولکول های محافظ (مانند TMAO): یکی از مهم ترین سازگاری های بیوشیمیایی، وجود مولکول هایی مانند تری متیل آمین اکسید (TMAO) در سلول هاست. این مولکول ها به حفظ ساختار و عملکرد صحیح پروتئین ها و آنزیم ها در فشارهای بالا کمک می کنند. TMAO مانند یک سپر محافظ عمل کرده و از از هم گسیختگی مولکول های حیاتی جلوگیری می نماید.
• متابولیسم پایین و رشد آهسته: در محیط های سرد و کم غذا، موجودات اعماق اغلب نرخ متابولیسم بسیار پایینی دارند. این بدان معناست که آن ها به انرژی کمتری برای زنده ماندن نیاز دارند و رشدشان نیز آهسته تر است. این استراتژی به آن ها اجازه می دهد تا با منابع غذایی محدود دوام بیاورند و اغلب به طول عمرهای بسیار طولانی تری نسبت به خویشاوندان سطحی خود دست یابند. به عنوان مثال، کوسه گرینلند می تواند تا ۵۰۰ سال زندگی کند و عنوان مسن ترین مهره دار کره زمین را به خود اختصاص داده است.
• چشم های سازگار یا فقدان آن: در تاریکی مطلق، بینایی به شکل معمول بی معنی است. برخی از موجودات اعماق، مانند ماهی چشم خمره ای، چشم های بزرگ و لوله ای شکل با حساسیت فوق العاده بالا به نور دارند که می توانند حتی ضعیف ترین نورهای زیست تاب را تشخیص دهند. برخی دیگر، مانند بسیاری از بی مهرگان، چشمان کوچک و غیرکاربردی دارند یا اصلاً چشم ندارند و به حسگرهای دیگر برای ناوبری و شکار متکی هستند.

اعماق اقیانوس ها، شاهکار عظیمی از تکامل را به نمایش می گذارد؛ موجوداتی که هر یک، با ابتکار عمل طبیعت، کلید بقا در چالش برانگیزترین زیستگاه زمین را در دست دارند.

سازگاری های رفتاری و مورفولوژیکی

در کنار تغییرات داخلی، ظاهر و رفتارهای موجودات اعماق نیز برای بقا بهینه شده اند:

• زیست تابی (Bioluminescence): در تاریکی مطلق، توانایی تولید نور، یک مزیت حیاتی است. زیست تابی که تولید نور از طریق واکنش های شیمیایی در بدن موجودات است، کاربردهای متنوعی دارد. این نور می تواند برای جذب طعمه (مانند قلاب ماهی که از یک اندام نورانی آویزان استفاده می کند)، جفت یابی، دفاع در برابر شکارچیان (با تاباندن نور خیره کننده یا پرتاب ابر نوری) یا حتی استتار (با همسان سازی نور بدن با نور محیط از پایین) به کار رود.
• دهان و دندان های بزرگ: با توجه به کمبود غذا، هر فرصت شکاری غنیمت است. بسیاری از شکارچیان اعماق، دهان هایی بزرگ با فک های قابل انبساط و دندان های تیز و بلند دارند که به آن ها اجازه می دهد طعمه هایی به مراتب بزرگ تر از خود را ببلعند. مارماهی پاشلکی و بلعنده سیاه نمونه هایی از این موجودات هستند که با یک بار شکار، می توانند برای مدت طولانی سیر بمانند.
• حسگرهای پیشرفته: در نبود نور، حواس دیگر تقویت می شوند. موجودات اعماق دریا حسگرهای شیمیایی (برای بوییدن طعمه یا جفت)، لرزشی (برای تشخیص حرکت آب) و حتی الکتریکی (برای حس میدان های الکتریکی تولید شده توسط موجودات دیگر، مانند دیوکوسه) بسیار پیشرفته ای دارند. این حسگرها به آن ها کمک می کنند تا در تاریکی مطلق به ناوبری و شکار بپردازند.
• غول پیکری اعماق دریا (Deep-sea Gigantism): پدیده غول پیکری به این معنی است که بسیاری از موجودات اعماق، به ابعادی بسیار بزرگ تر از خویشاوندان خود در مناطق کم عمق می رسند. دلایل احتمالی این پدیده شامل دمای پایین (که باعث کند شدن متابولیسم و افزایش طول عمر می شود و زمان بیشتری برای رشد فراهم می کند)، فشار بالا (که ممکن است رشد سلولی را تحریک کند) و یا کمبود شکارچیان در این زیستگاه ها باشد. جورپای بزرگ و برخی گونه های اختاپوس و ماهی مرکب، نمونه هایی از این پدیده هستند.
• استتار و رنگ آمیزی: در تاریکی مطلق، رنگ ها معنای متفاوتی پیدا می کنند. بسیاری از موجودات اعماق به رنگ های قرمز یا سیاه هستند. رنگ قرمز در اعماق دریا جذب می شود و به رنگ سیاه به نظر می رسد، بنابراین موجودات قرمز به طور موثری نامرئی می شوند. رنگ سیاه نیز به سادگی در تاریکی محو می شود. برخی دیگر نیز دارای بدن های شفاف یا نیمه شفاف هستند تا کمتر قابل رویت باشند.

معرفی شگفت انگیزترین موجودات اعماق اقیانوس ها

اقیانوس های عمیق، خانه هزاران گونه موجود دریایی است که هر یک داستانی از بقا و تکامل را در خود نهفته دارند. این موجودات، با ظاهر و ویژگی های گاه باورنکردنی، مرزهای تصور ما را از حیات جابجا می کنند.

ماهی های اعماق

ماهی های اعماق، با اشکال و روش های زندگی عجیب، به خوبی با محیط خود سازگار شده اند:

• قلاب ماهی گوژپشت (Anglerfish – Melanocetus johnsonii): این ماهی نماد اعماق دریاست و به دلیل ابزار فریب نورانی خود مشهور است. ماده این ماهی دارای یک زائده میله مانند در بالای سرش است که نوک آن نور تولید می کند و طعمه های کنجکاو را به سمت دهان بزرگ و دندان های تیزش جذب می کند. نر این گونه بسیار کوچک تر است و برای جفت گیری، به بدن ماده می چسبد و به یک انگل تبدیل می شود.
• دیوکوسه (Goblin Shark – Mitsukurina owstoni): این کوسه با پوزه بیلچه مانند و فک های بیرون پرتاب شونده اش، ظاهری ماقبل تاریخی دارد. دیوکوسه با استفاده از حسگرهای الکتریکی در پوزه اش، طعمه ها را در تاریکی مطلق پیدا می کند و سپس فک هایش را به سرعت به جلو پرتاب کرده تا شکار را به دام بیندازد. این گونه نادر و اسرارآمیز، از معدود بازماندگان خانواده ای باستانی از کوسه هاست.
• مارماهی پاشلکی (Gulper Eel – Eurypharynx pelecanoides): این مارماهی با دهان بسیار بزرگ و قابل انبساط خود، شبیه یک پلیکان است. دهانش می تواند تا چند برابر سرش باز شود تا طعمه های بزرگ را ببلعد. بدن باریک و دم شلاقی آن، به این ماهی اجازه می دهد در آب های عمیق به نرمی حرکت کند و با نور زیست تاب نوک دمش، طعمه ها را به سمت خود بکشاند.
• ماهی چشم خمره ای (Barreleye Fish – Macropinna microstoma): یکی از عجیب ترین ویژگی های این ماهی، سر شفاف و چشم های لوله ای شکل آن است که می تواند به سمت بالا بچرخد. این چشم ها فوق العاده حساس به نور هستند و به ماهی اجازه می دهند تا نورهای ضعیف زیست تابی موجودات دیگر را در بالای سر خود تشخیص دهد.
• حلزون ماهی (Snailfish – Pseudoliparis spp.): این ماهی های ژلاتینی شکل در عمیق ترین گودال های اقیانوسی یافت می شوند. بدن نرم و بدون استخوان های سفت، و وجود ترکیبات محافظ در سلول هایشان، به آن ها امکان می دهد تا در فشارهای بی سابقه دوام بیاورند. رکورد عمیق ترین ماهی مشاهده شده متعلق به حلزون ماهی است.
• مارمولک ماهی اعماق (Deep-sea Lizardfish – Bathysaurus ferox): این موجود یک شکارچی بی رحم در اعماق است که با دندان های متعدد و تیز در دهان و حتی روی زبانش، هر موجودی را که سر راهش قرار گیرد، شکار می کند. مارمولک ماهی اعماق اغلب به کمین می نشیند و به هر جنبنده ای که از بالای سرش عبور کند، حمله می کند. این ماهی های دو جنسیتی می توانند بدون نیاز به جفت، تولیدمثل کنند.

بی مهرگان اعماق

دنیای بی مهرگان اعماق نیز به همان اندازه پر از شگفتی است:

• اختاپوس دامبو (Dumbo Octopus – Grimpoteuthis spp.): این اختاپوس ها به دلیل باله های گوش مانندشان که شبیه گوش های فیل کارتونی دامبو هستند، نام گذاری شده اند. آن ها با حرکت دادن این باله ها به آرامی در آب شناور می شوند. این موجودات ژلاتینی و دوست داشتنی، در عمق های بسیار زیاد زندگی می کنند و از بی مهرگان کوچک کف دریا تغذیه می نمایند.
• ماهی مرکب خون آشام (Vampire Squid – Vampyroteuthis infernalis): برخلاف نام ترسناکش، این موجود یک شکارچی نیست، بلکه از برف دریایی تغذیه می کند. این ماهی مرکب دارای پوستی تیره است که تمامی بازوهایش را به هم متصل کرده و هنگام احساس خطر، آن را مانند یک شنل به دور خود می پیچد. توانایی زیست تابی نیز برای گمراه کردن شکارچیان به کار می رود.
• خوک دریایی (Sea Pig – Scotoplanes spp.): این خیارهای دریایی صورتی رنگ و چاق، با پاهای لوله ای شکل خود در کف اقیانوس می خزند و از رسوبات آلی تغذیه می کنند. آن ها گاهی به صورت دسته های بزرگ در اطراف لاشه های حیوانات بزرگ تر جمع می شوند.
• جورپای بزرگ (Giant Isopod – Bathynomus giganteus): خویشاوندان خرخاکی های خشکی، اما در ابعادی بسیار بزرگ تر! این موجودات به دلیل پدیده غول پیکری اعماق دریا، به طول تا ۴۰ سانتی متر می رسند. آن ها لاشه خوار هستند و از بقایای موجوداتی که به کف اقیانوس می افتند، تغذیه می کنند.
• سیفونوفرها (Siphonophores): این موجودات در واقع یک کلونی از موجودات کوچک تر به نام پلیپ هستند که هر کدام وظیفه خاصی (مانند شکار، هضم یا تولیدمثل) را بر عهده دارند و به صورت هماهنگ با یکدیگر عمل می کنند. برخی از سیفونوفرها می توانند به طول های باورنکردنی (بیش از ۴۰ متر) برسند و شبیه رشته های بلند و درخشان در آب دیده می شوند.
• خرچنگ های یتی (Yeti Crabs – Kiwa spp.): این خرچنگ ها به خاطر بدن پوشیده از موهای خزدارشان نام گذاری شده اند و در نزدیکی چشمه های گرمابی اعماق دریا زندگی می کنند. آن ها باکتری هایی را روی موهای خود کشت می دهند و از آن ها تغذیه می کنند، که نمونه ای از همزیستی در اکوسیستم های شیمی سنتزی است.

اکوسیستم های ویژه اعماق

در نقاط خاصی از اعماق اقیانوس، اکوسیستم هایی کاملاً متفاوت از سایر نقاط وجود دارند که حیات در آن ها نه بر پایه نور خورشید، بلکه بر پایه واکنش های شیمیایی استوار است:

چشمه های گرمابی (Hydrothermal Vents) و مناطق سردابه ای (Cold Seeps): این مناطق، شکاف هایی در کف اقیانوس هستند که از آن ها سیالات داغ غنی از مواد شیمیایی یا هیدروکربن ها به بیرون فوران می کنند. در اطراف این چشمه ها، اکوسیستم های پررونقی شکل گرفته اند که موجودات آن از باکتری های شیمی سنتزکننده تغذیه می کنند. این باکتری ها از انرژی شیمیایی برای تولید غذا استفاده می کنند و پایه زنجیره غذایی را تشکیل می دهند. کرم های لوله ای غول پیکر (Giant Tube Worms) که می توانند تا بیش از دو متر رشد کنند و فاقد دهان و دستگاه گوارش هستند، نمونه بارزی از موجودات این اکوسیستم ها محسوب می شوند که به طور همزیستی با باکتری ها زندگی می کنند.

اکتشافات نوین و آینده پژوهش در اعماق اقیانوس ها

اعماق اقیانوس ها همواره یک مرز نهایی برای اکتشافات بشری باقی مانده است. در حالی که ما از سطح ماه و مریخ نقشه برداری کرده ایم، تنها بخش کوچکی از اقیانوس های عمیق را کاوش کرده ایم. با این حال، پیشرفت های فناوری در سال های اخیر، دریچه های جدیدی را به سوی این دنیای ناشناخته گشوده است.

چالش های اکتشاف اعماق، بسیار زیاد است. فشار خردکننده، تاریکی مطلق، دمای پایین و گستردگی عظیم این مناطق، نیازمند فناوری های پیشرفته و خلاقانه است. زیردریایی های سرنشین دار با قابلیت مقاومت در برابر فشار بالا، وسایل نقلیه هدایت شونده از راه دور (ROVs) و وسایل نقلیه خودران زیرآبی (AUVs) که می توانند به طور مستقل به جمع آوری اطلاعات بپردازند، ابزارهایی هستند که به ما کمک می کنند تا به این محیط های دورافتاده نفوذ کنیم. این فناوری ها به دانشمندان اجازه می دهند تا تصاویر و نمونه هایی از موجودات و اکوسیستم های بکر را جمع آوری کنند، بدون اینکه زیستگاه طبیعی آن ها را بر هم بزنند.

نقش این اکتشافات در درک ما از حیات روی زمین بسیار حیاتی است. موجودات اعماق اقیانوس ها با سازگاری های بی نظیر خود، سرنخ های مهمی در مورد تکامل حیات، حدود بقا و حتی امکان وجود حیات در سیارات دیگر ارائه می دهند. به عنوان مثال، مطالعه مولکول های مقاوم در برابر فشار و دمای بالا در این موجودات، می تواند الهام بخش پیشرفت هایی در پزشکی و بیوتکنولوژی باشد. همچنین، کشف اکوسیستم های شیمی سنتزی در اطراف چشمه های گرمابی، نظریه های ما را در مورد منشأ حیات به چالش کشیده و نشان می دهد که حیات می تواند در غیاب نور خورشید نیز شکوفا شود.

در کنار هیجان کشف، اهمیت حفظ و نگهداری از این اکوسیستم های شکننده و بکر نیز بسیار بالاست. فعالیت های انسانی مانند صید بی رویه، آلودگی پلاستیکی، استخراج معادن در کف دریا و تغییرات اقلیمی، حتی در اعماق اقیانوس نیز تأثیرات مخربی دارند. حفاظت از این مناطق و حمایت از پژوهش های دریایی، نه تنها برای حفظ تنوع زیستی، بلکه برای آینده سیاره ما ضروری است. با هر کشف جدید، درک ما از این دنیای مرموز عمیق تر می شود و اهمیت حفاظت از آن بیش از پیش آشکار می گردد.

این داستان های باورنکردنی از زندگی موجودات در اعماق اقیانوس ها، فقط گوشه ای از اسرار بی شماری است که هنوز در تاریکی ژرفای اقیانوس پنهان مانده اند. در هر سفر اکتشافی، دانشمندان با گونه های جدیدی روبرو می شوند که هر یک، با ویژگی های منحصربه فردشان، مرزهای دانش ما را در مورد حیات روی زمین گسترش می دهند.

نتیجه گیری: رازهایی که هنوز ناگفته مانده اند

سفری به زندگی موجودات در اعماق اقیانوس ها، ما را به دنیایی از عجایب و ناشناخته ها می برد؛ جایی که حیات در مواجهه با چالش های بی سابقه، به شکلی شگفت انگیز دوام آورده است. موجوداتی با بدن های ژلاتینی، چشم های تطبیق یافته، توانایی زیست تابی و استراتژی های تغذیه ای منحصر به فرد، هر یک داستانی از بقا و تکامل را روایت می کنند. از فشار خردکننده گرفته تا تاریکی مطلق و کمبود غذا، این قلمرو وسیع ثابت کرده است که حیات می تواند خود را با سخت ترین شرایط وفق دهد.

هنوز بخش های وسیعی از اعماق اقیانوس ها دست نخورده و کاوش نشده باقی مانده اند. هر روز، با پیشرفت فناوری، امید به کشف گونه های جدید و اکوسیستم های ناشناخته بیشتر می شود. این موجودات نه تنها الهام بخش کنجکاوی ما هستند، بلکه منبعی غنی از دانش برای درک بهتر تکامل، بیوشیمی و پایداری حیات به شمار می روند. حفاظت از این گنجینه های طبیعی و حمایت از پژوهش های دریایی، وظیفه مشترک ماست تا رازهای ناگفته این دنیای آبی عظیم، برای نسل های آینده نیز محفوظ بماند.